Nr I vendimit Data palët faqe

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

RRETHANAT E ÇËSHTJES

1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Alma Laçi (Sulstarova) ka qenë e punësuar pranë palës së paditur Fondacionit “Swisscontact” Shqipëri “AlbVet Support Program” në pozicionin Menaxhere Projekti/Programi prej datës 01.11.2008 deri më datë 30.06.2009.

1.1. Po midis këtyre palëve punëdhënës dhe punëmarrës është nënshkruar kontrata e punës me afat të caktuar më datë 01.07.2009, sipas së cilës marrëdhëniet e punës fillojnë më datë 01.07.2009 dhe do të përfundojnë më datë 30.06.2011,në të njëjtin pozicion pune.

2. Me shkresën e datës 07.01.2010 të palës së paditur, nënshkruar nga përfaqësuesi Matthias Jäger, paditëses të këtij gjykimi, Alma Laçi (Sulstarova), i është komunikuar zgjidhja e parakohshme dhe e njëanshme e kontratës së punës.

2.1. Sipas këtij akti ndërprerja e marrëdhënieve të punës është bërë në zbatim “...të nenit 3.2 të kontratës, nënshkruar më datë 14 Shtator 2009. Meqenëse njoftimi bëhet një muaj përpara, kontrata juaj përfundon më datë 28 Shkurt 2010. Deri në atë datë ju do të paguheni. Megjithatë Swisscontact ju liron nga detyra me efekt të menjëhershëm”.

2.2. Si motivacion për zgjidhjen e njëanshme të kontratës së punës punëdhënësi ka parashtruar vlerësimin negativ të performancës në punë të paditëses.

3. Paditësja Alma Laçi (Sulstarova), me pretendimin se zgjidhja e kontratës së punës nga ana e punëdhënësit është bërë në kundërshtim me nenin 153 të Kodit të Punës, punëdhënësi nuk ka respektuar dispozitat e Kodit të Punës dhe as procedurën dhe afatin e njoftimit sipas nenit 3 të kontratës së punës; gjatë periudhës së punës kam përmbushur detyrimet kontraktuale në mënyrë korrekte dhe nuk i kam shkelur ato me faj të rëndë apo të lehtë në mënyrë të përsëritur dhe pas paralajmërimeve me shkrim, me padi ka kërkuar si në objektin e saj pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.

4. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur, në seancat që ka qenë e pranishme, ka parashtruar se nga veprimet e paditëses gjatë marrëdhënieve të punës është cenuar marrëdhënia e mirëbesimit, ajo ka patur një komunikim jo të mirë si punëmarrëse me përfaqësuesin e fondacionit-dega Shqipëri, të vërtetuara këto me disa akte me postë elektronike ku listohen shkeljet që paditësja ka bërë, ka patur performancë të pakënaqshme gjatë periudhës së provës, mosrespektim të procedurave administrative dhe financiare, ka raste të përsëritura të marrjes së faturave të karburantit me fatura false në të paktën dy raste (në datat 01.12.2009 dhe 02.12.2009) dhe përpjekje të qëllimshme për të dëmtuar reputacionin e punëdhënësit.

5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2010-3628) 2128, datë 26.07.2010, ka pranuar padinë, duke detyruar palën e paditur t’i paguajë paditëses: (i) “...për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës pagën e 12 muajve në masën 2.568.000 lekë”; (ii) “...pagën e dy muajve si dëmshpërblim për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës në masën 428.000 lekë”.

5.1. Në pranimin e padisë, gjykata pasi citon nenet 143, 144, 153, 155 të Kodit të Punës dhe dispozitat e kontratës së punës, ka pranuar të vërtetuar se: - midis palëve ka qenë e lidhur kontratë pune me afat të caktuar, deri më datën 30.06.2011 e cila është zgjidhur në mënyrë të njëanshme, para afatit nga ana e punëdhënësit; - lidhur me zbatueshmërinë e dispozitave të Kodit të Punës (nenet 144 e 155 të tij) në rastet e zgjidhjes së kontratave të punës me afat të caktuar në mënyrë të njëanshme dhe para afatit kontraktor, gjykata ka arritur në konkluzionin se zgjidhja e kontratës së punës nga subjekti punëdhënës Fondacioni “Swisscontact” më datë 28.2.2010, konsiderohet e menjëhershme, me arsyetimin se: - “...neni 155 i Kodit të Punës i cili parashikon pasojat në rast të zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi. Kjo dispozitë, përcakton penalitete për punëdhënësin nëse kontrata e punës është zgjidhur prej tij, dhe janë plotësuar njëkohësisht dy kushte: I. Zgjidhja e kontratës është e menjëhershme. II. Zgjidhja e kontratës është e pajustifikuar (pa shkaqe të arsyeshme)”; - Përcaktimet e kësaj dispozite i japin “... akses punëmarrësit të pretendojë pagesën e pa përfituar (që do të ishte paga e afatit të njoftimit apo paga deri në përfundim të afatit kontraktor) nëse afati i njoftimit nuk është respektuar në kontratën me afat të pacaktuar, apo nëse kontrata është zgjidhur para afatit, në kontratën me afat të caktuar”; - “Sipas nenit 141 të Kodit të Punës, kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit, ky u fundit i parashikuar shprehimisht në nenin 143 të Kodit të Punës. Në ndryshim nga kjo situatë, kontrata me afat të caktuar përfundon në fund të kohës së parashikuar, pa zgjidhje paraprake, sipas përcaktimit të bërë nga neni 149 i Kodit të Punës”; - gjykata ka vlerësuar “...se: në rastet kur kemi të bëjmë me një kontratë me afat të caktuar, dhe ajo është zgjidhur nga punëdhënësi në mënyrë të njëanshme përpara përfundimit të afatit-si në rastin në fjalë, përcaktimi në kontratë i një afati paraprak njoftimi për zgjidhjen e parakohshme të kontratës, bie në kundërshtim me vetë qëllimin e ligjit. Siç edhe e përcakton vetë paragrafi i parë i nenit 155 të Kodit të Punës, kur kontrata është me afat dhe ajo është zgjidhur paraprakisht, atëherë është përmbushur situata e menjëhershmërisë së zgjidhjes së kontratës”; - “Pala punëdhënëse nuk mund të mbrohet me argumentin se ka klauzola kontraktore që parashikojnë njoftimin për zgjidhje sipas kërkesave të nenit 143, pika 2 të Kodit të Punës, siç është pretenduar në rastin konkret se është respektuar neni 3.2 i kontratës së datës 15.09.2009. Afati i njoftimit vlen ekskluzivisht për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar-formulim ky i paragrafit të parë të nenit 143 të Kodit të Punës; i njëjti konkluzion del edhe nga interpretimi sistematik të ligjit, pasi dispozita mbi afatet (neni 143 i Kodit të Punës) është vendosur pas përcaktimit të kontratës me afat të pacaktuar (neni 141 i Kodit të Punës) dhe përpara nenit 149 të Kodit të Punës, i cili rregullon kontratën me afat të caktuar. Sipas nenit 140 të këtij Kodi, kontrata e punës me afat të pacaktuar është rregulli, dhe ajo me afat të pacaktuar përjashtimi, arsye pse në këtë të fundit, ligji i vendos palëve një garanci për njoftim paraprak në rast të përfundimit të marrëdhënies së punës”; - “Nëse palët lidhin kontratë me afat, në kuptim të ligjit, ata kanë dhënë për kohëzgjatjen e paracaktuar të marrëdhënies së punës, pikërisht atë garanci që synon të japë afati i njoftimit. Nëse afati kontraktor shkelet, atëherë menjëhershmëria e zgjidhjes sipas formulimit të nenit 155, pika 1 të Kodit të Punës është plotësuar, pavarësisht nëse ka apo jo një marrëveshje mes palëve për të caktuar afat njoftimi për zgjidhjen paraprake të kontratës me afat të caktuar, pasi zgjidhja paraprake ndalohet shprehimisht nga ligji”; - “Lidhur me kushtin tjetër të parashikuar nga neni 155 i Kodit të Punës, mungesa e shkaqeve të arsyeshme për zgjidhjen e kontratës që do të çonte në mungesën e justifikueshmërisë së zgjidhjes...”, gjykata parashtron “...se pretendimet e palës së paditur, nuk arritën të provohen gjatë gjykimit, për të vërtetuar shkaqet justifikuese të parashtruara prej saj që përbëjnë shkelje të detyrimeve kontraktore nga paditësja. Pretendimi se paditësja ka abuzuar nëpërmjet furnizimit me karburant të automjetit të saj personal, nuk u shoqërua me asnjë provë që të bëjë lidhjen kauzale ndërmjet automjetit që përshkruhet në faturë dhe aktit të pronësisë së tij të paditëses, as nuk rezultoi që këto fatura të jenë goditur për falsitet”; - “Në kushtet kur zgjidhja e kontratës së punës ka qenë e menjëhershme dhe e pajustifikuar, gjykata, bazuar në nenin 155 pika e parë të Kodit të Punës, e gjen të drejtë kërkimin e palës paditëse për 12 muaj pagë, e cila është brenda afatit të caktuar deri në përfundim të kontratës të lidhur mes tyre, e cila do të përfundonte më datë 30.6.2011, pra 16 muaj pas përfundimit të parakohshëm të saj”; - përsa i përket procedurës së parashikuar në nenin 144 të Kodit të Punës rezulton se “Në rastin konkret asnjë takim nuk është ofruar apo zhvilluar nga punëdhënësi dhe as u pretendua nga përfaqësuesja e palës së paditur të ketë ndodhur. Në kushtet kur gjykata nuk e gjen zgjidhjen e kontratës së justifikuar pra të pambështetur në nenin 153 të Kodit të Punës, nuk qëndron as pretendimi i palës së paditur sipas të cilit dëmshpërblimi prej dy muaj pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit, nuk mund të njihet nga gjykata”.

6. Mbi ankimin e palës së paditur, me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-464 (246) datë 05.04.2011, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.

7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur, Fondacioni “Swisscontact”, Dega Shqipëri, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e çështjes ose dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

8. Paditësja Alma Laçi ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon mospranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të vendimeve të gjykatave të faktit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

LIGJI I ZBATUESHËM

9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, të Kodit të Punës dhe ato të kontratës së punës në të cilat është parashikuar:

9.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.

9.2. Neni 10 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë paraqitur gjatë procesit gjyqësor”.

9.3. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët …, të marra në seancë gjyqësore.

Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.

9.4. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e zgjidhjes të saj”.

9.5. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit, dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.

9.6. Neni 143/1/3 i Kodit të Punës: “Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune. Këto afate mund të ndryshohen me marrëveshje me shkrim ose në kontratën kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj pune, afati i njoftimit nuk mund të jetë më pak se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pak se 1 muaj kur punëmarrësi ka kryer më shumë se gjashtë muaj pune”.

9.7. Neni 153 i Kodit të Punës: “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.

9.8. Neni 3.2 i kontratës së punës datë 15.9.2009: “Pavarësisht nga kohëzgjatja e kontratës së punësimit punëmarrësi mund ta përfundojë atë përpara se të përfundojë afati gjatë 90 ditëve të para kalendarike të kontratës të cilat konsiderohen periudhë prove dhe gjatë të cilës kontrata mund të përfundohet pa shkak; në raste të tjera punëmarrësi njoftohet me shkrim një muaj para gjatë vitit të parë të kontratës dhe dy muaj para gjatë vitit të dytë të kontratës”.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

10. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Fondacioni “Swisscontact”, Dega Shqipëri përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.10-2011-464 (246) datë 05.04.2011, të Gjykatës së Apelit Durrës me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.(11-2010-3628) 2128, datë 26.07.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.

11. Pretendimi në kundër rekurs se rekursi është ushtruar tej afatit ligjor nuk gjen mbështetje në aktet procedurale të dosjes gjyqësore.

11.1. Gjykimi në gjykatën e apelit është zhvilluar në mungesë të palës së paditur. Nuk rezulton që në dosjen gjyqësore të ketë të fashikulluar ndonjë akt me të cilin të tregohet data kur kjo palë është vënë në dijeni të vendimit të gjykatës së apelit. Sipas shkresës së shërbimit përmbarimor nr.309 prot., datë 17.05.2011 “Lajmërim për ekzekutim vullnetar” rezulton se nga ana e paditëses vendimi gjyqësor është vënë në ekzekutim të detyrueshëm. Gjithashtu, nuk rezulton e pasqyruar data në të cilën pala e paditur të jetë vënë në dijeni të këtij akti të shërbimit përmbarimor. Pala e paditur ka depozituar kërkesën për pezullim e ekzekutimit të vendimit gjyqësor më datë 23.05.2011.

11.2. Rezulton se pala e paditur ka përcjellë rekursin nëpërmjet shërbimit postar më datë 21.06.2011. Në rrethanat, kur nuk ka ndonjë akt procedural që të tregojë se nga ana e gjykatës së apelit është emetuar dëftesa e komunikimit të vendimit të kësaj gjykate palës së paditur, konform normave procedurale të njoftimit të akteve, ky kolegj e konsideron rekursin e palës së paditur të ushtruar brenda afatit ligjor.

12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se vendimi nr.10-2011-464 (246) datë 05.04.2011 i Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.

13. Gjykatat, pa sqaruar plotësisht një sërë rrethanash që lidhen me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, të cilat kërkojnë përgjigje edhe nga pretendimet e prapësimet e palëve, gabojnë kur zgjidhin çështjen në gjendjen në të cilën ndodhet hetimi gjyqësor.

13.1. Ky kolegj konstaton se gjykata e shkallës së parë, nuk ka sqaruar plotësisht rrethanat ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes, nuk ka marrë në shqyrtim dhe nuk ka analizuar rrethanat konkrete që kanë të bëjnë me shkakun e lindjes së mosmarrëveshjes, me shkaqet e zgjidhjes në mënyrë të njëanshme të kontratës së punës, nëse për rastin është respektuar ose jo afati ligjor i njoftimit, konform dispozitave të Kodit të Punës dhe atyre kontraktore.

13.12. Ndonëse bëhen përpjekje, duke cituar dispozita të Kodit të Punës, vendimit të gjykatës i mungon analiza e provave në tërësinë e tyre dhe arsyetimi i shkaqeve ligjore që e kanë çuar në pranimin e padisë.

14. Gjykata në vendimmarrjen e saj, a’priori, pa analizuar situatën konkrete të krijuar me shkresën datës 07.01.2010 të palës së paditur, me të cilën paditëses i është komunikuar zgjidhja e parakohshme dhe e njëanshme e kontratës së punës; nëse mbështetja e punëdhënësit në nenin 3.2. të kontratës së punës për zgjidhjen e saj, lidhur me afatin e njoftimit, i përgjigjet ose jo rregullimit të bërë në nenin 143/2 të Kodit të Punës, si dhe pa dhënë argumente ligjorë nëse zgjidhja e kontratës së punës është bërë ose jo për shkaqe të justifikuara në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës, ka arritur në konkluzionin se “...zgjidhja e kontratës së punës ka qenë e menjëhershme dhe e pajustifikuar,...”.

14.1. Ky kolegj evidenton se gjatë gjykimit në shkallë të parë: (i) nuk është marrë në shqyrtim fakti nëse paditësja si punëmarrëse ka kryer ose jo shkelje disiplinore; (ii) nëse shkaku i zgjidhjes së kontratës është ose jo i arsyeshëm apo i justifikuar dhe, (iii) nëse, në kuptim të nenit 143/2 të Kodit të Punës dhe nenit 3.2 i kontratës së punës, zgjidhja e kontratës së punës është ose jo me efekt të menjëhershëm.

14.2. Pra, nëse ndodhemi ose jo para përgjegjësisë së punëdhënësit për të zhdëmtuar punëmarrësin për dëmet e pësuara nga zgjidhja e kontratës për ta vënë atë në atë gjendje pasurore që do të ishte nëse nuk do t’i ishte zgjidhur kontrata e punës.

15. Mosrespektimi i ligjit procedural në procesin e marrjes, analizës dhe çmuarjes së drejtë dhe të saktë të provave sipas ligjit ka bërë që gjykata të mos përcaktojë në përputhje me ligjin provat që janë të domosdoshme e që kanë lidhje me çështjen në gjykim, vërtetësinë e tyre në lidhje me faktet që kërkohet të vërtetohen, rëndësinë dhe fuqinë provuese të tyre. Mangësi këto, që e kanë çuar gjykatën dhe në keqinterpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret.

16. Mbi ankimin e palës paditëse është vënë në lëvizje gjykata e apelit, e cila, ndonëse i ka patur të gjitha mundësitë ligjore të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe të ndreqte ato, është mjaftuar vetëm me një përsëritje të thjeshtë të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, pa dhënë arsyet ligjore, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.

16.1. Gjithashtu, kjo gjykatë nuk u ka dhënë përgjigje ligjore pretendimeve të ankimit në lidhje me rrethanat që, sipas palës së paditur, përbëjnë shkakun e zgjidhjes së kontratës së punës me paditësen.

17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit, sikurse dhe gjykata e shkallës së parë, nuk ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126), po kështu nuk ka respektuar kërkesat e pikave 1 dhe 2 të nenit 310/II të Kodit të Procedurës Civile.

17.1. Procesi civil ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup faktesh, por domosdoshmërisht këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen. Në të kundërt, sikundër është rasti konkret, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.

17.2. Gjykata e apelit nuk kanë dhënë arsyet dhe argumentet ligjore të lënies në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Nuk mund të konsiderohet e mjaftueshme vetëm një përsëritje e shkurtër e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për të arritur në konkluzionin se vendimi i kësaj gjykate është i bazuar në ligj e në prova, pa analizuar e argumentuar arsyet ligjore të vendimit të goditur me ankim.

18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në analizë juridike të vendimeve të gjykatave, vlerëson se ata janë jo koherentë, kontradiktorë lidhur me ekzistencën ose jo të shkaqeve të justifikuara për zgjidhjen e kontratës së punës në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës dhe të pambështetur në provat e marra në seancë gjyqësore.

19. Në këto rrethana, vlerësohet se vendimit të gjykatës së apelit i mungon argumentueshmëria, që do të thotë se vendimi nuk përputhet plotësisht me të dhënat objektive të çështjes dhe për rrjedhojë është dhe i pambështetur në ligj.

20. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka të gjitha mundësitë ligjore të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë mosmarrëveshjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishë vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës dhe të dërgojë çështjen për rishqyrtim në po atë gjykatë.

21. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16), respektivisht në përputhje me dispozitat e Kodit të Punës.

21.1. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).

21.2. Gjithashtu, gjykata e apelit për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në mbështetje të neneve 486 e 465 të Kodit të Procedurës Civile, qoftë edhe kryesisht, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të identifikojë me argumente ligjorë: (i) shkakun për të cilin ka lindur mosmarrëveshja midis palëve; (ii) nëse për rastin punëdhënësi ka respektuar ose jo afatin e njoftimit; (iii) nëse pagesa e bërë nga data 07.01.2010, moment i lirimit efektiv nga detyra, deri më datën 28.02.2010, kur sipas punëdhënësit përfundon kontrata e punës, është ose jo pagesë për afat njoftimi dhe nëse, në kuptim të ligjit, konsiderohet si respektim i afatit të njoftimit apo jo.

21.3. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, gjykata, në respektim të nenit 213 të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me nenet 11 e 12 të po këtij Kodi, duhet të përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës për secilën palë.

22. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës Civile.

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.(10-2011-464) 246, datë 05.04.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 23.10.2014

Nr.11115-02546-00-2011 i Regj. Themeltar

Nr.00-2014-3520 i Vendimit (530)

VENDIM

NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Nuni Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar

Mirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 23.10.2014 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.02546/11, që u përket palëve:

PADITËSE: AFËRDITA VORPSI në mungesë

TË PADITUR: GENC TOMÇO, ELENI TOMÇO, IVANA TOMÇO, në mungesë

OBJEKTI:

Detyrimi i të paditurve për të liruar e dorëzuar

banesën e ndodhur në Rrugën e “Dibrës”, me nr.304,

regjistruar në regjistrin e pasurive të paluajtshme Tiranë

me nr.pasurie 2/5+2-3, vol 10, faqe 109, zona kadastrale nr.8370.

Baza Ligjore: Neni 296 i K.Civil. V.K.M.

nr.49, datë 29.01.1993. V.K.M. nr.814, datë 03.12.2004.

Nenet 32, 153 e vijues të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8224, datë 14.10.2009, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë.

Detyrimin e të paditurve të lirojnë dhe dorëzojnë banesën e ndodhur në rrugën e “Dibrës”, Tiranë, regjistruar në Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë me nr.pasurie 2/5+2-3, vol 10, faqe 109, zona kadastrale nr.8370.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.781 datë 07.04.2011, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.8224, datë 14.10.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova e në ligj.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësja Afërdita Vorpsi, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:

• 
  Pala e paditur nuk ka statusin e të pastrehut për të përfituar nga ligji nr.9232, datë 13.05.2004 dhe në të tilla rrethana është posedues i paligjshëm.
  
• 
  Gjykata e apelit gabon kur konkludon në të ashtuquajturat pasaktësi të dokumentacionit të paditëses që, sipas saj konsistojnë në të qenit e paditëses pronare e banesës nr.302, ndërkohë që kërkohet lirimi i banesës nr.304. Me padi kërkohet prona e regjistruar në emër të paditëses, që është pikërisht prona që posedojnë të paditurit.
  
• 
  Gjykata e apelit ka arritur në konkluzionin se banesa e paditëses në terren për sa i përket sipërfaqes nuk përputhe me të dhënat e aktit të pronësisë pa marrë mendimin e ekspertëve të fushës. Gjykata e apelit ka pranuar në mënyrë shabllone ankimin e ngritur nga të paditurit për sa sipër.
  
• 
  Gjykata e apelit ka vendosur në kundërshtim dhe në anashkalim me faktet dhe provat shkresore të administruara ne gjykim gjë që e ka çuar atë në keq interpretim të ligjit.
  

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

RRETHANAT E ÇËSHTJES

1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, në pronësi të paditëses Afërdita Vorpsi figuron e regjistruar një banesë me sipërfaqe 92.2 m2, ndodhur në Rrugën e “Dibrës”, me nr.pasurie 2/5+2-3, vol 10, faqe 109, zona kadastrale 8370, Tiranë.

1.1. Në origjinë pronësia mbi këtë banesë referon në vendimin nr.344, datë 20.04.1994 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave me të cilin, ndër të tjera, është vendosur kthimi në natyrë trashëgimtarëve të ish-pronares Rumena Toptani tre banesa të ndodhur në ish rrugën “Bajram Curri” me nr.294, 296 dhe 300/1. Ky vendim është regjistruar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë në nr.1701, datë 12.05.1994 në pronësi të trashëgimtarëve të ish-pronares Rumena Toptani, që janë: Fani Evangjilina dhe Ermira Madhi.

1.2. Me vendimin nr.1497, datë 20.03.1995 të Gjykatës së Rrethit Tiranë është bërë pjesëtimi i pasurisë të trajtuar me vendimin e mësipërm të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, sipas të cilit banesa me sipërfaqe prej 92.2 m2, me nr.pasurie 2/5+2-3 i ka takuar në pronësi Fani Evangjilina.

1.3. Me kontratën nr.10418/2078, datë 15.10.2003, Fani Evangjilina pasurinë 2/5+2-3, me sipërfaqe ndërtese 92.2 m2 dhe truall prej 17.5 m2, ia ka shitur Pashk Marku, përkundrejt shumës prej 50.000 USD.

1.4. Më pas, Pashk Marku, me kontratën nr.4890/1427, datë 02.11.2005 pasurinë e sipërcituar i’a ka shitur paditëses së këtij gjykimi Afërdita Vorpsi dhe Arbian Dedej e Fatbardha Vorpsi (Dedej), përkundrejt shumës prej 1.700.000 lekë.

1.5. Me kontratën nr.2675/1816, datë 24.05.2007 Arbian Dedej dhe Fatbardha Vorspi (Dedej) i kanë shitur Afërdita Vorpsit pjesët e tyre që kanë në bashkëpronësi me blerësen në pasurinë me nr.2/5+2-3 të ndodhur në Rrugën e “Dibrës” Tiranë, me sipërfaqe 92.2 m2, duke mbetur pronare e vetme e kësaj pasurie Afërdita Vorpsi.

1.6. Kontratat e sipër përmendura të kalimit të pronësisë të pasurisë nr.2/5+2-3, të ndodhur në Rrugën e “Dibrës” Tiranë, me sipërfaqe 92.2 m2 janë regjistruar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.

2. Nga ana tjetër, rezulton se mbi bazën e autorizimit të organeve përkatëse shtetërore në banesën objekt material të këtij gjykimi, individualizuar me nr.304, Rruga “B.Curri”, që në vitin 1973 është strehuar për banim Filip Tomço me familjen e tij. Midis këtij të fundit dhe organit përkatës shtetëror të kohës është lidhur kontrata e qirasë.

2.1. Pas vdekjes së Filip Tomço, më datë 17.03.1997, në banesën e mësipërme kanë vazhduar të banojnë trashëgimtarët e tij ligjorë, i biri Genc Tomço, bashkëshortja e këtij të fundit dhe dy fëmijët e tyre.

3. Në zbatim të vendimit nr.344, datë 20.04.1994 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, ndër të tjerëve, edhe qiramarrësit Filip Tomçe i është zgjidhur kontrata e qirasë me shtetin, ndërmarrjen komunale Banesave nr.3, Tiranë dhe, sipas proces verbalit datë 12.06.1994, është njoftuar qiramarrësi se “Qiraja mujore duke filluar nga data 1.6.1994 do të vilet nga pronarët e rinj”, që për rastin janë trashëgimtarët e ish-pronares Rumena Toptani.

4. Paditësja Afërdita Vorpsi, me pretendimin se është pronare e ligjshme e banesës të sipërcituar dhe se të paditurit e përdorin atë pa asnjë titull, as për shkak të marrëdhënieve kontraktore me të si pronare dhe as për shkak të ligjit, të paditurit nuk i kanë paguar qira për banesën që po përdorin, ata nuk kanë plotësuar dokumentacionin përkatës pranë njësisë bashkiake për të përfituar nga programet sociale për strehim, me padinë e datës 28.10.2008, ka kërkuar si në objektin e saj, pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.

5. Nëpërmjet prapësimeve, të paditurit Genc Tomço, Eleni Tomço, dhe Ivana Tomço kanë parashtruar se në banesën objekt kërkimi jetojnë prej vitesh, kanë ardhur në dijeni se me vendim të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të pronave është trajtuar në favor të ish-pronarëve, por nuk kenë qenë në dijeni të kontratave të shitjes dhe as të kontratës me të cilën paditësja paraqitet si pronare, në banesën objekt kërkimi banojnë me titull-qiramarrës dhe në këtë pozicion kanë plotësuar detyrimet, por për shkak të ndryshimeve të disa hershme të pronësisë nuk kanë paguar qiranë.

6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8224, datë 14.10.2009, ka pranuar padinë dhe ka detyruar të paditurit “...të lirojnë dhe dorëzojnë banesën e ndodhur në rrugën “Dibrës”, Tiranë, regjistruar në Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë me nr.pasurie 2/5+2-3, vol 10, faqe 109, zona kadastrale nr.8370”.

6.1. Në pranimin e padisë, gjykata pasi citon nenet 296, 304, 305, 306 të Kodit Civil dhe në referim të ligjit nr.9232, datë 13.05.2004, arsyeton: - “...rezultoi e provuar se paditësja është pronare e banesës së ndodhur në Rrugën e “Dibrës”, me numër pasurie 2/5+2-3, vol 10, faqe 109, zonë kadastrale nr.8370, Tiranë. Të paditurit, anëtare të një familjeje,..., përdorin për banim këtë banesë dhe në kuptim të nenit 304 të Kodit Civil janë posedues të saj”; - “Pra të paditurit janë posedues jo pronarë të banesës së sipërcituar, posedim i cili teorikisht mund të jetë i ligjshëm ose i paligjshëm...Të paditurit në gjykim posedimin mbi banesën nuk e kanë të fituar nga pronari i saj e as në bazë të ndonjë veprimi juridik,...Po kështu të paditurit nuk mund të quhen posedues të ligjshëm as në bazë të ligjit, pasi bazuar në ligjin nr.9232, datë 13.05.2004 të paditurit duhet të paraqisnin dokumentacionin përkatës për tu trajtuar me strehim nga organet e pushtetit lokal, fakt që rezultoi i provuar me shkresën me nr.1641/1 prot., datë 23.09.2008 të Njësisë Bashkiake nr.8 Tiranë”; - “Po kështu të paditurit posedimin mbi banesën nuk e kanë as mbi ndonjë akt administrativ, pasi dhe autorizimi për banim me nr.56, datë 25.09.1986 dhënë z. Filip Tomço, nga ish Komiteti Ekzekutiv i Lagjes nr.3 Tiranë, ka pasur fuqi vetëm për dhjetë ditë deri në lidhjen e kontratës së qerasë me ish ndërmarrje komunale banesën, kontratë e cila me ndryshimin e pronarit të banesës është zgjidhur”.

7. Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.781, datë 07.04.2011, ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka rrëzuar padinë.

7.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë, gjykata e apelit arsyeton: - “Me vendimin nr.1497, datë 20.03.1995 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë është bërë pjesëtimi i pasurisë së trajtuar me vendimin e Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë me nr.344. Sipas këtij pjesëtimi banesa me sipërfaqe prej 92.2 m2 me nr.2/5+2-3, që i ka takuar trashëgimtares Fani Evangjelina është tjetërsuar tek persona të tjerë dhe me kontratën e shitjes nr.1819 rep dhe 1427 kol., datë 02.11.2005 është transkriptuar në favor të paditëses...Kolegji Civil i Gjykatës së Apelit çmon se konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë se, pala e paditur është poseduese jo e ligjshme e banesës objekt i konfliktit gjyqësor është i gabuar”; - “...të paditurit kanë ardhur në posedim të banesës mbi bazën e autorizimit dhe kontratës së qirasë së lidhur më datën 11.12.1973 nga ish kryefamiljari dhe babai i të të paditurit Genc Tomço...”; - në referim kronologjik “...të gjitha datave të provave..., konstatohet se jemi përpara posedimit me mirëbesim të sendit, konform nenit 306 ...( paragrafi i dytë dhe i tretë- neni 306 i Kodit Civil)”; - “Konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë, është i pambështetur në prova, pasi pala e paditur, posedimin mbi sendin e ka fituar në bazë të një kontrate qiraje të lidhur me ...Fani Evangjelino, e cila ngarkoi shtetasin Livi Shanazo, banues në Korçë për administrimin e hyrjeve të saj në godinë, pra dhe banesën nr.304, ku banonin palët e paditura”; - “...konstatohet se dokumentacioni i paditëses Afërdita Vorpsi, rezulton të jetë i pasaktë në këto drejtime: 1) Paraqitet se është pronare e banesës nr.302 Rruga e Dibrës ndërkohë që kërkon t’i lirohet banesa 304. 2) Banesa objekt pretendimi nga paditësja, nuk ka parametrat e banesës që posedon pala e paditur, lidhur me sipërfaqen dhe pozicionin. Banesa objekt gjykimi në realitet është 122 m2 sipërfaqe ndërtimi, kurse në kërkesë padi bëhet fjalë për 92.2 m2 dhe nuk ka oborr as para dhe as pas banesës. Skica e banesës që posedon pala e paditur, ka oborr rreth 35 m2 dhe 10 m2 mbrapa”; - “Gjithashtu gjykata e apelit ka parasysh se, problemi i atyre që banojnë në banesa ish pronarësh është i gjerë dhe i trajtuar disa herë. Kështu është bërë çështje dhe trajtuar dhe nga Gjykata Kushtetuese, e cila ka mbajtur qëndrimin e tyre në trajtimin me kredi pa interes, në mënyrë për të mos diskriminuar këtë kategori”.

8. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësja Afërdita Vorpsi, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

LIGJI I ZBATUESHËM

9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

9.1. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.

9.2. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.

9.3. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.

Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.

9.4. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e zgjidhjes të saj”.

9.5. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit, dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.

9.6. Neni 465 i K.Pr.Civile: “Në shqyrtimin e çështjes në apel mbahen parasysh, për aq sa janë të zbatueshme, dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të parë të parashikuara në këtë Kod.

Mbi kërkesën e palëve ose edhe kryesisht gjykata e apelit përsërit tërësisht apo pjesërisht hetimin gjyqësor. Në shqyrtimin gjyqësor mund të lexohen aktet e gjykimit të shkallës së parë.

Gjykata ka të drejtë të marrë edhe prova të reja”.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

10. Se rekursi i paraqitur nga paditësja Afërdita Vorpsi përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.781, datë 07.04.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë me të cilin është ndryshuar vendimi nr.8224, datë 14.10.2009 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzuar padia.

11. Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje, të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se nga gjykatat e faktit, veçanërisht nga gjykata e apelit, nuk janë respektuar dispozitat e ligjit procedural, ç’ka ka sjellë edhe zbatim të gabuar të ligjit material.

12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se gjykimi është veprimtaria e organeve gjyqësore të caktuara me ligj, që zhvillohet sipas rregullave me karakter të detyrueshëm, shkeljet e të cilave passjellin cenimin e vendimeve të tyre.

12.1. Procesi civil ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup faktesh, por domosdoshmërisht këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen. Vendimi i gjykatës duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret dhe gjendjes së faktit që përbëjnë ose jo cenim të të drejtave të pretenduara nga palët. Në të kundërt, sikundër është rasti në shqyrtim, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.

13. Nuk mund të konsiderohet i mjaftueshëm vetëm dëgjimi i prapësimeve të anës së paditur dhe referimi në prova shkresore të marra në kundërshtim me “formën e parashikuar” në Kodin e Procedurës Civile për të arritur në konkluzionin se pala e paditur është poseduese e ligjshme. Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor janë ligjshmëria dhe argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që i mungojnë vendimit të gjykatave së apelit.

14. Ky kolegj, në shqyrtim të objektit dhe shkakut të paditës, si dhe shtjellimit të saj, evidenton se pala paditëse kërkon detyrimin e palës së paditur të lirojë e dorëzojë banesën e ndodhur në rrugën e “Dibrës”, me nr.304, regjistruar në regjistrin e pasurive të paluajtshme Tiranë me nr.pasurie 2/5+2-3, vol 10, faqe 109, zona kadastrale nr.8370.

14.1. Si fakte krijues të së drejtës së pretenduar pala paditëse ka paraqitur vendimin nr.344, datë 20.04.1994 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Bashkia Tiranë, dalë në favor të ish-pronares Rumena Toptani, vërtetimin e pronësisë të datë 12.05.1994, vendimin gjyqësor të formës së prerë nr.1497, datë 20.03.1995, kontratat e shitjeve nr.10418/2078, datë 15.10.2003, nr.4890/1427, datë 02.11.2005 dhe nr.2675/1816, datë 24.05.2007, çertifikatën për vërtetim pronësie, shkresën nr.1641/1 prot., datë 23.09.2008 të Njësisë Bashkiake nr.8 Tiranë, duke parashtruar se ka fituar pronësinë mbi sendin objekt rivendikimi në mënyrë të ligjshme.

15. Nga ana tjetër, të paditurit nëpërmjet prapësimeve kanë parashtruar se janë posedues të ligjshëm të sendit objekt rivendikimi prej vitit 1973 (trashëgimlënësi i tyre Filip Tomço), kanë ardhur në dijeni të vendimit të sipër përmendur të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe vazhdojnë të banojnë në këtë banesë duke plotësuar detyrimet si qiramarrës.

15.1. Në argument të prapësimeve të tyre, si fakte penguese të së drejtës së pretenduar nga paditësi dhe si fakte krijues të së drejtës të posedimit të ligjshëm mbi sendin objekt rivendikimi, ata kanë paraqitur autorizimin e ish-Komitetit Ekzekutiv të K.P. Lagjes nr.3 Tiranë, kontratën e qirasë të vitit 1986, aktin e marrjes në dorëzim të banesës shtetërore, datë 19.04.1996 dhe proces verbalin e datës 12.06.1994.

16. Gjykata e shkallës së parë, ka pranuar padinë me arsyetimin se paditësja është pronare e sendit objekt rivendikimi, ndërkohë që të paditurit janë posedues të paligjshëm, pasi “...posedimin mbi banesën nuk e kanë fituar nga pronari i saj e as në bazë të ndonjë veprimi juridik,..”; autorizimi i vitit 1986 “..., ka pasur fuqi vetëm për dhjetë ditë deri në lidhjen e kontratës së qerasë me ish ndërmarrjen komunale..., kontratë e cila me ndryshimin e pronarit të banesës është zgjidhur”, dhe po kështu “...nuk mund të quhen posedues të ligjshëm as në bazë të ligjit...pasi bazuar në ligjin nr.9232, datë 13.05.2004 të paditurit duhet të paraqisnin dokumentacionin përkatës për tu trajtuar me strehim nga organet e pushtetit lokal”.

17. Ky kolegj vlerëson se gjykata e shkallës së parë, pa sqaruar plotësisht rrethanat që lidhen me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë në shqyrtim lidhur me kërkimet e parashtruara në të, të cilat kërkojnë përgjigje edhe nga pretendimet e palëve, gabon kur zgjidh çështjen në gjendjen në të cilën ndodhet hetimi gjyqësor.

17.1. Gjykata e shkallës së parë, në kundërshtim me kërkesat e normave procedurale civile, nuk ka evidentuar faktet dhe provat mbi të cilat palët mbështesin pretendimet e tyre si dhe marrjen e tyre konform nenit 213 të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me nenet 11 e 12 të po këtij Kodi; nuk ka bërë një cilësim të saktë të fakteve e veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që kanë propozuar palët, duke mos zgjidhur mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile)

18. Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e të paditurve dhe, pasi ka administruar disa prova të reja të cilat i rendit në pjesën arsyetuese të vendimit, ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka rrëzuar padinë.

18.1. Në arsyetim të ndryshimit të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimit të padisë kjo gjykatë parashtron: (i) konkluzioni i gjykatës se të padituri janë posedues të paligjshëm është i gabuar; (ii) ata janë vënë “...në posedim të banesës mbi bazën e autorizimit dhe kontratës së qirasë së lidhur më datën 11.12.1973 nga ish kryefamiljari...”; (iii) “...jemi përpara posedimit me mirëbesim të sendit, konform nenit 306...” të Kodit Civil; (iv) “...pala e paditur, posedimin mbi sendin e ka fituar në bazë të një kontrate qeraje të lidhur me ...Fani Evangjelino, e cila ngarkoi shtetasin Livi Shanazo, banues në Korçë për administrimin e hyrjeve të saj në godinë, pra dhe banesën nr.304, ku banonin palët e paditura”; (v)“...konstatohet se dokumentacioni i paditëses Aferdita Vorpsi, rezulton të jetë i pasaktë në këto drejtime: 1) Paraqitet se është pronare e banesës nr.302 Rruga e Dibrës ndërkohë që kërkon t’i lirohet banesa 304. 2) Banesa objekt pretendimi nga paditësja, nuk ka parametrat e banesës që posedon pala e paditur, lidhur me sipërfaqen dhe pozicionin. Banesa objekt gjykimi në realitet është 122 m2 sipërfaqe ndërtimi, kurse në kërkesë padi bëhet fjalë për 92.2 m2 dhe nuk ka oborr as para dhe as pas banesës. Skica e banesës që posedon pala e paditur, ka oborr rreth 35 m2 dhe 10 m2 mbrapa”.

19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve procedurale, veçanërisht të proces verbalit gjyqësor, evidenton se gjykata e apelit ka lejuar shkelje të rënda procedurale që përbëjnë shkak ligjor për cenimin e vendimit.

19.1. Gjykata e apelit, në pjesën arsyetuese të vendimit shprehet se “Si prova shkresore në mbështetje të pretendimeve të saj, pala e paditur me riçeljen e hetimit gjyqësor nga gjykata e apelit ka paraqitur...” dhe më poshtë rendit provat që, sipas saj, vërtetojnë se të paditurit i kanë paguar pronares Fani Evangjelini si qira 15.000 dhrahmi dhe se Genc Tomço është në listën e të pastrehëve (faqe e vendimit nr.5-6).

20. Nga përmbajtja e proces verbalit gjyqësor evidentohet se gjykata e apelit, pa vendim për përsëritjen e hetimit gjyqësor, ka kryer një sërë veprimesh procedurale, që bien ndesh me dispozitat e Kodit të Procedurës Civile e që përbëjnë shkak për cenimin e vendimit.

20.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se këto veprime procedurale, që në thelb përbëjnë marrje provash të reja, përderisa nuk është marrë vendimin sipas kërkesave të nenit 465 të Kodit të Procedurës Civile, përbëjnë shkelje të rënda, të tilla që pas sjellin pavlefshmërinë e këtyre veprimeve dhe të akteve që burojnë nga këto veprime. Në këtë kontekst, ky kolegj vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në kundërshtim me nenin 467/e të Kodit të Procedurës Civile.

20.2. Ky kolegj sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se marrja e një vendimi të ndërmjetëm, konform nenit 465 të Kodit të Procedurës Civile, nuk është thjesht një formalitet, por në referim të nenit 1§1 të po këtij Kodi përbën një detyrim ligjor për gjykatën.

20.2.a. Kjo për arsye se nëpërmjet këtij vendimi të ndërmjetëm, gjykatës së apelit i lind e drejta që, të paktën, gjatë shqyrtimit gjyqësor “...të lexohen aktet e gjykimit në shkallë të parë” dhe, nëse e vlerëson të nevojshme, të marrë “...edhe prova të reja”.

20.2.b. Marrja e vendimit për përsëritjen tërësisht apo pjesërisht të hetimit gjyqësor shoqërohet detyrimisht dhe me respektimin e nenit 213 të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me nenin 11 të po këtij Kodi. Pra, gjykata, krahas vendimit për përsëritjen tërësisht apo pjesërisht të hetimit gjyqësor, është e detyruar të marrë vendim lidhur edhe me rrethin e çështjeve apo fakteve mbi të cilat do të shtrihet hetimi gjyqësor dhe veçanërisht mbi provat apo mjetet provuese që do të merren në vërtetimin ose jo të këtyre rrethanave e fakteve të pretenduara nga palët.

21. Në evidentim të situatës së mësipërme shihet me vend të parashtrohen veprimet procedurale të gjykatës së apelit të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e saj.

21.1. Në ecurinë e zhvillimit të procesit gjyqësor në gjykatën e apelit, rezulton se seanca e parë gjyqësore është çelur më datë 15.02.2011 e cila është shtyrë për shkak të mos formimit të trupit gjykues. Pas disa seancash të shtyra për shkaqe të ndryshme është zhvilluar seanca gjyqësore e datës 07.04.2001, gjatë së cilës palët kanë parashtruar pretendimet e tyre dhe në po këtë seancë gjyqësore është shpallur dhe vendimi.

21.2. Nga përmbajtja e proces verbalit të kësaj seance gjyqësore, ndonëse në parashtresën me shkrim të palës së paditur është kërkuar përsëritja e hetimit gjyqësor për të marrë dhe prova të reja, nuk rezulton që gjykata e apelit të ketë marrë vendim për përsëritjen e hetimit gjyqësor, konform nenit 465 të Kodit të Procedurës Civile.

21.3. Po kështu, nuk rezulton të jenë administruar apo pasqyruar provat shkresore që gjykata e apelit rendit në vendimin e saj, si prova të marra rishtas, pas “riçeljes së hetimit gjyqësor”.

22. Nxjerrja e konkluzionit mbi prova të cilat nuk janë marrë në formën e parashikuar nga Kodi i Procedurës Civile dhe që nuk i janë nënshtruar shqyrtimit gjyqësor në seancë gjyqësore e bëjnë vendimin e gjykatës të paargumentuar dhe të pambështetur në ligj. Për rrjedhojë, një vendim i tillë është i cenueshëm pasi ai nuk plotëson kërkesat e neneve 126, 123, 309 dhe 310 të po këtij Kodi.

23. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se nuk respektohet neni 465 i Kodit të Procedurës Civile, thjesht duke u shprehur për “riçelje të hetimit gjyqësor” në pjesën arsyetuese të vendimit. Marrja e vendimit të ndërmjetëm për riçeljen e hetimit gjyqësor, parashikuar nga neni 304 i Kodit të Procedurës Civile, është një veprim procedural i ndryshëm nga ai i parashikuar në nenin 465 të po këtij Kodi.

23.1. Riçelja e hetimit gjyqësor mund të bëhet vetëm mbi kërkesën e palëve, pasi i është dhënë fund hetimit gjyqësor. Ndonëse riçelja e hetimit gjyqësor parashikohet në Kreun e XIII, Titulli II, Pjesa e Dytë të Kodit të Procedurës Civile i përket gjykimit në shkallë të parë, riçelja e hetimit gjyqësor mund të bëhet edhe në gjykatën e apelit (neni 465§1), por gjithnjë pasi i është dhënë fund hetimit gjyqësor.

23.2. Ndërsa, referuar natyrës të shqyrtimit të një çështje në gjykatën e apelit, kur vlerësohet të zbatohet neni 465 i Kodit të Procedurës Civile, situata juridike është e ndryshme nga ajo e parashikuar në nenin 304 të po këtij Kodi. Shqyrtimi në gjykatën e apelit bëhet mbi ankimin e palëve dhe kontrollohet ligjshmëria e bazueshmëria e vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Nëse, rrethanat e çështjes dhe vendimi i ankimuar janë me mangësi që mund të ndreqen në gjykatën e apelit, kjo e fundit mbi kërkimin e palës apo kryesisht merr një vendim të ndërmjetëm, jo për riçelje të hetimit, por për përsëritjen pjesërisht apo tërësisht të hetimit gjyqësor, duke u mjaftuar me leximin e akteve të gjykimit në shkallë të parë apo dhe me marrjen e provave të reja. Në rastin e fundit, ky vendim do të shoqërohet dhe me respektimin e kërkesave të nenit 213 të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me nenet 11, 12, si dhe me dispozitat e tjera të po këtij Kodi, që parashikojnë marrjen e provave.

23.3. Gjykata e apelit, me vendimin që merr, bazuar në nenin 465 të Kodit të Procedurës Civile, ka të drejtë që të bëjë një shqyrtim gjyqësor të plotë, por gjithnjë kufijtë e shqyrtimit në këtë gjykatë varen nga kufijtë dhe shkaqet e ankimit që kanë investuar gjykatën.

23.4. Dhe më pas, në analizë juridike të gjendjes konkrete të vërtetuar lidhur me këto fakte, të zgjidhte çështjen sipas normave ligjore të zbatueshme për rastin konkret.

24. Duke iu rikthyer themelit të çështjes konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë evidenton se është e vërtetë se marrëdhënia juridike midis palëve është krijuar në kohën e qenies në fuqi të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 (neni 14), por meqenëse nga zbatimi i këtij ligji u krijuan raporte specifike të karakterit juridik, ekonomik e social midis pronarëve të banesave ish pronë private dhe personave të tjerë që kishin banuar në to si qiramarrës me shtetin, shteti mori përsipër rregullimin e kësaj situate, duke u krijuar kështu dhe raporte të veçanta midis këtyre dy palëve dhe shtetit.

24.1. Ky i fundit, ndër vite, ka bërë ndryshime ligjore lidhur me rregullimin e këtyre raporteve. Për rrjedhojë, zgjidhja e kësaj mosmarrëveshje duhet bërë mbi bazën e rregullimeve ligjore që janë në fuqi në kohën e ngritjes së padisë dhe shqyrtimit të saj gjyqësor.

24.2. Risjellim në vëmendje të gjykatave të faktit se neni 14 i ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, i ndryshuar ka rregulluar raportet në mes ish-pronarëve që iu kthye prona dhe qiramarrësve në lidhje me vazhdimin ose jo të posedimit të mëtejshëm të banesës nga ky i fundit. Më pas, me ligjin nr.8030, datë 15.11.1995 “Për kontributin e shtetit për familjet e pastreha” (nenet 9 e 10) u përcaktua masa e qirasë që do të paguanin qytetarët e pastrehë që banonin në banesat ish-pronë private deri në zgjidhjen e strehimit të tyre nga shteti. Ky ligj pësoi ndryshime me ligjin nr.8647, datë 24.07.2000, sipas të cilit, ndër të tjera, shteti mori përsipër t’u sigurojë familjeve të pastreha, që banojnë në banesa shtetërore ish-pronë private, “…sipërfaqe banimi aq sa u takon sipas normave të strehimit dhe përbërjes familjare para datës 1.12.1992, por jo më tepër sesa disponon. Privatizimi i këtyre banesave kryhet sipas kritereve të ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetëroret dhe të akteve nënligjore në zbatim të tij, duke i shtuar tarifës indeksin e korrigjimit të çmimeve”.

24.3. Me ligjin nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” u shfuqizua ligji nr.7698, datë 15.04.1993 dhe në nenin 9 të tij u përcaktua rregullim i ri lidhur me banesat, pronë e subjekteve të shpronësuar, që posedoheshin nga qiramarrës. Për këta të fundit, përsëri shteti mori përsipër strehimin e tyre brenda një afati tre vjeçar. Pas shfuqizimit të nenit 9 të këtij ligji nga Gjykata Kushtetuese (vendimi nr.26, datë 02.11.2005), me ligjin nr.9583, datë 17.07.2006 janë bërë ndryshime duke u riformuluar neni 9 i ligjit të sipërcituar. Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.11, datë 04.04.2007, ka shfuqizuar si të papajtueshëm me Kushtetutën nenin 9 të ligjit nr.9583, datë 17.07.2006.

24.4. Në këtë kuadër ndryshimesh ligjore duhet përmendur se me ligjin nr.9232, datë 13.05.2004 “Për programet sociale për strehimin e banorëve të zonave urbane” është shfuqizuar ligji nr.8030, datë 15.11.1995, i ndryshuar, dhe më pas, me ndryshimet që i janë bërë këtij ligji me ligjin nr.9719, datë 23.04.2007, është shfuqizuar edhe ligji nr.7652, datë 23.12. 1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore”, i ndryshuar.

25. Evidentohet se ky legjislacionin ka detyruar shtetin për zgjidhjen në mënyrë përfundimtare të problemit të strehimit të kësaj kategorie të pastrehësh. Nga tërësia e dispozitave të lartpërmendura arrihet në përfundimin se, moszgjidhja e problemit të strehimit të qiramarrësit nga ana e shtetit, për çfarëdo arsye qoftë, nuk pengon ish pronarin apo subjektin e shpronësuar që, nëse nuk përmbushen kriteret ligjore të subjektit qiramarrës që të përfitojë nga ligji nr.9232, datë 13.05.2004 “Për programet sociale për strehimin e banorëve të zonave urbane”, i ndryshuar, të kërkojë që qiramarrësi të lirojë banesën.

26. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka të gjitha mundësitë ligjore të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë mosmarrëveshjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishë vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të dërgojë çështjen për rishqyrtim në po atë gjykatë.

27. Në rigjykim, gjykata e apelit për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në mbështetje të neneve 486, 493 e 465 të Kodit të Procedurës Civile, qoftë edhe kryesisht, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të identifikojë ekzistencën ose jo të rrethanave ligjore që përbëjnë shkakun e padisë në gjykim dhe të prapësimeve të palës së paditur.

27.1. Gjykata e apelit ka detyrimin ligjor që, në funksion të shqyrtimit të pretendimeve të ankimit dhe zgjidhjes së drejtë të çështjes, “të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin” (neni 14), të bëjë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen”, të çmojë “provat e marra gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre” (neni 309) dhe “të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj” (neni 16).

27.2. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).

27.3. Në respektim të nenit 213 në lidhje me nenet 11 e 12 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata duhet të përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës provë, si dhe barrën e provës për secilën palë.

27.4. Po në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarimin e plotë të situatës juridike, veçanërisht atë të palës së paditur që ka të bëjë me statusin e pastrehë, gjykata, në zbatim të neneve 223 dhe 224 të Kodit të Procedurës Civile, mund të urdhërojë marrjen e provave zyrtarisht nga të tretët.

27.4.a. Në këtë drejtim, gjykata duhet të verifikojë nëse pala e paditur gëzon ose jo statusin si i pastrehë; nëse po, kur e ka përfituar këtë status dhe nëse kësaj pale i janë ofruar zgjidhjet ligjore nëpërmjet kredive apo formave të tjera të përcaktuara në ligj dhe nëse ai i ka refuzuar apo jo ato. Pra, gjykata duhet verifikojë situatën juridike në të cilën ndodhet pala e paditur, nëse janë ose jo kriteret ligjore midis palëve për të cilat duhet të vazhdojë marrëdhënia e qiramarrjes deri në zgjidhjen e problemit të strehimit sipas legjislacionin përkatës (atë “Për programet sociale për strehimin e banorëve të zonave urbane”) apo e kundërta, sikurse pretendohet nga pala paditëse.

28. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës Civile.

V E N D O SI

Prishjen e vendimit nr.781, datë 07.04.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 23.10.2014

Nr.11116-02916-00-2011 i Regj. Themeltar

Nr.00-2014-4151 i Vendimit (531)

VENDIM

NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Ardian Nuni Kryesues

Mirela Fana Anëtare

Guxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 23.10.2014 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: ELDI BESHAJ, në mungesë

I PADITUR: KOMISARIATI I POLICISË SË QARKULLIMIT, në mungesë

OBJEKTI:

Rivendosja e sendit në posedim.

Baza Ligjore: Neni 313 i K.C

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.10039, datë 02.12.2009 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë padisë.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1695, datë 15.07.2011 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.10039 datë 02.12.2009 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Pranimin e kërkesë padisë.

Detyrimin e të paditurit Komisariati i Policisë së Qarkullimit Rrugor të rivendosë në posedim të paditësit Eldi Beshaj duke ia dorëzuar sendin automjet Marka BMW X5 me nr.shasie WBAF B710XOLX552721, që për momentin ndodhet pranë të paditurit.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë bere rekurs pala e paditur Ministria e Brendshme dhe Avokatura e Shtetit, të cilët kërkojnë prishjen e tij, duke parashtruar se:

Ministria e Brendshme;

- Gjykata e Apelit ka zbatuar keq ligjin material dhe nuk ka marrë në shqyrtim të gjitha faktet e provat.

- Gjykata shprehet vetëm për të drejtën e palës paditëse, por në asnjë paragraf të saj nuk shpjegon se mbi ç’prova e mbështet vendimin e saj, pasi paditësi dispononte një mjet pa targa, pa një autorizim, pa një certifikatë pronësie dhe pa asnjë tagër tjetër ligjor e për më tepër për të qarkulluar i lire në rrugë, pa plotësuat të gjitha këto kushte që kërkon Kodi i Qarkullimit Rrugor.

- Nga paditësi nuk provohet as titulli i pronësisë mbi këtë mjet.

Avokati i shtetit;

• 
  Gjykata e Apelit Tiranë veproi në kundërshtim me nenet 14, 16 e 154 të K.Pr.C, pra me atë çfarë paditësi ka kërkuar në objektin e padisë, mbështetur kjo dhe në shkakun ligjor të saj, duke vendosur në përfundim të ndryshojë vendimin e gjykatës së shkallës së parë, e të paranojë padinë e paditësit Eldi Beshaj, vetëm mbi bazën e pretendimeve të këtij të fundit.
  
• 
  Nga përmbajtja e dispozitave të neneve 14,16,156 të K.Pr.C, del qartë se ligjvënësi ka përcaktuar në mënyrë taksative zgjidhjen e mosmarrëveshjes nga ana e gjykatës, në përputhje me atë çfarë ka kërkuar paditësi në objektin e padisë, mbështetur në bazën ligjore të saj, duke përjashtuar kështu çdo mundësi tjetër jashtë këtij përcaktimi.
  
• 
  Një qëndrim të tillë mbajnë edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr.9, datë 09.03.2006, kur shprehen: “Tregimi i së drejtës mbi të cilën mbështetet kërkesë padia në kuptim të nenit 154 të KPC, i korrespondon të drejtës subjektive të paditësit si pjesë përbërëse të “shkakut të padisë“ në kuptim të nenit 185 të K.Pr.C, si dhe përcaktimit të bazës juridike të padisë në kuptim të nenit 16/2 të K.Pr.C.
  
• 
  Analogjia e bërë nga avokatja e paditësit dhe e pranuar nga gjykata, për sa i përket rivendosjes në posedim të sendit me pavlefshmërinë absolute të vendimit të palës së paditur, në rastin konkret është e gabuar. Kjo për faktin se, paditësi ka shprehur qartë kërkimin e tij në objektin e padisë, pra “rivendosje në posedim të sendit“, e si bazë ligjore vetëm nenin 313 të K.C, çka tregon qartë se në rastin objekt gjykimi nuk ka vend për ekuivok.