Nr I vendimit Data palët faqe

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe diskutoi çështjen në tërësi

V Ë R E N

Se vendimi nr.61, datë 08.02.2011, i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit, e si i tillë duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim në po atë Gjykatë, me tjetër trup gjykues.
RRETHANAT E ÇËSHTJES
Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse është trashëgimtar ligjor i ish pronarit Sofokli Dilo, të cilit me anë të vendimit nr.131, datë 21.09.1995 të KKKPP Sarandë i është njohur prona truall prej 370 m2 në Sarandë dhe e drejta e parablerjes së objektit PTT mbi këtë truall. Me vendimin nr.131/ /1, datë 24.10.1995 KKKPP Sarandë ka disponuar për kompensimin e pronës ish pronarit S.Dilo me truall prej 370 m2 në zonën e studiuar turistike, kanali i Çukës, blloku 22, parcela 17, me kufizimet përkatëse. Ky kompensim është bërë në bazë të studimit urbanistik në fuqi. Këtë pronë paditësi dhe trashëgimtarët e tjerë e kanë rregjistruar në ZVRPP Sarandë në ZK 8642, nr.3, fq.35, nr.pas.96, datë 30.10.2002.

Rezulton se KRTRSH me vendimin nr.3, datë 19.02.1999, ka miratuar studimin e ri urbanistik për zonën Kanali i Çukës nga ku rezulton se prona e kompensuar nuk është më në bllokun nr.22 por ka planvendosje në bllokun H7, parcela H17.

Paditësi i është drejtuar ARKKP Sarandë për të sistemuar planvendosjen e pronës së kompensuar me studimin e ri dhe kjo e fundit me shkresën nr.454/1, datë 05.02.2009 i ka kthyer përgjigje se për këtë çështje, problemi duhet trajtuar e zgjidhur nga Bashkia Sarandë. Në këto kushte, paditësi i është drejtuar gjykatës me padi me objekt sa më sipër.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2010-1570, datë 20.10.2010, ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.131/1, datë 24.10.1995 të KKKPP Sarandë për kompensimin fizik të pronës me sipërfaqe 370 m2, ndodhur në bllokun 22, parcela 17, duke e përshtatur me studimin urbanistik të ri të miratuar me vendimin nr.3, datë 19.02.1999 të KRRT RSH në bllokun H7 parcela 17/a, sipërfaqe 370 m2, me kufizimet përkatëse. Shpenzimet gjyqësore palës së paditur”.

Kjo gjykatë ka arsyetuar ndër të tjera se: “(...) me qëllim që e drejta e fituar prej palës paditëse të jetë efektive e të mos cenohet nga studimet urbanistike që ka miratuar Bashkia Sarandë për zonën turizëm Kanali i Çukës, duhet përshtatur prona e kompensuar palës paditëse në përputhje me studimin e ri urbanistik…”.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.61, datë 08.02.2011, ka vendosur:

“Prishjen e vendimit nr.23-2010-1570, datë 20.10.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe pushimin e gjykimit të çështjes”.

Kjo gjykatë ka arsyetuar ndër të tjera se: ”(…) Kjo çështje nuk hyn në juridiksionin gjyqësor dhe për këtë arsye duhet vendosur pushimi i gjykimit… në bazë të ligjit nr, 9235/2004 pala paditëse duhej t’i ishte drejtuar në fillim organit administrativ e pastaj gjykatës…”.

Kundër këtij vendimi pala paditëse ka paraqitur rekurs dhe kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.

II. LIGJI I ZBATUESHËM
Neni 153, 154 të K.Pr.Civile, neni 20 i ligjit 9235/2004 ”Për Kthimin e Kompensimin e Pronës”.

III. KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala e paditëse përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit është rrjedhojë e moszbatimit të ligjit, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet e çështja të kthehet për rishqyrtim.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Apelit Gjirokastër nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes, dhe të ketë bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e një parakushti të rëndësishëm procedural siç është ai i verifikimit të juridiksionit të kësaj gjykate.

Në nenin 59 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor...(...) ” Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në çdo shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt ligjor. Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Apelit Gjirokastër nuk ka zbatuar drejtë dispozitat procedurale lidhur me juridiksionin gjyqësor të gjykatës shqiptare duke mos zhvilluar një proces të rregullt ligjor në mbështetje të nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të K.E.D.NJ.

Bazuar në Vendimin Unifikues nr.4, datë 10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë rezulton konkretisht se: “Kolegjet e Bashkuara, referuar vendimeve të mësipërme unifikuese, vlerësojnë se gjykimet me objekt kundërshtim të vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronës apo të Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit të Pronave nuk janë gjykime që përfshihen në rrethin e atyre çështjeve që i përkasin fushës administrative, por mosmarrëveshje të natyrës civile, në të cilat subjekti pretendues kërkon të drejtën e pronës mbi një send të paluajtshëm, duke paraqitur për këtë qëllim prova në mbështetje të kësaj të drejte, kjo çështje i përket juridiksionit gjyqësor.”Në këtë këndvështrim nuk është e domosdoshme ezaurimi i ankimit administrativ, karakteristikë kjo e cila e bën të dallueshme gjykimin administrativ nga gjykimi civil.

Gjithashtu Kolegji Civil mban në vëmendje edhe Vendimin Unifikues nr.24, datë 13.3.2002 ku Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë analizuar dhe interpretuar natyrën dhe qëllimin e ligjit “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve” si dhe nocioni kthim i prone të përdorur si në titullin e ligjit (rubrica legis fit lex), ashtu edhe në përmbajtjen e tij. Në këtë vendim Kolegjet e Bashkuara janë shprehur se: “...Ligjvënësi me këto akte të rëndësishme normative ka njohur padrejtësinë, shkeljen e të drejtave të pronësisë ish pronarëve dhe ka vendosur të rinjohë të drejtën e pronësisë së tyre duke ju kthyer pronat e shtetëzuara, të shpronësuara, të konfiskuara apo të marra pa të drejtë në forma të tjera, dhe në pamundësi, duke i kompensuar ato. Këto ligje, duke konsideruar të padrejtë atë që kish ndodhur më parë, parashikuan kthimin e të drejtave të pronarëve mbi pronën, kur objekt i saj ishin sende të paluajtshme.

......Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë i konsiderojnë këto akte ligjore që u drejtohen ish pronarëve apo trashëgimtarëve të tyre, jo si mënyrë të re të fitimit të pronësisë në favor të tyre, por si mjete që mbrojnë dhe garantojnë të drejtën e pronësisë dhe e bëjnë efektive atë duke e bazuar edhe në argumente analogjie.

Si në titullin e ligjit (rubrica legis fit lex), ashtu edhe në përmbajtjen e tyre, përdoret nocioni kthim i pronës. Me fjalë të tjera, kthimi i pronave ish pronarëve ose trashëgimtarëve të tyre është thelbi dhe qëllimi i këtyre ligjeve (anima legis dhe ratio legis).

Nocionin kthim i pronës ose, me saktë, kthim i sendit objekt i së drejtës së pronësisë, Kodi Civil e përmend në rastin e padisë për kërkimin e sendit (actio rivendicatio), neni 296 e vijues i tij. Në rastin kur pranohet padia e rivendikimit, poseduesi jopronar duhet t’i kthejë sendin paditësit në favor të të cilit është njohur e drejta e pronësisë.

Praktika gjyqësore, ashtu edhe literatura juridike, në këto raste nuk kanë vënë kurrë në dyshim ekzistencën e së drejtës së pronësisë të pronarit joposedues mbi sendin objekt të padisë së rivendikimit. Pronari joposedues nuk ka humbur për asnjë moment titullin e së drejtës së pronësisë, por vetëm posedimin e sendit. Pikërisht kjo është arsyeja pse ligji e kthen atë në situatën e mëparshme duke i njohur të drejtën e kthimit edhe të frutave të sendit (restitutio in integrum), dhe kur kjo nuk është e mundur, pranon vetëm kthimin e sendit (restitutio in parte).

Për sa më sipër vendimet K.K.K.Pronave ose vendimet e A.K.K.Pronave nuk trajtohen dhe nuk goditen në gjykatë si akte të mirëfillta administrative, dhe që të jetë e detyrueshëm ankimi apo shterimi i këtij mjeti, në rrugë administrative. Subjekti kërkues, (i cili është cenuar në të drejtën e tij), në një gjykim të zakonshëm kërkon të drejtën e pronës duke paraqitur prova në mbështetje të së drejtë së tij të pronësisë.

Kolegji Civil vlerëson se në këtë lloj gjykimi, i cili lidhet me të drejta subjektive dhe synon njohjen e të drejtës së pronës mbi sende të caktuara, mund të bëhet vetëm nga gjykatat e zakonshme civile në përputhje me dispozitat e K.Civil dhe të K.Pr.Civile. Gjykata zhvillon një gjykim themeli lidhur me titullin e pronësisë duke ndryshuar apo shfuqizuar vendimin e K.K.K.Pronave apo A.K.K.Pronave, si dhe duke zgjidhur në themel këtë konflikt që në esencë është një konflikt pronësie, pra i natyrës civile. Nga pikëpamja e ligjit procedural (neni 12 dhe 213 të Kodit të Procedurës Civile), paditësi duhet ta provojë këtë fakt me mjetet provuese të lejueshme që Kodi i Procedurës Civile parashikon.

I gjithë hetimi gjyqësor i lartpërmendur, i jep jetë nenit 31 të Kodit të Procedurës Civile që shprehet se “Padia është e drejta e personit që bën pretendimin, për t’u dëgjuar, mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo. ...”Nga ana tjetër, “Pala kundërshtare ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë prapësime mbi themelin dhe bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi.”, çka do të thotë se i padituri ka të drejtë të paraqesë pretendime lidhur me legjitimitetin aktiv ashtu edhe me legjitimitetin pasiv, në mënyrë që nga debati kontradiktor të dalë e vërteta mbi marrëdhënien objekt gjykimi dhe mbi bazën e kësaj të vërtete gjykata ta shpallë të bazuar në ligj apo jo padinë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se sa më sipër është arsyetuar, është në përputhje edhe me Vendimin nr.27, datë 27.07.2009, Gjykata Kushtetuese, e cila është shprehur se: “Sipas nenit 27/a të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve”, nëse individi kërkues nuk është dakord me vendimin e Komisionit, ai ka të drejtë ta kundërshtojë këtë vendim drejtpërdrejt në gjykatë. Vendimet e organeve të administratës ka të drejtë t’i kundërshtojë në gjykatë, përveç kërkuesve, edhe çdo person tjetër që pretendon për vete të drejta pronësie........Gjatë gjykimit të iniciuar prej subjekteve të mësipërme, përveç të tjerave, hetohet dhe vërtetohet dhe fakti nëse këtyre subjekteve u është cenuar apo jo e drejta e pronësisë dhe, çdo vendim gjykate që do të anulonte pjesërisht ose plotësisht vendimet e organit përkatës së administratës, duhet të konfirmojë njëkohësisht edhe të drejtën e tyre të pronësisë”.

Për këto arsye shkaqet e ankimit të ngritura nga pala paditëse qëndrojnë dhe juridiksion për gjykimin e kësaj çështje ka gjykata, referuar dhe parashikimeve të nenit 45 të Kodit të Procedurës Civile lidhur me kompetencën tokësore: “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre….”. Duke qenë se pasuria ndodhet në qytetin e Sarandës, kompetente në shkallë të parë ka qënë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe në shkallë të dytë Gjykata e Apelit Gjirokastër.

Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se nga ana e Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në vendimin e ankimuar nuk është interpretuar dhe zbatuar me korrektësi neni 36 i K.Pr.Civile, ku parashikohet se: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta.

Juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet sipas dispozitave të këtij Kodi dhe ligjeve të tjera. Asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të pranojë për shqyrtim një mosmarrëveshje civile që është duke u gjykuar nga gjykata. Është e pavlefshme çdo marrëveshje që lidhet në kundërshtim me këtë dispozitë.”

Sa më sipër, legjislatori e ka vendosur ndalimin, sipas parashikimit procedural civil të mësipërm, që asnjë institucion, (juridiksioni administrativ), nuk mund të pranojë për shqyrtim një çështje e cila është bërë pjesë e juridiksionit gjyqësor, nëpërmjet paraqitjes së padisë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë thekson se nga formulimi i dispozitës së mësipërme rrjedh urdhërimi për gjykatën që gjykon çështjen, që të kryejë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm në respektim të nenit 14 të K.Pr.Civile dhe jo të lejojë zgjidhjen e konfliktit nga një organ administrativ kur tashmë mosmarrëveshja është bërë pjesë e juridiksionit gjyqësor.

Gjykata e Apelit Gjirokastër ka dështuar në përmbushjen e detyrimit të saj për të zgjidhur konfliktin e paraqitur para saj, duke ja kaluar këtë për zgjidhje, një organi administrative, duke cenuar në këtë mënyrë procesin e rregullt ligjor, jo vetëm në lidhje me të drejtën për akses në gjykatë, por duke anashkaluar edhe parimin tjetër të gjykimit të çështjes brenda një afati të arsyeshëm ligjor.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i lë si detyrë gjykatës që do të rishqyrtojë çështjen që të mbajë në konsideratë nenin 36 të K.Pr.Civile, duke e zgjidhur konfliktin midis palëve, pasi të ketë kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm.

Nëse ajo që paditësi pretendon se i është cenuar apo që duhet t’i njihet, parashikohet nga e drejta pozitive në aspektin material, e akoma më tej, nëse e drejta pozitive i njeh paditësit të drejtën që këtë të kërkojë t’a realizojë nëpërmjet gjykatës, atëherë gjykata ka detyrimin të vijojë me shqyrtimin dhe zgjidhjen e çështjes për të verifikuar nëse ajo kërkohet konkretisht me padi (në objekt) është e mbështetur në prova.

Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është i pambështetur në ligj dhe duhet të prishjet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile.

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.61, datë 08.02.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 16.10.2014

MENDIM PAKICE

1. 
   Unë, gjyqtari në pakicë Admir Thanza, lidhur me çështjen nr.31003-00749-00-2011, kam mendimin se rekursi nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.61, datë 08.02.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër. Vendimi i shumicës duke vendosur: “Prishjen e vendimit nr.61, datë 08.02.2011, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues”, vlerësoj se është në marrë jo në zbatim të ligjit.
   
2. 
   Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse është trashëgimtar ligjor i ish pronarit Sofokli Dilo, të cilit me anë të vendimit nr.131, datë 21.09.1995, të KKKPP Sarandë i është njohur prona truall prej 370 m2 në Sarandë dhe e drejta e parablerjes së objektit PTT mbi këtë truall. Me vendimin nr.131/ /1, datë 24.10.1995, KKKPP Sarandë ka disponuar për kompensimin e pronës ish pronarit S.Dilo me truall prej 370 m2 në zonën e studiuar turistike, Kanali i Çukës, blloku 22, parcela 17, me kufizimet përkatëse. Ky kompensim është bërë në bazë të studimit urbanistik në fuqi. Këtë pronë paditësi dhe trashëgimtarët e tjerë e kanë regjistruar në ZVRPP Sarandë në ZK 8642, nr.3, fq.35, nr.pas.96, datë 30.10.2002.
   
3. 
   Rezulton se KRTRSH me vendimin nr.3, datë 19.02.1999, ka miratuar studimin e ri urbanistik për zonën Kanali i Çukës nga ku rezulton se prona e kompensuar nuk është më në bllokun nr.22, por ka planvendosje në bllokun H7, parcela H17.
   
4. 
   Paditësi i është drejtuar ARKKP Sarandë për të sistemuar planvendosjen e pronës së kompensuar me studimin e ri dhe kjo e fundit, me shkresën nr.454/1, datë 05.02.2009, i ka kthyer përgjigje se për këtë çështje problemi duhet trajtuar e zgjidhur nga Bashkia Sarandë. Në këto kushte, paditësi i është drejtuar gjykatës me padi me objekt sa më sipër.
   
5. 
   Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2010-1570, datë 20.10.2010, ka vendosur:
   
6. 
   “Ndryshimin e vendimit nr.131/1, datë 24.10.1995 të KKKPP Sarandë për kompensimin fizik të pronës me sipërfaqe 370 m2, ndodhur në bllokun 22, parcela 17, duke e përshtatur me studimin urbanistik të ri të miratuar me vendimin nr.3, datë 19.02.1999, të KRRT RSH në bllokun H7 parcela 17/a, sipërfaqe 370 m2, me kufizimet përkatëse. Shpenzimet gjyqësore palës së paditur”.
   
7. 
   Kjo gjykatë ka arsyetuar ndër të tjera se:”(...) me qëllim që e drejta e fituar prej palës paditëse të jetë efektive e të mos cënohet nga studimet urbanistike që ka miratuar Bashkia Sarandë për zonën turizëm Kanali i Çukës, duhet përshtatur prona e kompensuar palës paditëse në përputhje me studimin e ri urbanistik…”.
   
8. 
   Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.61, datë 08.02.2011, ka vendosur:
   

“Prishjen e vendimit nr.23-2010-1570, datë 20.10.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe pushimin e gjykimit të çështjes”.

9. 
   Kjo gjykatë ka arsyetuar ndër të tjera se: “(…) Kjo çështje nuk hyn në juridiksionin gjyqësor dhe për këtë arsye duhet vendosur pushimi i gjykimit… në bazë të ligjit nr.9235/2004 pala paditëse duhej t’i ishte drejtuar në fillim organit administrativ e pastaj gjykatës…”.
   
10. 
    Pakica, ndryshe nga shumica, vlerëson se konkluzioni i dhënë nga Gjykata e Apelit Gjirokastër se kjo çështje nuk hyn në juridiksionin gjyqësor dhe për këtë arsye duhet vendosur pushimi i gjykimit është i drejtë dhe ligjor.
    
11. 
    Sa sipër, pakica i referohet ligjit nr.9235, date 29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, nenit 11, pika 2 që parashikon se: “2. Subjekti i shpronësuar i paraqet me shkrim komisionit vendor për kthimin dhe kompensimin e pronave formën në të cilën kërkon të realizohet kompensimi. Komisioni, brenda 30 ditëve nga marrja e kërkesës, me vendim të arsyetuar vendos për pranimin e kërkesës ose refuzimin e saj kur objektivisht plotësimi i kërkesës është i pamundur.(…)., si dhe nenit 19, pika 4 e tij që parashikon se: “Nëse vendimi i dhënë nga komisioni vendor ose Komiteti Shtetëror për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave nuk është ankimuar brenda afateve te parashikuara nga ky ligj, ai është titull ekzekutiv. Ngarkohen zyrat e përmbarimit për ekzekutimin e tij, sipas rregullave të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile.”
    
12. 
    Në gjykim ka rezultuar se pala paditëse si trashëgimtar ligjor i ish pronarit Sofokli Dilo, me vendimin nr.131/1, datë 24.10.1995, KKKPP Sarandë është kompensuar në natyrë me truallin prej 370 m2 në zonën e studiuar turistike, Kanali i Çukës, blloku 22, parcela 17, me kufizimet përkatëse. Ky kompensim është bërë në bazë të studimit urbanistik në fuqi. Këtë pronë paditësi dhe trashëgimtarët e tjerë e kanë regjistruar në ZVRPP Sarandë në ZK 8642, nr.3, fq.35, nr.pas.96, datë 30.10.2002. Më pas, KRTRSH me vendimin nr.3, datë 19.02.1999, ka miratuar studimin e ri urbanistik për zonën Kanali i Çukës, nga ku rezulton se prona e kompensuar nuk është më në bllokun nr.22 por ka planvendosje në bllokun H7, parcela H17.
    
13. 
    Pala paditëse i është drejtuar ARKKP Sarandë për të sistemuar planvendosjen e pronës së kompensuar me studimin e ri dhe kjo e fundit me shkresën nr.454/1, datë 05.02.2009, i ka kthyer përgjigje se për këtë çështje, problemi duhet trajtuar e zgjidhur nga Bashkia Sarandë. Më pas, paditësi i është drejtuar gjykatës me padi me objekt sa më sipër.
    
14. 
    Pakica vlerëson se kërkesa e paditësit për të ndryshuar vendimin e K.K.K.Pronave Bashkia Sarandë nr.131/1, datë 24.10.1995, në lidhje me planvendosjen e shesheve të kthyera si kompensim fizik brenda zonës Turizëm -Kanali i Çukës Sarandë, rezervuar për kompensim ish pronarëve, referuar dispozitave të lartpërmendura, nuk hyn në juridiksion gjyqësor.
    
15. 
    Nga ana e Komisionit Vendor të K.K.Pronave me vendimin nr.131/1, datë 24.10.1995 është përfunduar procedura ligjore e kompensimit fizik. Ndaj këtij vendimi pala paditëse nuk është ankuar, por ka vijuar me procedurën e ekzekutimit të tij me regjistrimin pranë ZVRPP Sarandë.
    
16. 
    Pakica çmon se, pala paditëse referuar dhe shkresës së ARKKP Sarandë duhet të ndiqte procedurën pranë organeve administrative, duke kërkuar ripozicionimin e truallit me të cilin është kompensuar sipas studimit të ri urbanistik, në zbatim të ligjit 33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
    
17. 
    Gjykata e apelit me të drejtë ka pushuar gjykimin, bazuar në nenin 468 të K.Pr.Civile që parashikon se: “Gjykata e apelit kur konstaton se çështja nuk hyn në juridiksionin gjyqësor….prish vendimin dhe vendos vetë pushimin e gjykimit të çështjes.
    
18. 
    Përfundimisht, pakica ka mendimin ndryshe nga shumica çmoj se rekursi i paraqitur nga pala paditëse nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, pasi çështja nuk hyn në juridiksion gjyqësor dhe se vendimi i nr.61, datë 08.02.2011, i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të lihet në fuqi.
    

Admir Thanza

Nr.11243-01833-00-2009 i Regj. Themeltar

Nr.00-2014-3087 i Vendimit (526)

VENDIM

NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Ardian Nuni Kryesues

Mirela Fana Anëtare

Guxim Zenelaj Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 16.10.2014 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: FATMIR LEKU, në mungesë

TË PADITUR: SEKSIONI I FINANCËS PRANË BASHKISË BERAT, në mungesë

LIRI DOLLANI, PARASHQEVI DOLLANI, PRANVERA DOLLANI, GËZIM DOLLANI, ZENEPE DOLLANI, HETEM MUÇOGLLAVA, NIKOLLA KARADUNI, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:

Pavlefshmëri absolute e kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme

të datës 07.06.2000 me nr.221/137,

pavlefshmëri absolute e kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme

të datës 03.07.2000 me nr.2071/602,

pavlefshmëri absolute të kontratës së shitjes së pasurisë

të datës 04.07.2000 me nr.2103/608.

Baza Ligjore: Neni 92/a dhe b i K.C.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.48, date 23.01.2006, ka vendosur:

Pavlefshmërinë absolute të kontratave të shitjes së pasurisë së paluajtshme më datë 07.06.2000 me nr.221/137, më datë 03.07.2000 me nr.2071/602, me nr.04.07.2000 me nr.2103/608.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.466, datë 22.09.2006, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.48, datë 23.01.2006 të Gjykatës së Rrethit Berat dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.349, date 12.03.2008 ka vendosur:

Pranimin e padisë.

Konstatimin e pavlefshmërisë absolute te “Kontratës –Shitjes së Pasurisë së Paluajtshme” të datës 07.06.2000 me nr.221/137 me palë: shitës: Seksioni i Financës Bashkia e Qytetit Berat, blerës: Neshat Dollani, ne bazë të nenit 92/a të K.C.

Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të “Kontratës –Shitjes së Pasurisë së Paluajtshme” të datës 03.07.2000 me nr.2071 rep., nr.60 kol., me palë: shitës: Neshat Dollani, dhe bleresat: Hetem Mucogllava dhe Shaqe Mucogllava në bazë të nenit 92/a te K.Civil.

Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të “Kontratës –Shitjes së Pasurisë së Paluajtshme” të datës 04.07.2000 me nr.2103 rep. dhe nr.608 kol., me palë: shitës:

Hetem Mucogllava dhe Shaqe Mucogllava dhe blerës: Nikolla Karadumi, në bazë të nenit 92/a të KC.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.289, datë 19.06.2009, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.349, datë 12.03.2008 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Berat si më poshtë:

Rrëzimin e padisë te paditësit Fatmir Leku kundër te paditurit Seksioni i Financës Bashkia Berat dhe Liri Dollanit, etj., person i trete ZVRPP Berat me objekt pavlefshmëri absolute te kontratave te shitblerjes si te pabazuar ne prova dhe ne ligj.

Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs paditësi Fatmir Leku që kërkon prishjen e vendimit nr.289, date 19.06.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.349, datë 12.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, duke parashtruar se:

- Vendimi i Gjykatës së Apelit është rezultat i zbatimit të keq të ligjit dhe shkeljeve procedurale që kane ndikuar ne dhënien e vendimit;

- Paditësi e ka fituar në mënyrë të ligjshme pronësinë mbi sipërfaqen 5000 m² me vendim te KKKP 5000 m². Truallin i shitur nga Seksioni i Financës Bashkia Berat me sipërfaqe 670 m² ka qenë objekt i disa transaksioneve, dhe më në fund është bërë pronar i tij Nikolla Karaduni. Mbi këtë truall ka ndërtime të përhershme të ndërtuara brenda kushteve urbanistike dhe ligjeve ne fuqi.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Se, paditësit në cilësinë e trashëgimtareve të Osman Leku (Rexhepi) me vendimin nr.260, datë 05.10.1995 të KKKP Berat u është njohur pronësia mbi një sipërfaqe 8000 m², në vendin e quajtur “Kumsallë”, të ndodhur në Berat, prej të cilave 5000 m² me kufizimet përkatëse i është kthyer, dhe për diferencën prej 3000 m² është kompensuar me obligacione sipas ligjit.

Në Nëntor 2004, paditësi i është drejtuar personit të tretë ZVRPP Berat për regjistrimin e vendimit të KKKP Berat, dhe ZVRRP e ka njoftuar atë se kjo zyrë nuk mund të regjistrojë dy pronarë për të njëjtën pasuri për sa i takon sipërfaqen 670 m², pasi Bashkia Berat ia ka shitur Neshat Dollano me kontratën e shitjes nr.221/137, datë 07.06.2000, dhe prandaj mund ta pajisë atë me vërtetim pronësie vetëm për sipërfaqe 4330 m².

Nga ana tjetër, te paditurit Liri Dollani, Parashqevi Dollani, Pranvera Dollani, Gëzim Dollani, Zenepe Dollani janë trashëgimtarët ligjorë të të ndjerit Neshat Dollani.

Më datë 07.06.2000, i padituri Seksioni i Financës Bashkia Berat (në cilësinë e shitësit) dhe Neshat Dollani (në cilësinë e blerësit) kanë nënshkruar Kontratën e Shitjes nr.221/137, sipas të cilës shitësi i ka shitur blerësit pronën me sipërfaqe 670 m² mbi të cilën është ndërtuar një shtëpi banimi, me kufizimet përkatëse, kundrejt pagesës së çmimit 192.000 lekë. Këtë pronë blerësi e ka regjistruar me nr.279, datë 29.06.2000 në ZRPP Berat. Më datë 03.07.2000, Neshat Dollano ia ka shitur pronën e të paditurve Hetem dhe Shaqe Mucogllava me anë të Kontratës së Shitjes nr.2071/602.

Më datë 04.07.2000 të paditurit Hetem dhe Shaqe Mucogllava po këtë pronë ia kanë shitur me anë të Kontratës së Shitjes nr.2103/608 (djalit të tyre, i cili ka ndryshuar emrin dhe mbiemrin), të paditurit tjetër Nikolla Karadumi.

Paditësi pretendon se, sipërfaqja 670 m² ndodhet brenda sipërfaqes 5000 m² që atij i është kthyer e lirë me vendimin nr.260, datë 05.10.1995 të KKKP Berat dhe për këtë shkak ka kërkuar pavlefshmërinë absolute të veprimeve juridike, kontratave të shitjes të kryera nga të paditurit.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.48, datë 23.01.2006, ka pranuar padinë. Ky vendim është ndryshuar nga Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.289, datë 19.06.2009, duke u vendosur rrëzimi i padisë.

Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs paditësi Fatmir Leku që kërkon prishjen e vendimit nr.289, datë 19.06.2009, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.349, datë 12.03.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.

Në shqyrtim të materialeve të dosjes gjyqësore, pretendimeve dhe prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe rekursit, pra as në padi dhe as gjatë gjykimit, ky Kolegj konstaton se, nuk evidentohet që paditësi t’i ketë paraqitur gjykatës ndonjë kërkim a pretendim mbi interesin konkret të ligjshëm, të natyrës reale apo të detyrimeve, që i është cenuar si pasojë e veprimit juridik për të cilin kërkon gjyqësisht konstatimin e pavlefshmërisë së tij.

Me vendimin unifikues nr.5/2012, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, janë shprehur se:

...Veprimi juridik që është i pavlefshëm mund të merret parasysh nga gjykata edhe kryesisht, pa u kërkuar nga pala e interesuar, madje edhe kundër vullnetit (dëshirës) të saj.

Për të konsideruar një veprim juridik absolutisht të pavlefshëm nuk është e nevojshme paraqitja e një kërkese të posaçme, qoftë kjo padi apo kundërpadi, pasi kjo lloj pavlefshmërie konstatohet pavarësisht nga paraqitja në gjykatë e kërkesës.

Pavlefshmëria absolute mund të parashtrohet nga çdo palë ndërgjyqëse që ka interes. Forma e parashtrimit mund të jetë edhe prapësimi, kjo për faktin se veprimi juridik absolutisht i pavlefshëm nuk mund të bëhet i vlefshëm me asnjë veprim të mëparshëm.

Kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik nuk mund të bëhet si kërkim i mëvetësuar; ai gjithnjë duhet të bëhet gjatë gjykimit në themel të një çështje nga gjykata, ose të paktën si kërkim që shoqëron zgjidhjen e pasojave të ardhura nga ekzekutimi i tij...

Pra, nuk mund të paraqitet si padi më vetë konstatimi i pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik, sikurse ka vepruar pala paditëse, nëse ky kërkim nuk shoqëron gjykimin e një çështje në themel dhe/ose nuk shoqërohet me zgjidhjen e pasojave.

Ndryshe nga sa kanë arsyetuar gjykatat e faktit, nga ana e Kolegjit Civil çmohet se jemi para rastit kur padia nuk mund të ngrihet dhe për rrjedhojë vendimet e gjykatave të faktit duhet të prishen dhe të pushohet gjykimi i çështjes.

Gjykatat e faktit, duke mos përcaktuar dhe mos identifikuar mungesën e shkakut të padisë, të konfliktit dhe mungesën e interesit për ngritjen e padisë, kanë gabuar në dhënien e vendimeve objekt rekursi.

Nga përmbajtja e dispozitave të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me anën formal-juridike të formulimit të kërkesë padisë, si dhe ato të ligjit material ku pala paditëse e mbështet kërkimin, del qartë se padia në kuptimin material nuk plotëson kushtet ligjore për t’u marrë në shqyrtim. Padisë së palës paditëse, i mungon shkaku i cili është i lidhur pazgjidhshmërisht me objektin, ç’ka pas sjell mungesën e interesit në ngritjen e kësaj padie.

Evidentohet se, si në kërkesë padi edhe gjatë gjykimit, nga ana e paditësit është kërkuar vetëm që veprimet juridike, kontratat e shitjes së lidhur mes të paditurve, të konstatohen absolutisht e pavlefshme.

Prandaj, vendimi nr.289, datë 19.06.2009, i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.349, datë 12.03.2008, i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Berat nuk gjejnë mbështetje në ligj dhe si të tillë duhet të prishen dhe, meqenëse ndodhemi përpara një padie që nuk mund të ngrihet, të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/e të K.Pr.C,

V E N D O S I

Prishjen vendimit nr.289, datë 19.06.2009, të Gjykatës së Apelit Vlorë e vendimit nr.349, datë 12.03.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe pushimin e gjykimit të çështjes.

Tiranë, më 16.10.2014

Nr.11115-01982-00-2011 i Regj. Themeltar

Nr.00-2014-3511 i Vendimit (527)

VENDIM

NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Nuni Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar

Mirela Fana Anëtare

në datën 16.10.2014 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11115-01982-00-2011 regj.themeltar, që i përket palëve:

PADITËS: MARINA DHIMA në mungesë.

I PADITUR: SHOQËRIA “OPERATORI I SHPËRNDARJES SË ENERGJISË ELEKTRIKE” (ish “ÇEZ SHPËRNDARJE” SH.A) - DEGA KORÇË, përfaqësuar nga juristja Alma Kondi.

PERSON I TRETË: MINISTRIA E ENERGJITIKËS, TREGTISË DHE EKONOMISË, përfaqësuar në gjykim nga Avokati i Shtetit Lorana Kasapi.

Objekti:

Lirim dhe dorëzim i një sipërfaqe trualli prej 20 m2

zënë me kabinë elektrike dhe shtylla elektrike

të ndodhur në pasurinë e paluajtshme të paditësit

nr.4/806 ZK 8561 Vol, 34 fq 139.

Baza Ligjore: Neni 32/a K.Pr.C,

nenet 296, 298 të K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41, datë 10.01.2011, ka vendosur:

“Pranimin e pjesshëm të padisë.

Lirimin dhe dorëzimin e sipërfaqes së truallit prej 20 m/2, e zënë me kabinë elektrike dhe shtylla elektrike, e ndodhur në pasurinë e paluajtshme të paditësit me nr.4\806, ZK.8561, Vol.34, Fq.139. -Detyrimin e palës së paditur ÇEZ Shpërndarje të paguajë në favor të paditësit Marina Dhima, vlerën e përdorimit të sipërfaqes 20 m/2, të zënë me kabinë elektrike, shtylla elektrike, e ndodhur në pasurinë e paluajtshme të paditësit me nr.4/806, ZK.8561, Vol.34, Fq.139, nga data 02.10.2009 vlerën prej 4.136 lekë/muaj, për vitin 2010 vlerën 4.400 lekë/muaj deri në momentin e dorëzimit të sendit.

Rrëzimin e padisë kërkimin për vlerën e përdorimit për vitin 2007, 2008 dhe 01.01.2009 – 02.10.2009.”

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.241 datës 07.06.2011, ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.41, datë 10.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë. Shpenzimet për ekspertin në apel i ngarkohen të paditurit.”

Kundër vendimit nr.241, datës 07.06.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë ka paraqitur rekurs, Shoqëria “Operatori i Shpërndarjes së Energjisë Elektrike” (ish- “ÇEZ Shpërndarje” sh.a), me anë të të cilit kërkon ndryshimin e vendimit nr.41, datë 10.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe të vendimit nr.241, datës 07.06.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe rrëzimin e kërkesë padisë për këto shkaqe:

• 
  Nuk jemi dakord me vendimin e gjykatës për pjesën pranuar sepse: Në Marrëveshjen për blerje aksionesh të datës 11.03.2009, e miratuar me ligjin nr.10116, datë 23.04.2009, e lidhur midis O.S.SH dhe METE, pika 8.5.3 të saj, parashikon:
  

“A. Nuk do të merret përsipër asnjë përgjegjësi nga ana e Blerësit, apo për llogari të tij, dhe pretendimi nuk do të negociohet, shlyhet apo zgjidhet pa miratim paraprak me shkrim të Shitësit, i cili nuk duhet të mohohet apo vonohet në mënyrë të paarsyeshme.

B. Shitësi ka të drejtë të marrë pjesë me shpenzimet e veta dhe këshilltarin e përzgjedhur prej tij, në mbrojtjen e Blerësit ndaj pretendimeve të palëve të treta. Në këtë rast Blerësi duhet t’i krijojë shitësit për të dhënë opinionin e tyre dhe për të kundërshtuar në lidhje me mënyrën e mbrojtjes ndaj pretendimit”.

- Gjithashtu në pikën 7.2.5 të marrëveshjes së lartpërmendur OSHEE (ish Çez Shpërndarje) është pronare e vetme ekskluzive e aseteve të listuara në aneksin 3 të cilat janë të lira dhe të çliruara nga çdo barrë, pretendim apo të drejtë të tjera në favor të palëve të treta.

- Nga ana e ekspertit u arrit në konkluzionin se kabina elektrike është e lëvizshme dhe se mund të spostohet nga karburanti Dhima–Oil.

- Gjykata nuk pranoi pretendimin tonë se kabina është realizuar në bashkëbisedim dhe vendim me palën paditëse.

Avokatura e Shtetit, e cila kërkoi prishjen e vendimit nr.41, datë 10.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe të vendimit nr.241, datës 07.06.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë gjykatës së rrethit gjyqësor për këto shkaqe:

• 
  Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të rëndë të normave procedurale pasi aktet nuk i janë komunikuar Avokaturës së Shtetit në kushtet kur si person i tretë ka qenë METE.
  
• 
  Gjykatat nuk kanë dhënë një vendim të bazuar në prova në kushtet kur është provuar se prona objekt gjykimi ka qenë e regjistruar si pronë e ÇEZ sipas vërtetimit të pronësisë lëshuar nga ZRPP Korçë.
  
• 
  Pala paditëse në asnjë seancë nuk ka paraqitur origjinën e pronës objekt gjykimi.
  

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; Avokaten e Shtetit A. Kasapi, e cila kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor dhe kthimin e çështjes për rigjykim; përfaqësuesen e palës së paditur juristen A. Kondi, e cila u shpreh se ishte dakord me kërkimin e Avokaturës së Shtetit; në mungesë të palës paditëse; si diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Rrethanat e Faktit

1. 
   Paditësja Marina Dhima është pronare e pasurisë së paluajtshme truall dhe objekt, nr.pasurie 4/806, ZK.8561, Vol .34, Fq. 139, me sipërfaqe të përgjithshme 1.440 m/2, nga e cila 151 m/2 objekt. (Vërtetim pronësie nga Z.V.R.P.P. Korçë datë 01.09.2008).
   
2. 
   Mbi sipërfaqen e mësipërme nga ana e OSHEE (ish Çez Shpërndarje) -Dega Korçë është vendosur pa miratimin e pronarit një objekt i llojit “Kabinë elektrike” me sipërfaqe 8.51 m\2 dhe sipërfaqe funksionale 11.48 m/2, që shërben për gjithë komunitetin, por që ka zënë një sipërfaqe të konsiderueshme në pronën e paditëses. Sipërfaqja e zënë nga i padituri është 20 m\2. Përveç sipërfaqes që ka zënë kabina, prona përreth saj nuk mund të përdoret dhe nuk mund të ushtrohet asnjë aktivitet për shkak të rrezatimeve apo dhe rrezikut të tensionit të lartë.
   
3. 
   Pala paditëse Marina Dhima me pretendimin se kabina dhe shtylla është vendosur në pronën e saj, pa autorizim, i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi duke kërkuar lirimin dhe dorëzimin e sipërfaqes, si dhe shpërblimin e vlerës së përdorimit të truallit që nga viti 2007.
   
4. 
   Pala e paditur OSHEE-Dega Korçë (Ish-ÇEZ Shpërndarje Sh.a) duke prapësuar ka parashtruar faktin se është poseduese me mirëbesim i sipërfaqes objekt gjykimi, për më tepër në marrëveshje me METE, datë 11.03.2009, miratuar me ligjin nr.10116, datë 23.04.2009 kabina si pjesë e aseteve të listuara në aneksin nr.3 është në pronësi të vetme dhe ekskluzive të saj, si aset, i çliruara nga çdo barrë, pretendim apo të drejta të tjera në favor të palëve të tretat, ka kërkuar rrëzimin e kërkesë padisë.
   
5. 
   Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41 datë 10.01.2011 ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë. Lirimin dhe dorëzimin e sipërfaqes së truallit prej 20 m/2, e zënë me kabinë elektrike dhe shtylla elektrike, e ndodhur në pasurinë e paluajtshme të paditësit me nr.4/806, ZK.8561, Vol.34, Fq.139. Detyrimin e palës së paditur ÇEZ Shpërndarje të paguajë në favor të paditësit Marina Dhima, vlerën e përdorimit të sipërfaqes 20 m/2, të zënë me kabinë elektrike, shtylla elektrike, e ndodhur në pasurinë e paluajtshme të paditësit me nr.4/806, ZK.8561, Vol.34, Fq.139, nga data 02.10.2009 vlerën prej 4.136 lekë\muaj, për vitin 2010 vlerën 4.400 lekë/muaj deri në momentin e dorëzimit të sendit. Rrëzimin e padisë kërkimin për vlerën e përdorimit për vitin 2007, 2008 dhe 01.01.2009 – 02.10.2009.
   
   1. 
      Gjykata arsyeton se: “...duhet t’i referohet marrëveshjes të përmendur nga pala e paditur. Gjykata çmon se kontrata e shitblerjes rregullon vullnetin e palëve lidhur kushtet e kontratës së shitjes dhe mënyrën e zgjidhjes së problemeve që mund të lindin nga kontrata. ...Në momentin e kalimit të pronësisë nga shitësi tek blerësi, është blerësi ai që njihet nga të tretët si pronar i tij, prandaj pretendimet e të tretëve do të drejtohen kundrejt pronarit të ri. ...Gjykata çmon se pretendimet e të paditurit nuk qëndrojnë sepse në këtë marrëveshje të cilës pala e paditur i referohet, pranohet se pretendimet e të tretëve bien mbi blerësin kur parashikohet se “Shitësi ka të drejtë të marrë pjesë në mbrojtjen e Blerësit ndaj pretendimeve të palëve të treta”. ...Marrëdhëniet midis shitësit dhe blerësit për mangësitë apo detyrimet e sendit të blerë rregullohen me marrëveshje apo një padi midis tyre. Megjithatë palët kanë rënë dakord që shitësi të thirret në këto gjykime për të qenë si garanci për palën blerëse....Gjykata çmon se pretendimi i palës se paditur se ka qenë posedues në mirëbesim nuk qëndron, pasi nga provat rezultoi se kabina elektrike është vendosur jashtë lejes së ndërtimit...Çdo marrëveshje e lidhur midis palëve, qofte me gojë apo me shkrim, nuk mund të bëjë të ligjshme një situatë që është në kundërshtim me ligjin....Sipas nenit 298 të K.Civil poseduesi me keqbesim detyrohet për vlerën e përdorimit për të gjithë kohën e posedimit. Paditësi legjitimohet të kërkojë vlerën e përdorimit të sendit që nga data e ngritjes së padisë datë 02.10.2009.
      
6. 
   Mbi ankim të palës së paditur OSHEE–Dega Korçë,(ish Çez Shpërndarje) Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.241, datës 07.06.2011, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.41, datë 10.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
   

1. 
   Gjykata arsyeton se: “...pala e paditur nuk mundi të provojë në gjykim se ai ishte bërë pronar i sipërfaqes së zënë prej 20m2 me një nga mënyrat e parashikuara nga neni 163 i K.Civil.. çdo marrëveshje e lidhur midis palëve.. nuk mund të bëjë të paditurin pronar të sendit, në rast se ai nuk përmbush kërkesat e nenit 82 të K.Civil... sipas aktit teknik të përpiluar nga eksperti.. rezulton se kabina është e lëvizshme dhe ajo mund të zhvendoset në vend tjetër..”
   
1. 
   Kundër vendimit nr.241 datës 07.06.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë ka paraqitur rekurs, Shoqëria “Operatori i Shpërndarjes së Energjisë Elektrike” (ish-“ÇEZ Shpërndarje” sh.a), me anë të të cilit kërkon ndryshimin e vendimit nr.41 datë 10.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe të vendimit nr.241, datës 07.06.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe rrëzimin e kërkesë padisë për shkaqet e parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
   
2. 
   Për më tepër, në seancën e datës 16.10.2014 është paraqitur Avokatura e Shtetit e cila kërkoi prishjen e vendimit nr.41 datë 10.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe të vendimit nr.241 datës 07.06.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë gjykatës së rrethit gjyqësor për shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
   

LIGJI I ZBATUESHËM

9. 
   Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile
   
   1. 
      Neni 79/a parashikon se: “Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj. Gjykata, që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim.
      
   2. 
      Neni 10 parashikon se: “Gjykata mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë paraqitur gjatë procesit gjyqësor”.
      
   3. 
      Neni 14 parashikon se: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
      
   4. 
      Neni 16 parashikon se: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
      
   5. 
      Neni 29 parashikon se: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes.
      
10. 
    Nenin 1 i Ligjin nr.8551, datë 18.11.1999, "Për Avokaturën e Shtetit", në të cilin parashikohet se: "Përfaqësimi dhe mbrojtja në gjyq e shtetit", përcaktohet se: 1. Avokatura e Shtetit është person juridik dhe përfaqëson e mbron Republikën e Shqipërisë. a) Në çështjet gjyqësore, ku një organ qendror ose vendor i administratës publike është palë, kundrejt një personi privat...:Avokatura përfaqëson dhe mbron në gjyq interesat pasurore të shtetit për investimet e tij në subjektet publike ose private ...",
    

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

11. 
    Se, në seancën gjyqësore të datës 16.10.2014 përfaqësuesja e palës së paditur OSHEE (Ish-CEZ Shpërndarje sh.a), në bazë të vendimit nr.36, datë 17.07.2014, të Bordit të Komisionerëve të ERE, ka parashtruar si kërkesë paraprake saktësimin e emrit të shoqërisë ÇEZ-Shpërndarje në Operatori i Shpërndarjes së Energjisë Elektrike (OSHEE).
    
12. 
    Kolegji Civil i konsultuar në vend ka vendosur të pranojë kërkesën e palës së paditur duke bërë kalimin procedural nga Shoqëria ÇEZ Shpërndarje sh.a, në Operatori i Shpërndarjes së Energjisë Elektrike (OSHEE).
    
13. 
    Në lidhje me gjykimin e çështjes nga gjykatat e faktit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se, pretendimet e parashtruara nga Avokatura e Shtetit përmbajnë shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.41, datë 10.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe të vendimit nr.241 të datës 07.06.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë.
    
14. 
    Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.41, datë 10.01.2011, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe vendimi nr.241, datës 07.06.2011, i Gjykatës së Apelit Korçë janë rrjedhojë e shkeljes së rëndë të normave procedural, e për këtë shkak duhet të prishen dhe çështja të kthehet për rigjykim pranë gjykatës së rrethit gjyqësor.
    
15. 
    Rezulton nga materialet e dosjes se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë nuk ka bërë asnjë njoftim drejtuar Avokaturës së Shtetit, Zyrës Vendore, lidhur me gjykimin e çështjes civile midis paditëses Marina Dhima, të paditurit “ÇEZ-Shpërndarje” sh.a dhe person të tretë METE.
    
16. 
    Për më tepër, Gjykata e Apelit Korçë, e cila ka marrë çështjen në gjykim në shkallë të dytë, jo vetëm që nuk ka konstatuar këtë shkelje të rëndë procedurale të gjykatës së rrethit gjyqësor, ku në bazë të nenit 466/c të Kodit të Procedurës Civile, duhet të prishte vendimin gjyqësor, por as ka marrë masa për ti komunikuar aktet Avokaturës së Shtetit, Zyrës Vendore me qëllim garantimin e mbrojtjes së interesave të personit të tretë në gjykim.
    
17. 
    Për sa më sipër, Kolegji Civil çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë janë marrë në shkelje të nenit 79/a të Kodit të Procedurës Civile, në të cilin parashikohet se: Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj. Gjykata që shqyrton çështje, të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim" dhe nenin 1 të ligjin nr.8551, datë 18.11.1999, "Për Avokaturën e Shtetit" lidhur me detyrimin e gjykatës për të njoftuar avokaturën e shtetit për gjykimet në të cilat një organ qendror ose vendor i administratës publike është palë, kundrejt një personi privat.
    
18. 
    Gjykatat e faktit në zbatim të nenit 79/a të K.Pr.Civile, në kushtet kur si palë në proces paraqitet me cilësinë e personit të tretë organe të pushtetit qendror ose vendor, kishin detyrimin që t’i njoftonin aktet me qëllim krijimin e mundësisë reale për Avokaturën e Shtetit për të marrë pjesë në gjyq për të përfaqësuar dhe mbrojtur interesat e shtetit, në rastet e parashikuara me ligj. (Vendimin nr.13, datë 24.03.2004, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
    
19. 
    Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se në rigjykim gjykata e rrethit gjyqësor, të marrë masa për t’i njoftuar aktet Avokaturës së Shteti Zyrës Vendore, duke i nënshtruar hetimit gjyqësor pretendimet e parashtruara lidhur me natyrën juridike të mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
    
20. 
    Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e rrethit, që në përputhje me kërkesat e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me përcaktimin e drejtë të pretendimeve të palëve pjesëmarrëse në gjykim.
    

21. 
    Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i gjen të bazuara pretendimet e parashtruara në rekurs nga Avokatura e Shtetit dhe Shoqëria “Operatori i Shpërndarjes së Energjisë Elektrike” (ish “ÇEZ Shpërndarje” sh.a) lidhur me cenueshmërinë e vendimit nr.41, datë 10.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe të vendimit nr.241, datës 07.06.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë.
    

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në Nenin 485/c të K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.241, datës 07.06.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit nr.41 datë 10.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 16.10.2014

Nr.11115-02239-00-2011 i Regj. Themeltar

Nr.00-2014-3440 i Vendimit (528)

VENDIM

NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Ardian Nuni Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar

Mirela Fana Anëtare

Admir Thanza Anëtar

Artan Broci Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 23.10.2014 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.02239/11, që u përket palëve:

PADITËS: ZAMIR NEZHA, BILBIL NEZHA në mungesë

I PADITUR: SKËNDER DULE në mungesë

OBJEKTI:

Lirimin dhe kthimin e sendit, tokë bujqësore,

prishjen e ndërtimit pa leje të kryer nga i padituri në tokën e paditësit

dhe kthimin e tokës në gjendjen e mëparshme.

Shpërblimin e dëmit dhe fitimin e munguar.

Sigurimin e objektit të padisë, duke pezulluar ndërtimet e mëtejshme

në tokën e paditësave nga i padituri

deri në përfundimin e çështjes gjyqësore.

Baza Ligjore: Neni 296 e vijues, neni 608 e vijues të K.Civil.

Ligji nr.8504, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”.

Nenet 31, 32/a e vijues të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.396, datë 29.04.2008, ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të padisë.

Detyrimin e të paditurit, Skënder Dule, t’i lirojë e dorëzojë paditësve Zamir Nezha dhe Bilbil Nezha, sipërfaqen e tokës arë prej 600 m2 me nr.pasurie 132/140, zona kadastrale 1791, volumi 16, faqe 169, sipërfaqen e tokës arë prej 400 m2 me nr.pasurie 132/135, zona kadastrale 1791, volumi 16, faqe 167, të ndodhura në Golem të Rrethit Kavajë, duke prishur ndërtimet pa leje me shpenzimet e tij dhe kthimin e kësaj sipërfaqeje toke në gjendjen e mëparshme.

Detyrimin e të paditurit, Skënder Dule, të pezullojë ndërtimet që po kryen në tokën e paditësve, deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes.

Pushimin e gjykimit për shpërblimin e dëmit dhe fitimin e munguar për shkak të heqjes dorë të paditësve nga gjykimi i kësaj pjese të objektit të padisë.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-839 (418), datë 20.06.2011, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.396, datë 29.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs i padituri Skënder Dule, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë ose ndryshimin e këtyre vendimeve duke vendosur detyrimin e paditësave të më kompensojnë për dëmin e shkaktuar, për këto shkaqe:

• 
  Është e vërtetë që për ndërtimet që unë kam bërë në tokën pronë e paditësve, nuk është miratuar akoma leja e ndërtimit, por megjithatë nuk i kam kryer në cilësinë e poseduesit të paligjshëm, siç argumenton gjykata, pasi midis meje dhe paditësve është lidhur kontrata e sipërmarrjes për ndërtimin e një pallati 5-katesh, ku më parë nga ana e tyre ishte marrë leja për sheshin e ndërtimit.
  
• 
  Leja për sheshin e ndërtimit më është dhënë mua dhe unë kam filluar ndërtimin, ku në kontratën e sipërmarrjes janë përcaktuar të drejta dhe detyrimet e palëve.
  
• 
  Gjykata me të drejtë ka rrëzuar padinë e ngritur nga paditësit për pavlefshmërinë e kontratës së sipërmarrjes e cila është në fuqi dhe sot.
  
• 
  Qenia e kontratës së sipërmarrjes si dhe fillimi i punimeve për ndërtimin e objektit, duke qenë në kushtet e mirëbesimit të krijon bindjen e patundshme se ndodhemi përpara tërheqjes nga kontrata nga ana e paditësve.
  
• 
  Paditësit si pronar të tokës, me të drejtë e kanë bazuar padinë në nenin 296 të Kodit Civil, por më parë ata, duhet të respektonin nenin 868 të Kodit Civil, për të më kompensuar mua si sipërmarrës shpenzimet e kryera.
  

Paditësat Zamir Nezha dhe Bilbil Nezha kanë paraqitur kundër rekurs, me të cilin kërkojnë lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, për këto shkaqe:

• 
  Ndërtimet e palës së paditur, Skënder Dule, janë kryer në kundërshtim me ligjin nr.8504, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, neni 45 që normon rregullat e ndërtimeve në Shqipëri.
  
• 
  Pala e paditur si sipërmarrës ndërtimi e di mirë se përpara se të fillosh një ndërtim duhet të kesh marrë lejen e ndërtimit gjë të cilën ai nuk e ka marrë duke mos pasur këtë akt juridik ai ka kryer veprime të paligjshme të cilat nuk mund të gjejnë mbrojtje ligjore.
  
• 
  Ai si ndërtues është paralajmëruar nga ana e Policisë Ndërtimore, menjëherë pasi filloi të hapte gropën dhe që të ndërpriste punimet, por ai ka vazhduar punimet.
  
• 
  Po kështu ai ka marrë përsipër në kontratën e sipërmarrjes, rolin e Sipërmarrësit, në një kohë që ai nuk figuron të jetë i pajisur me licencë Profesionale për punime publike.
  
• 
  Kontrata e sipërmarrjes e lidhur me palën e paditur është lidhur në kundërshtim me ligjin e pikërisht nenin 45 të ligjit “Për Urbanistikën”.
  
• 
  Ne si pronarë të tokës jemi mashtruar nga ana e të paditurit, pasi po të dinim se ai nuk ishte person juridik dhe pa licencë nuk do të kishim lidhur kontratë sipërmarrje me të.
  
• 
  Pretendimi i tij se në bazë të nenit 868, të Kodit Civil, duhet që ne ta zhdëmtojmë për punimet e kryera, për prishje të kontratës nuk ka bazë pasi veprimet e tij nuk janë në përputhje me ligjin “Për Urbanistikën”.