Олабўжи романдан катта хикоя

роҳатланиб, батамом... ўзига келди: эгнидан, ён-веридан босиб-қисиб 
турган аллақандай шарпа кўтарилиб кетди. 
Ҳа, бу оддий ҳужра, холос. Пастгина уйча. Анави ялтироқ жавон 
ҳам оддий китоб қўйгич. Китоблар ҳам гарчанд қиммат бўлмасин, бор: 
район кутубхонасида! Уларга эга бўлиш ҳам унчалик шартмас: илгари 
кўп марта чоп этилган булар. Оқибат, жовли қилиб чиқаришган-да. 
Ердаги қалин гилам, тўрдаги духоба қопламали диван ҳам 
топиладиган матоқ. (Ултон истаса, бир кунда топтириб келиб, 
меҳмонхонага жойлаб қўяди!) Столдаги ноз-неъматлар ҳам – оддий 
емиш, ичмишлар, холос. 
Фақат... 
...а-нави топилмайди: Баҳор. 
Бироқ уям... оддий қиз. Рост: гўзал, жозибали ва.. ўзини – Ултонни 
кутиб ўтирган ҳамда Ултон учун юзларига зар кукунидан сепган қиз... 
И-е, лозим кийиб олганми? (Атласдан!) 

---

127 
Ултон буни кўргач, Баҳор... сирлилигидан мутлақ холи бўлди. 
– Узр, – деди Ултон. Ва овози очилиб кетди. – Узрлар этасиз! 
– Хайрият-е, – деди Баҳор. – Мен ўйлабманки... 
– Нимани? 
– Қуйинг! Дўхтир халқи ўзи... – Қиз кулиб қўйди-да, коньякка қўл 
узатган кўйи, қабулхонага ишора қилди. – Эсладингизми? Ўтирган 
стулингиз ҳам ўша... 
Ултон у хонада кўрганларини кўз ўнгига келтирди-ю, “ўтирган 
стулингиз” калимаси гўё бир кўзгу бўлиб, ўзининг башарасидан сочма 
ўқларни олдираётган пайтини намоён этди. Кейин ёғоч катда ётганини... 
– Айтмоқчи.. – деди гангиб. Ва ҳали нега ўша дамларни 
эсламаганига ҳайрон қолди: худди у хонага киравериб ўрганиб 
қолгандай. 
Шунда Баҳорнинг шишани очмоқчи бўлаётганини кўриб: 
– Менга беринг! – дея қўл узатди ва ташқарида – хуржунда қолган