Олабўжи романдан катта хикоя

қараб қўйди. 
Ултон ановиларга яқин боришни истар экан, мошина ўз-ўзидан у 
ёққа йўл олди: зеро Оқмадан тушган сойчанинг кенгиш жойи мозор 
этагидан ўтарди. Ўтишаркан, Тиркаш сигнал берди. 
Ултон қўлини кўксига қўймоқчи бўлди-ю, фотиҳа ўқиб 
юборганини сезмай қолди ва бу ҳол...
...бошқалар назаридан ҳам четда қолмади. 
Мошина сойлоқдан чиқиб, ялангликда тўхтади-да, Тиркаш ерга 
тушиб: 
– Шу ердан бошлаб ўрамиз! Кейин Султон бобомнинг юртига 
ўрлаб борамиз! – деди. Кейин эса лапанглаб мозор бошидагилар қошига 
кетди. 
Ултон Қўрбоши чол билан Расул бобони ҳам кўрган эди. У ҳам 
тушиб, Тиркашга эргашар экан, Зокир Ўринов ғижиниб: 
– Ултон Султонович, қаёққа? – деди. – Ибрат кўрсатасизми 
ўқувчиларга? 
Ултоннинг миясига бир нарса санчилиб, кўзи қизариб кетди. 
– Яхши бўларди, булар ҳам боришса, – деди. 
– Йўғасам бора қолайлик! – деб юборди Зокир Ўринов ва бир 
сирни обдон фош этиш фикри калласига келгандай ўзи олдинга тушди. – 
Қани, у ерда нима ҳикмат бор экан, билайлик! 
...Бўтабой Сўпи бу кишини бекорга “келгинди” демаган, Зокир 
Ўринов табиий, бу ердаги сирдан бехабар эдики, Ултон “Домла қўлга 
тушди!” деб ўйлади. 
Салом бердилар. Қариялар ўринларидан ярим туриб-қўзғалиб 
алик олишди. 

---

437 
Сўнгра Ултон: 
– Қўрбоши бобо! – деб хитоб қилди. – Сиздан бир илтимосимиз 
бор!.. Шунинг учун бу ерга келдик... – Чолнинг манглайи тиришди. – 
Олатоғда Совет ҳокимияти ўрнатилиши тарихи бизга маълум, – давом 
этди у. – Элимизнинг Қизил Армияга қарши курашганиям, хўш унинг 
сафига қўшилганлари ҳам... Хуллас, энг охирги жангдан қолган нишона