Олабўжи романдан катта хикоя

– Менимча, Бўтабой Сўпиевич... Ҳа, мошина ўша кишиники! Шу-
шу. 
Зокир Ўринов ўйланиб, қошиқни косага қўйди. Сўнгра 
кафтларини бир-бирига ишқаб ҳамда томоқ қириб ўрнидан турди. 
Ўзоқ Тўлаганов ҳам косасини “хонтахта”га қўйди. Туғдона 
остидагилар ҳам ғимирлашиб, Зиёдулла-да тикка бўлди. 
Ултон овқатини ичар ва унга-бунга қараб-қараб қўяр экан, бирдан 

---

445 
калласи ишлай кетди: Дунё ўша куни мачит ўрнини куриб ранжиган 
эди... 
...ўшандан кейин Таракановни ёмон кўриб қолган. 
Унинг эри – Оқсувнинг ҳокими экан, демак, қишлокдаги ягона 
қабристон учун ҳам у “жавобгар!” 
Қолаверса, Ултоннинг гапиям унга ўтади чоғи: ахир ўтган кунлар 
давомида Бўтабой Сўпи билан анча яқинлашиб қолдилар: ҳа, 
директорнинг ўзи “аҳил бўлайлик”, деди... Демак, “муросаи-мадора” 
йўлида илтимос қилинса наҳот натижа чиқмайди? Ахир, Бўтабой Сўпи 
истаса, 
Эгамқуловага 
ўхшаганларни 
ҳайдаб 
юбора 
олади: 
миллионернинг олдида ким у? 
Шу хаёллардан кейин Ултон қошиқни қўйди-ю, бирдан ўксиб 
кетди: қандай бедодликки, бир тарихий-маданий обидани сақлаб қолиш 
учун... 
...хушомад, илтимос қилишга тўғри келса? Ёки ўша кафел билан 
ишланган ўчоқларни буздирмаслик учун ялинишга, келишишга мажбур 
бўлсанг! 
Ў, нодонлик! 
 
Ултоннинг бирдан ғазаби келиб, бу “нарсалар”ни талаб... талаб 
этишга ўзини юз фойиз ҳақли санаб, ўрнидан турди. 
Малла “Газик” сойга етдим деганда, бирдан буёққа ўрлади. Ва 
домлаларни босиб кетадигандек шаҳд билан чиқиб келиб, хонтахта 
қошида таққа тўхтади.