Олабўжи романдан катта хикоя

Зокир Ўринов ҳам бежиз уни қандайдир маҳкамага яқинсиз, 
маъносида гапирмаса керак... 
...Дарвоқе, Ултон Зокир Ўринов билан “мириқиб” гаплашмоқчи 
эди: у гаплашармикан? 
Гаплашадила! 
Ахир, Ултон ҳам оқшом қолади: ўзларининг юртида тунаб 
қолади... 
Энди бас, Ултонбой, ишга марҳамат! Ана, чалғингиз! Мошинада! 
Дарвоқе, у жиляпти-ку? 
– Ҳу, Тиркашвой! – Ултон бақириб, айланаётган мошинанинг 
йўлини тўсди. 

---

444 
Тиркаш эса: 
– Ҳув, ана! – деб сой ёқасида уйилиб ётган кўрпачалару уларга 
суяб қўйилган паншахаларни кўрсатди. – Мен ҳализамон қайтаман. 
Хизмат йўқми, домла? 
Ултон Баҳорга нимадир тайинламоқчи бўлди-ю, нималигини 
билолмади. 
– Укангизлар юртдан кўчишдимикан? 
– Шу маҳал Чунтоғнинг у ёнбошига етди-ёв, – деди Тиркаш. – Мен 
айтиб эдим, кўчни мошинада оптушиб берайин, деб. У: “Йўқ”, деди. 
Чўлиқлар маъқул жойга қўниб, тунаб кетишаверади, ака. 
99 
Туғдона кўпроқ қабристонларда бўлади: нок баргидай силлиқ 
япроқларини осилтириб, иссиқ-совуққа бепарво – ўсиб ётади. Умрида 
сув ичмаса керак, дейиш мумкин. Шу жиқатдан арчагаям ўхшаб кетади. 
...Ана шу туғдона сояси – чодирда қизлар бир қур, ўғил болалар 
бир тўп бўлиб, ўқитувчилар эса хийла нарида Ултон “ташкил этган” 
тошкурсиларга ўтириб, тош-хонтахтага қўйилган тушлик шўрвани 
ичишар ва қирғий бобида ҳангома қилишаркан, “қаҳрамон” Ўзоқ 
Тўлаганов: 
– Қўймадинглар-е, – деб сирли косасини кўтариб қўзғалди. 
Қўзғалди-ю, этакка қараб қолди. Сўнг: – Э, келишяпти! – деди бирдан 
қувониб. 
– Ким? – дўқлаб сўради Зокир Ўринов.