Microsoft Word hazrati umar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
101
Туяларга ҳаммаларини миндириб, Жаббона деган жойга олиб келди. 
Очарчилик тугагунча, уларнинг ёнига келиб, аҳволларидан хабар олиб турди. (Ибн Саъд, 
"
Табақот") 
Ҳазрати Умар бир кун уйдан чиқаётиб, фарзандларидан бирининг қўлида қовун кўриб, 
жаҳли чиқди: 
— 
Бу нимаси? Муҳаммаднинг уммати очликдан ўляпти. Сен бўлсанг қовун еяпсан? 
Отасидан гап эшитган бола уйга отилди. Ортидан уйга кирган Ҳазрати Умар: 
— 
Қовунни қаердан олди? — деб сўради. 
— 
Хурмога алишган эдим. 
Буни эшитиб, Ҳазрати Умар ҳовуридан тушди. (Ибн Саъд, "Табақот") 
* * * 
Очарчилик кунларининг бирида Ҳазрати Умар Мадина кўчаларини айланаркан, чанқаб 
келди ва сув сўраб бир эшикни тақиллатди. Халифани танимаган уй эгаси бир пиёла шарбат 
кўтариб чиқди. 
— 
Бу нима? 
— 
Асал шарбати. 
Ҳазрати Умар қўлларини пиёлага узатолмади ҳам. Зеро, одамлар очликдан ўлаётган бир 
пайтда асал шарбати ичишга виждони йўл қўймади. 
— 
Худо ҳаққи, киёмат куни ҳисобини берадиган ҳеч нарса ичмайман, — деди. 
Кейин хонадон соҳиби сув олиб чиқди. Ҳазрати Умар сувни ичиб, «Аллоҳим, бизни 
очарчиликдан маҳв этиб, ичимиздаги бу балони даф қил», дея дуо қилди. 
Ҳазрати Умар асалнинг мубоҳлиги, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам асал 
шарбатини севиб истеъмол қилишларини биларди.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Қўшниси оч бўлатуриб, тўқ қорни билан тонг 
оттирган одам биздан эмас», деганлари у кишининг ёдида. Шу кунларда у зот Пайғамбаримиз 
соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ушбу муборак сўзларини бот-бот эсларди. 
Ҳазрати Умар уйқуга ётаркан, мўминлар очлигини ўйлар, уйғонганларида ҳам хаёлларини 
биринчи бўлиб, яна ўша очарчилик банд этар эди. Ҳазрати Умар Рамода йилида қаттиқ 
имтиҳондан ўтаётган эди. Ҳеч ким у киши чидаётган нарсага чидолмасди. 
Бир куни Мадина кўчаларида айланиб юрганида, қули Аслам кўпчилик айтаётган бир гапни 
Ҳазрати Умарга айтиб юборди: «Бу бало мўминлар амирининг бошига етади». Бу бор гап эди. 
Қўл остидагиларга бўлган мурувват ва шафқат туфайли у зот кеча билан кундузнинг фарқига 
бормай қолди. Ранглари синиқиб, қарашлари ўзгарди. Баъзан тунда масжидга келганлар 
халифанинг ҳазин овоз билан дуо қилиб ўтирганларига гувоҳ бўлардилар: «Аллоҳим, бизни 
очарчиликда халок қилма, бу балони устимиздан даф эт!» Қоронғулик буюк ва одил зотнинг кўз 
ёшларини яширса-да, товушидаи унинг йиғиси қалбдан чиқаётгани сезилиб турарди. 
Мусулмонларнинг дардларига шерик бўлмаган инсон ҳақиқий мусулмон бўлолмаслиги яна бир 
бор намоён бўлди. 
* * * 
Мадинага биринчи бўлиб, Абу Убайда ибн Жарроҳ ёрдам келтирди. Келтирилган озиқ-овқат 
тўрт минг туяга юкланган эди. 
Ҳазрати Умар ўзида йўқ хурсанд. У киши ҳаётдан мамнун ҳолда енгил нафас оларкан, 
кўзларида ўт чақнарди. 
— 
Ташаккур, Абу Убайда. Буларни ўзинг тарқатишингни истайман. 

---

Ҳазрати Умар ибн Хаттоб (р.а.). Аҳмад Лутфий Қозончи