С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

жавобини ҳам усталик билан бера олган эди. Энди очикдан-
очиқ дод демоққа ва йиғламоққа тўсқинлик йўқ эди. Фақат
ҳайқириб йиғлаш, бир ҳафтадан бери сиқилиб ётган юрагини бир
оз бўшатмоқ учун ёлгиз бир баҳона керак эди. Буни ҳам
Ибоднинг келуви ва юқорида ёзилган савол-жавоб муяссар этди.
Ойшабиби ўзининг Ибодга гўё ҳалигача Одинани уларнинг уйлари-
да деб биладигандек қилиб кўрсатди ва бодасининг йўқолувидан
қўрқувли хабар топган оналардек тинчсизланиб:
— Менинг бошимга қандай мусибат келди, боламнинг бошига
нималар тушди экан? Сизнинг уйингизга бормаганда бу ерга қайтиб
келмоғи керак эди ёки ҳолсизланиб, сойга юмалаб, сувга оқдими,бў-
риларга йўлиқдими, ёки уни девлар уриб кетдимикан?.. Вой болам
Вой жоним болам! Вой кўзимнинг оқу қораси,— деб йиғлай бошлади.
Ойшабиби бугун ўз боласини йўқотган эди, бу кампирнинг
мусибат тарихи бундан бир ҳафта бурун бошланган бўлса ҳам,
юқорида айтилганидек, бу кунгача додламоққа имкон йўқ эди.
Бугун кўнгли бўшалгунча соч юлмоққа, юзини тирнамоқ ва ёқаси-
ни йиртмоққа йўл очилди. Овозининг борича йиғлар, тупроқларни
чангаллаб бошига сочар, марсиялар ўқир эди.
Ибод бу кутилмаган азахонани ҳайрон-ҳайрон бир нафас томо-
ша қилгандан кейин бориб отасига бу воқеани гапириб берди.
Кўпни кўрган, эллик йиллик умрида бир неча Одина каби
фақирларни ўз тузоғига туширган ва қопқонларигача ўз қўлига
киритган Арбоб Камол, тажрибасиз ўғли Ибоддек бу воқеадан
ажабланмади, балки дарров ишнинг ҳақиқатини тушунди. Одина-
нинг қочганлигига ҳукм қилди. Ибодга:
— Эсизки, бу овни бекорга қўлдан қочирдик, бу кўрнамак,
албатта, бу юртдан бошини олиб чиқиб кетгандир. Шундай ҳам
бўлса Ойшабибининг олдига борай, шояд бирорта хабар топа олсам,