С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ҳеч бўлмаганда шаллақи кампирдан ўч оларман,— деб қўлига бир
таёқ олиб йўлга тушди.
Арбоб Камол Ойшабибининг уйига бориб, уни йиғлаб ўтирган
ҳолда учратди.
Ойшабиби Арбобнинг келуви билан кўз ёшини артиб, унга
салом берди.
Арбоб саломнинг жавоби ўрнида газаб билан:
— Одина қаерда?— деб сўради.
Ойшабиби юмшоқлик, лекин тинчсизлик билан ясама можарони
ҳикоя қилди.
— Мен сен каби,— деди Арбоб,— шайтон кампирларнинг ҳий-
лаларини биламан: Одинани ўзинг йўлдан оздириб қочиргансан.
19
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

бугун менга ясама маталлар гапирянсан. Сен мени бу афсоналар-
га ишонади, деб ў
11
лайсанми? Тўғрисини айт, қачон ва қаёққа
қОчирдинг? Бўлмаса мана бу (қўлида таёқни кўрсатиб) билан
уриб, ҳаммаёғингни тилкалайман.
Ойшабиби бу тошюрак қўлидан осонлик билан қутула олмасли-
гини билиб, душманга фурсат бермасдан биринчи ҳужумни ўзи
қилмоқчн бўлиб:
— Х,ай, Арбоб, менинг боламни ўзинг ўлдириб, қайси бир сойга
ташлаганингни яхши биламан, энди менга оғзаки дўқ қилиб,
даъвогар ҳам бўлмоқчисан, мени қозихона, ҳокимхона йўлини бил-
майди деб ўйлама, ҳозир ҳокимхонага бориб, устингга ясовул, таф-
тишчи келтираман, ўшанда сенинг бошингга қандай қиёматлар
қўптира оларимни кўрарсан...— деди.
Ойшабиби йиртиқ паранжисини бошига солиб йўлга чиқди.
Арбоб Камол Ойшабибининг бу қилиғидан ўйламоққа тушди.
Ҳокимлар Одинанинг ўлими учун ҳеч бир ғам емасалар ҳам, бир
кишининг хоҳ ҳақ бўлсин, хоҳ ноҳақ бўлсин бир кишининг
устига даъво қилуви уларнинг қўлига пул киритиш, иора олишла-
ри учун баҳона бўла олувини Арбоб яхши билар эди. Агар бу