С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ҳаводан ҳар дам мижозингизда нокизалик пайдо бўлади. Бир то-
монга кўз солсангиз, қизил, оқ, сариқ лолалар очилган, иккинчи
томонга қарасангиз, арча, юлғин, ёнғоқ ва ниста каби тоғ дарахт-
лари бир-бировларй билан ўралиб, осмонга қараб бош тортганлар.
Тош тевараклари равоч янроқлари, бпнафша гуллари, сунбул шох-
лари билан ўралиб олинган тупроқ юзига сабзалардан, себаргалар-
дан яшил рангли гилам ёйилган. Бошингиз устига томчилари са-
даф доналарига ўхшаган парча-парча булутлар ҳар замонда бир
ёгмоқда, оёгингиз остида сувлари тип-тиниқ, муздек совуқ бўлган
ариқчалар оқмоқда. Булбулларнинг чақчақлаб сайрашлари мада
ният оламининг мусиқий садоларини унуттпради: қўю қўзилар
нинг ўййоқлаб ўтламоқлари, кийиклариинг ҳуркиб қочмоқлари
театр саҳналаридаги раққосалар рақсини унуттирадир.
Ақча ва меҳнат сарф этилмай муяссар бўлган бу табиий ман-
зара қаршисида кўп куч ва катта маблаглар билан бино қилин-
ган шаҳар богларида ясамаликдан бўлак гўзаллик кўра олмаймиз.
Ҳикоямизнинг келини бўлган Гулбиби ҳам шундай табиий
гўзалликка эга эди, унинг олднда юзларини қизил бўёқ билан
пардозлаб юрадиган шаҳар қизлари ясама бир сурат бўлиб қолар
эдилар. Унинг қора қошлари ўсмадан, қора кўзлари сурмадан,
қизарган юзлари қизил бўёқдан, тиқмачоқдай билаклари билаку-
зукдан ҳазар қилар эди.
Гулбиби шунча гўзаллиги билан баъзи бир енгилоёқ шаҳар
қизларидек гўлларни овлаш, дунёни ўзига асир қилиш пайига
тушган эмас эди. Х,атто ёшлик, софдиллик ва табипй соддалиги
сабабидан ўзининг гўзаллигидан унча хабардор ҳам эмас эди.
Лекин хабарсизлик ва соддалик билан бирга унинг кўнгли
ҳамиша Одина хаёли билан банд эди. Чунки у тил чиқариб,
ўнг ва сўлни танигандан бери оналари унинг Одина билан бир