С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

умиди бўлган вақтинча айрилиш эди. Одина ақл муҳокамаси билан
шу иккинчи йўлни тутди ва висол умиди билан ҳижрон юкини
кўтармакка бел боғлади.
Аммо бечора Гулбибининг ҳоли бутунлай бошқача эди. Бирин-
чидан, у севги ҳиссиётига ниҳоятда берилган бўлиб, ақли ҳеч
бир муҳокамага йўл топмас эди, иккинчидан, унинг тирикчилиги
Одинаникидан кўра бир неча марта оғирроқ эди. Чунки Оди-
нанинг жондан азизроқ севгилиси бўлганидек, бирдан-бир қаров-
чиси ҳам у эди, унинг ота-онаси ўлган, бувисининг бўлса ўлар
вақти яқинлашган, теварагини номусига тажовуз этишга тайёр
турган қонхур душман ўраб олган... Бу шароитда Гулбиби
Одинадан айрилиш билан ҳар бир нарсасидан айрилган сана-
лар эди.
Гулбибининг дарди шулар билангина тугамас эди. Одина тезлик
билан қайтмаса, бибиси ҳам ўлиб қолгудай бўлса, қишлоқ каттала-
ри уни зўрлаб бировга берсалар, бу ҳолни Одина эшитиб: «Гул-
биби ўз ихтиёри билан бошқа бир кимсанинг этагини тутган,
ўзининг ишқ-муҳаббатини тупроққа кўмган деб ўйласа, нима бўла-
ди», деб қўрқар эди.
Баъзи вақт кўнглига бошқа васвасалар ҳам келар эди: ким
билсин, Одина Фарғона томонларига боргандан кейин у ерларда
дўстлар, ошналар топса, бора-бора Гулбибини унутса, ёшлик хоҳи-
ши билан бошқа бирон қизга кўнгил қўйса, Гулбибининг ҳаққи
ҳалоли бўлган ўз қўлини бегоналар бўйнига солса-ю, шу маҳал
Гулбиби эсига тушиб, масхаралаб кулса-я...
Буларнинг энг мушкули, бу яширин дардларини очмоқ ва бир
оз дардлашмоқ учун бирорта сирдоганинг йўқлиги эди. Бибиси
ёнида эса бу дардларни очувдан уялар эди.
Бу 
дардларни 
кўтармак 
учун 
Гулбиби 
каби 
кўнгли
севги тузоғига илинган тажрибасиз ўн тўрт яшар бир қизча