Раќим соли бођдонли

1998-11-25


Р А В Ш А Н
(Мувашшаҳ)
Равшан, орзу-армон бешиги бўлдинг,
Аждодлар ёнида янгича бир ном.
Ворислик насб этди, бошлиғи бўлдинг,
Шон-шавкат барчаси, бил, сенга инъом.
Авлоду аждодга бурчлисан ўзинг,
Номингга яраша иш юритсанг бас.
Гулшанда гул унса, демак, бор изинг,
Аҳил оилада қад кўтаргин рост.
2000-10-10
ЎЗИ ШЎХ БОЛА
(Набирам Хуршидга)
Эркаласа қўзичам деб,
Қиқир-қиқир куласан.
Кулгичларинг чеҳрангга зеб,
Тўлин ойдек тўласан.

Ширинликда ширин ўзинг

Набиралар бошисан.
Икки бўлмас ҳеч бир сўзинг,
Бувангнинг йўлдошисан.

Гулсара бор бисотини

Сен учун сарф этибди.
«Буви» аташди отини
Боши кўкка етибди.

Атрофингда тоғанг, холанг

Ерга қўймас ҳеч қачон.
Амакинг мўл – бўлмас ноланг,
Қувончингга кўп имкон.

Хосият-ку хислати мўл –

Набираси бир жаҳон.
Уй ишидан бўшаса қўл
Улашади бир-бир жон.

Толеингнинг буюклиги

Аҳилдир ота-онанг.
Сен уларнинг суюклиги,
Шундан нурафшон хонанг.

Тўкилган жой киндик қонинг

Жаннат мисол бир бўстон.
Она бешик бул маконинг
Қуёшли Ўзбекистон.

Ўзи шўх бола, боласан,

Очилган гул лоласан.
Элу юртда тинч омонлик,
Яйраб, ўйнаб қонасан.
1996-02-25


ДЎСТЛИК ЎЗИ ШУНДАЙ
(Курсдошим Гулчеҳра Имомованинг
60 ёшлиги муносабати билан)

Олтмиш баҳор кўрдик, Оллоҳга шукур,

Қирқ йил илгарилар қай ҳолда эдик:
Ёш ва навқирону оёқда этик –
Қорда пахта тердик, ким қайда ҳузур.

Яна ҳам шукурки, кўрдик дунёни,

Эркинлик қай хилда, озодлик нима.
Қуръон варақладик, топдик калима,
Қўлга киритолдик тенгсиз рўёни.

Таълим ҳам ўзгача, толеда қуёш,

Дунё теграмизда, боқамиз эркин.
Ҳам тиргак, ҳам мадад буюк бир эпкин –
Нурли чўққи сари интилади ёш.

Биз эса, уларга раҳнома, бардам –

Олтмишда одимлаб ташлаймиз қадам.
Озод юрт, чеҳрада бахт ҳам мужассам,
Ёш қалбга нур тараб, шерикмиз ҳардам.

Гулчеҳра, гуляноқ, гулгун табассум –

Тельмонжон дўстимни қилганди мафтун.
Даврада ҳис этдик уни ҳам бугун,
Дўстлик ўзи шундай – унутмас бир зум.