Раќим соли бођдонли

2002.08.06
ОТАНГ ОРЗУСИ – СЕН …
Укам Абдураҳмоннинг кенжа
фарзанди Мирзонинг никоҳ
тўйи муносабати билан
Тўй бир баҳонадир, дийдор ғанимат,
Дийдорга тўйишлик, ўзи бир неъмат.
Мана, дўсту қардош биргамиз бугун,
Барчаси яратган Эгамдан ҳиммат.

Буюк аждодларнинг руҳлари ҳамдам,

Буюклар буюги – қози Мирзо ҳам.
Қўллагувчи шулар, айтиб шараф-шон,
Минг бор эъзоз этсак руҳин бўлур кам.

Тошкент-ку тўй боши, Боғдон баковул,

Самарқанд ҳам мезбон: сайроқи булбул.
Тантана чеки йўқ, етмайди таъриф,
Даврада Гулистон – тутқазмоқда гул.

Абдураҳмон укам, шод ва шодумон,

Ушалган орзуси, ушалган армон.
Буюк аждод номин кўрди муносиб –
Отанг орзуси – сен, бўл унга дармон.

Қутлайман, Мирзожон, тўйинг муборак,

Ясалган хонадон, уйинг муборак.
Табассум юзларда, қувонч ҳар дилда,
Олқишга йўғрилган куйинг муборак.
2006-04-20
БУ САФАР БОҒДОНДА…
(Синглимни хотирлаб)
Она юрт – Боғдонда биринчи бўлиб –
Синглим Тожихолга келар эдим дуч.
Шўх-шодон кутарди, чиқарди кулиб,
Қувончи кучимга қўшар эди куч.

Бу сафар Боғдонда… бордиму бироқ,

Кимни истар бўлдим, ҳайронман ўзим.
Қулф уриб кўкарган, яшнар ҳаммаёқ,
Негадир безовта боқади кўзим.

Кимлардир кўришди, кимдир сўрашди,

Кимдир қучоқ очди, висолдан шодон.
Мен-чи, телба сифат, қон босим ошди,
Кўзларим кўр эди, ҳалқумимда жон.

Соғинч, кулфат мени бўғмоқда эди,

Синглим, изларингни ахтардим бугун.
Соат чиқ-чиқи ҳам тўқмоқдай эди,
Қалбим бўзлар эди чиқармайин ун.

Уйингга кирмайин изтиробдаман,

Қани, пешвоз чиқсанг деб: «Акажоним!»
Турмас эдим шундай, дил хунобда мен,
Қучиб эркалардим, яйрарди таним.