Раќим соли бођдонли

СОҒ БЎЛ, ЎҒЛИМ
(Бахтиёрга)
Ўғлим, бугун туғилган кунинг,
Қадам қўйдинг йигирма тўртга.
Йигирма уч баҳор кузатиб
Хизмат билан танилдинг юртга.

Билдим, ҳали янгимас тўнинг,

Фарқига ҳам бормай юрасан.
Топганингни менга узатиб,
Ўғил қарзин узиб турасан.

Қўнганча йўқ ҳали булбулинг,

Иқбол кулгай бир куни албат.
Дастурхонни шунда безатиб,
Ўртасига қўйилгай шарбат.

Булбул тинмай сайрар боғингда,

Меҳнатингнинг бўлиб меваси.
Сўнгра ота бўлган чоғингда,
Мафтун этгай ҳаётнинг саси.

Миннатдордир – ўғил улғайтган

Ота-онанг, дуоси соғ бўл.
Дил-дилидан офарин айтган –
Ота-онанг, дуоси соғ бўл.
1995-09-17
С О В Ғ А
(Дилоромга)
Қизим, ёшинг икки саккизга етди,
Саккизда шеър битиб мақтаган эдим.
Наҳот тилакларим зоега кетди,
Сени ижодкор қиз атаган эдим.

Биласан, ўн олти – балоғот ёши,

Ўзингга йўл танлаб, топишинг аниқ.
Унут бўлмаса бас тилакнинг боши,
Майли, танла бир йўл, сўнг, албат, қониқ.

Жажжилик пайтингда аталган шеърга

Бугун бастакорлар куй басталабди.
Саккиз йилдан сўнгра тушибди тилга,
Омад тилаб сенга гул дасталабди.

Меҳрибон онанг ҳам сен учун туҳфа –

Ахтариб кун бўйи кезади шаҳар.
Бирга бормоқ лозим, мен-чи, бу дафъа –
Ўзини жўнатдим, қилмадим сафар.

Туҳфа гуллар эмас, бирор тўн эмас,

Яна шеърим бўлсин сен учун совға.
Ақл ўргатиш ҳам унча жўн эмас,
Бир қамчи бас билсанг, асл бедовга.
1996-02-11


ИШОНЧ, ЭЪТИҚОДНИ ҚИЛ ДИЛГА АСОС
(Келиним Гулдастага)
Қўлингда қизалоқ, қувончинг чексиз,
Кўксингда оналик завқи мужассам.
Йигирма бир ёшинг қолмади беиз,
Тўрт ойлик Дилноза ёнингда ҳамдам.

Меҳрингни улашиб ёш мурғак қалбга,

Тошқин юрагингдан жўшиб боқасан.
Бахтиёр йироқда, эслаб шу тобда,
Соғинч изтиробда қалбинг ёқасан.

Ҳали манзил йироқ, тоғ-тошлар олдда,

Чақир тиканлардан қўрқма, олға бос.
Азоб ҳам, севинч ҳам қўша албатта,
Ишонч, эътиқодни қил дилга асос.