Раќим соли бођдонли

2000-02-05


ТЎЙГА ҲАМ ЕТДИК
(Саидкарим аканинг фарзанди Ёрқинжоннинг
никоҳ тўйи муносабати билан)

Мана, тўй-тантана, тўйга ҳам етдик,

Фасллар кутгандик, йиллар кутгандик.
Йиғи-сиғи ортда, куйга ҳам етдик,
Инсонда тоғ – бардош, биз кўз тутгандик.

Келинг, куй-қўшиқдан ёришсин жаҳон,

Бахтиёр икки ёш бахт гаштин сурсин.
Дастурхон тузалган неки бор имкон,
Орзулар ушалсин, чин даврон кўрсин.

Ёрқинжон ёдидан ўчмасин бу кун,

Ота орзуларин бир гули бўлсин.
Келиннинг қалбидан кўчмасин бу кун,
Икки ёш уволи-жуволи бўлсин.

Ғуборлар тарқасин шу кошонадан,

Саидкарим ака руҳи шодлансин.
Манзил бизга ёдгор ота-онадан,
Муборак қадамдан у ободлансин.
Боғдон, Ўртақишлоқ.
2001.08.11


КУНДУЗ КАБИ ЧИРОЙ ОЧДИ ТУН
(Зафаржоннинг никоҳ тўйи муносабати билан)

Гўзал Тошкент, кўксингда кездим,

Самарқанддан салом ассалом.
Иссиқ бағринг қучоқда сездим,
Етилибсан, дилда эҳтиром.

Ғунча эди, очилди гулгун –

Камолингдан яйраб икки ёш.
Кундуз каби чирой очди тун –
Севишганлар қўшганида бош...

Зафар, бугун бўлибсан йигит,

Тўй-тантана сеники бари.
Энди, ўғлим, шарт эмас ўгит –
Болаликдан ўтибсан нари.

Ёнингда бор умрлик йўлдош,

Орзуйингга қўнмасин ғубор.
Умр йўлдош – мангулик сирдош,
Бору йўғинг ҳамда номус ор.

Ота-онанг дилида оташ,

Шарафлайди, тилайди бахтинг.
Сездингмикан, шунча оромбахш –
Қутловингда улкан пойтахтинг.

Дўстлар ҳамдам, оға-қариндош –

Етиб келди, янграсин ёр-ёр.
Гулистону Тошкент қўшди бош,
Сиру Чирчиқ айтади алёр.

Бахтинг тўкис бўлсин Зафаржон,

Қутлаб айтар бобонг шараф-шон.
Бир мен эмас, қутлайди Боғдон,
Самарқанду жўшқин Зарафшон.