Parfiya podsholigi tashkil topdi. Keyinchalik Parfiya jahondagi eng
qudratli davlatlardan biriga aylanadi. Uning ijtimoiy tuzumi zodagon
jangchilar, yengil qurollangan suvoriylar; erkin jamoachi dehqonlar va
qullardan iborat bo‘lgan. Davlat boshlig‘i podshoh bo‘lib, uning
hokimiyati ikkita kengash bilan cheklangan edi. Birinchi kengash urug‘
zadogonlari, ikkinchisi kohinlar kengashi. Bu ikki kengash birgalikda
avvalgi davlat boshlig‘ining merosxo‘r haqidagi vasiyatini hisobga olgan
holda yangi podshohni saylagan. Parfiya davlati bir necha kichik
podsholiklarga bo‘lingan bo‘lib, ularning hukmdorlari o‘zlarining
tangalarini zarb etish huquqidan foydalangan. Bu kichik podsholiklar
satrapliklarga, ular gipaxariylarga, ular esa statmilarga bo‘lingan. Bir
guruh satraplarga marzpanlar boshchilik qilgan.
Har bir qishloq alohida qal’ani tashkil qilib, dizpat nomi bilan
yuritilgan qal’a boshlig‘i tomonidan boshqarilgan. Dizpatlar satrapga
bo‘ysungan. Otliq qo‘shin boshlig‘i Tiridat. Bir necha xazinachilar
bo‘lgan. Soliqlarni yig‘ish, yig‘ilgan mahsulotlarni saqlash bilan
shug‘ullanuvchi, mirza, muhrdor, hisobchi kabi mansabdor shaxslar
faoliyat ko‘rsatgan. Mahalliy ma’murlarning asosiy vazifasi soliqlarni
yig‘ish, xalqni mavjud tartiblarga itoatda tutib turish bo‘lgan. Ayrim
ma’lumotlarga qaraganda yirik shaharlarda o‘zini o‘zi boshqarish
organlari bo‘lgan, shaharlarning tanga pullari bo‘lgan.
Miloddan avvalgi birinchi ming yillikning oxiri va milodning birinchi
ming yilligi boshlarida Osiyoda katta mavqega ega bo‘lgan davlatlardan
biri – Xunnlar davlatidir. Uyg‘urlar va boshqa turkiy xalqlarning
ajdodlari bo‘lmish xunlar miloddan burungi 209-yiligacha 500 yil hukm
surgan qudratli Xun Tangriqutligi (imperiyasi)ni vujudga keltirdilar.
Mazkur imperiyaning hududi kunchiqarda ulug‘ okean
qirg‘oqlarigacha borib tutashgan, shimolda Lena daryosi, Boyko‘l
(Baykal ko‘li), Yansi daryosining o‘rta iqlimlarigacha, janubda Xitoy
devorigacha, g‘arbi janubda Hindiston (Sind)ning shimoligacha,
yaksartlar, abinlar, assionlar va boshqa qabilalar istiqomat qiluvchi
Sirdaryoning shimoliy va shimoliy sharqiy qismlari, g‘arbda Kaspiy
dengizining sohillarigacha cho‘zilgan.
Tarixiy manbalarning guvohlik berishicha, xunlar qo‘shni davlatlarga
tez-tez hujumlar uyushtirib turganlar. Bu hujumlar ko‘pchilik hollarda
ularga muvaffaqiyat keltirgan. Lekin ko‘p o‘tmay, xunnlar o‘rtasida nizo
vujudga kelib, janubiy xunnlar (Oq xunnlar) va shimoliy xunnlar (Ko‘k
xunnlar)ga bo‘linish yuz bergan. Ana shunday urushlardan birida
Kushonlar–Oq xunnlar Ko‘k xunnlardan yengilib Qoshg‘ardan siqib
21
chiqariladi va Farg‘ona orqali Baqtriyaga o‘tib, uni bosib oladilar. Xunnu
qabilalarining bir qismi miloddan avvalgi III–II asrlarda Sibirda qo‘nim
topgan. Miloddan avvalgi II asrda Xunnular Markaziy Osiyodan Ural oldi
rayonlariga ko‘chib o‘tgan. Ularning mahalliy sarmatlar bilan qo‘shilib-
chatishib ketishlari natijasida xunn qabilalari (Gunlar) paydo bo‘lgan.
Xun qabila ittifoqining bir qismi Yettisuv va Sirdaryo bo‘ylaridagi
poyonsiz cho‘llarga ko‘chib o‘tadilar va bu yerli sak, massaget qabilalari
bilan aralashib ketadilar.
Xunnlar davlati tepasida shanyuy (ulug‘ azim) turgan. Shanyuy
lavozimini xunnlar qabilasiga kiruvchi 24 ta urug‘ boshliqlaridan eng
ulug‘i egallagan. U katta vakolatlarga ega bo‘lsa-da, uning hokimiyati
mutlaq emas edi. Shanyuy hokimiyati har biri 2 mingdan 10 minggacha
otliq qo‘shinga ega bo‘lgan urug‘ boshliqlari tomonidan cheklangan edi.
Dastlabki davrlarda Shanyuy urug‘ boshliqlari tomonidan saylangan,
keyinchalik esa saylov o‘rnini taxtga o‘tqazish marosimi egallagan.
Xunnlar davlatining so‘nggi davriga kelib davlat boshlig‘ining hokimiyati
vasiyat asosida meros tariqasida otadan o‘g‘ilga o‘tadigan bo‘lgan. Davlat
boshlig‘i – shanyuy harbiy, diplomatik va diniy sohalarga boshchilik
qilgan. Qonunchilik hokimiyati ham uning qo‘lida bo‘lgan.
Xunnlar qabilasidagi urug‘lardan Xuyan, Lan va Syuybu urug‘lari
asilzoda urug‘lar hisoblanib, davlat idoralaridagi yuqori mansablarga
ularning vakillari tayinlangan. Masalan, sudya lavozimiga Syuybu urug‘i
vakili tayinlangan. Boshqa urug‘lar asilzoda urug‘lar foydalangan
imtiyozlardan mahrum etilgan bo‘lsalarda, biroq ular o‘zlarining ichki
ishlari borasida mustaqil bo‘lganlar. Ularning o‘z hukmdorlari bo‘lib,
ularning hokimiyati meros tariqasida o‘g‘illariga o‘tgan.
Xunnlar davlatining markaziy boshqaruv devonida asosiy vazifalar
shahzodalar, xizmatchi asilzodalar va urug‘ zodagonlari o‘rtasida
taqsimlangan.
Qadimgi davr davlatchiligi va huquq tarixini o‘rganishda diniy,
tarixiy, huquqiy hujjatlarning ahamiyati beqiyosdir.
Ahamoniylar davlatining turli mintaqalarida huquq tizimi va
institutlari har xil bo‘lgan. Doro davrida yagona huquq tizimini tashkil
qilish maqsadida qonunlar qabul qilinganligi haqida ma’lumotlar bor.
Lekin bu qonunlar bizgacha yetib kelmagan. Bizgacha yetib kelgan
ma’lumotlarga ko‘ra, Ahamoniylar davlatida podshohning fikri, xulosasi,
qarori hal qiluvchi rol o‘ynagan. Uning qarori qat’iy bo‘lib, o‘zgartirilishi
mumkin bo‘lmagan. Lekin podshoh davlatni boshqarishda forslarning
an’analarini hurmat qilish, yettita asilzodalar urug‘larining vakillari bilan
maslahatlashib ish ko‘rishi lozim edi.
22
Doro I ayrim ishlarni shaxsan o‘zi ko‘rib hal qilgan alohida ishlarni
ko‘rish uchun sudyalar tayinlagan. Oddiy jinoyatlar podshoh tomonidan
tayinlanadigan sudyalar tomonidan ko‘rilgan. Sudyalik lavozimi meros
tariqasida farzandga o‘tgan. Podshohga, uning oila a’zolariga qarshi
qaratilgan jinoyatlar eng og‘ir jinoyatlar hisoblanib, o‘lim jazosi bilan
jazolangan. Ko‘pchilik hollarda butun oila a’zolari o‘limga hukm
qilingan. Boshqa jinoyatlar birinchi marta sodir etilganda o‘lim jazosi
qo‘llanilmagan, faqat bir necha jinoyatlarni sodir qilganligi uchun o‘lim
jazosi qo‘llanilgan.
Qadimgi davr huquq manbalaridan biri «Avesto»dir. Miloddan
avvalgi IX asrlarda mazdaparastlik va bu dinning muqaddas kitobi
«Avesto» yuzaga keldi. Tadqiqotlarga ko‘ra, «Avesto» taxminan
Miloddan avvalgi IX asrdan IV asrgacha tuzilgan. Bu nodir kitob shu
zaminda yashagan ajdodlarimizning biz avlodlariga qoldirgan ma’naviy,
tarixiy merosdir. «Avesto» kitobi ayni zamonda bu o‘lkada buyuk davlat,
buyuk ma’naviyat, buyuk madaniyat bo‘lganidan guvohlik beruvchi
tarixiy hujjatdirki, uni hech kim inkor etolmaydi. Manbalarda
ko‘rsatilishicha, Avesto 21 kitob (nasx)dan, gatlar (eng qadimgi qismlar),
yashtlar, urf-odat hamda marosimlar bayoni iborat. Uning matni o‘n ikki
ming oshlangan mol terisiga oltin harflar bilan bitilgan. Bu nusxa to
Iskandar zamonasiga qadar Istahr shahrida saqlangan. Iskandar bu yurtni
bosib olgach, uni yo‘q qilib yuborgan.
Avesto 348 bobdan iborat bo‘lgan, unda 345700 so‘z bo‘lgan.
Avestoning Vendidot
1
kitobida huquqiy qoidalar o‘z aksini topgan. U
qadimiy mug‘larning odat va an’analari, rasm-rusumlari, axloq-odob,
madaniyat va maorifini, qonunlarini o‘z ichiga olgan.
Avestoda jinoyat, oila-nikoh, fuqarolik, harbiy, sud huquqi normalari
mavjud. Vandidodda mehnat, yaratuvchilik, saxiylik, ezgulik, poklik,
yaxshi niyat va yaxshi so‘z ulug‘lanadi. Uning 13, 14-boblarida suvning
qadriga yetish, undan unumli foydalanish haqida, har kuni ekinni ikki
marta sug‘orish mumkinligi, har kishi «bir belkurak» kenglikda va
chuqurlikda ariqqa sig‘adigan suv olishga haqli ekanligi, suvni taqsimlash
bilan kohinlar shug‘ullanishi, suvni ifloslantirmaslik, yerga ishlov berish,
bug‘doy, giyoh va mevali daraxt ekish to‘g‘risidagi normalar bor. Bu
normalarni buzganlik uchun majburiy mehnatga jalb qilish jazosi
belgilangan.
1
Izoh: «Viydayevaodatem» yoki «vaydaivodata» – «devlarni uzoqlashtiruvchi
qonun» yoxud «Devlarga qarshi nizom (qonun)» degan ma’nolarni anglatadi.
23
Tozalikka rioya qilmaganlarga nisbatan qattiq jazo belgilangan.
O‘lgan odamni yoki itni yerga ko‘mib 6 oygacha qazib olmasa besh yuz
qamchin «aspahih-ashatra», besh yuz qamchi «saravushu-charana» bilan
jazolangan. Agar bir yilgacha qazib olmasa, 2000 darra urish bilan
jazolangan. Kim o‘likni yoqsa o‘lim jazosiga hukm qilingan.
Oila-nikoh borasida oilani mustahkamlash va bola tarbiyasi bilan
bog‘liq masalalarga alohida e’tibor berilgan. Er-xotinning bir-biriga
xiyonat qilganligi, nikohsiz er-xotinlik munosabatida bo‘lganlik uchun
tan jazosi belgilangan.
Qadimgi davrlarda mansabdorlik jinoyatlari – mansabni suiiste’mol
qilish, poraxo‘rlik, adolatsiz hukm chiqarish, xudolarga va kohinlarga
qarshi, shaxsga qarshi (odam o‘ldirish, tan jarohati yetkazish, urish, zahar
va nasha tayyorlash), mulkiy (o‘g‘irlik, mulklarni yoqib yuborish, chegara
belgilarini yo‘q qilish) uchun ham jazo borligi haqida ma’lumotlar bor.
Jinoyatchilarga nisbatan o‘lim jazosi, tan jazosi, mol-mulkni musodara
qilish, pul jarimasi, qamoq jazosi qo‘llanilgan. Dalil sifatida sudda
aybdorning o‘z aybini bo‘yniga olish, guvohlarning ko‘rsatmalari, qasam
ichish kabilar tan olingan. Sud jarayonida olov, qizdirilgan temirni bosish,
eritilgan qo‘rg‘oshinni ko‘krakka quyish kabi turli qiynoqlar qo‘llanilgan.
Shunday qilib, Avesto va uning huquqiy qismi bo‘lgan Vandidod
jamiyatni pok saqlash, ezgulikni ulug‘lash, yomon illatlarni bartaraf etish,
xalqni farovon va yaxshi turmush kechirishini ta’minlashga xizmat
qilgan.
Do'stlaringiz bilan baham: |