Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

103
― Яна учрашишимиз учун қўлимдан келган ишни қиламан, — хўрсинди
у.
― Лекин улар фикримдан қайтаришга уринишади...
― Уларга қулоқ солма.
― Жумбоқнинг ечимини топганинг заҳоти уйимга бориб менга хабар бер,
— унинг қўллари яна титрай бошлади. — Агар... Агар учрашишни
хоҳласанг, албатта.
― Нега сени кўришни истамас эканман?
Унинг юзи бирдан муздек қотди. У ҳозир худди Сэмга ўхшаб кетарди.
― О, бунинг сабаблари кўп, сабабларини ўйлаб кўраман! — деди у
кескин.
— Бўлди, энди мен кетишим керак. Мен учун бир иш қила оласанми?
Унинг ўзгариб қолганидан қўрқиб бош силкидим.
― Агар мен билан кўришишни истамасанг, ҳеч бўлмаса қўнғироқ қил.
― Ундай бўлмайди...
У қўлини кескин кўтариб гапимни бўлди.
― Яхшиси, телефонда хабар берақол...
Шундан кейин у дераза ёнига борди.
― Жинни бўлдингми, Жейк, оёғингни синдирасан-ку! Эшикдан чиқ...
― Ҳеч нима қилмайди, ― тўнғиллади у, лекин гапимга кириб эшик томон
юрди. Ёнимдан ўта туриб, худди орқасидан пичоқ егандек азоб билан
тикилди.
Кейин кўзлари билан ўтиниб қўлини чўзди. Мен ҳам беихтиёр қўлидан
тутдим.
Кутилмаганда қўполлик билан қаттиқ силтаб ўзига тортдики, каравотдан
тўғри унинг қучоғига бориб тушдим.
― Ҳар эҳтимолга қарши, — деди сочларим орасидан шивирлаб. Айиқдек
қўллари қовурғаларимни синдириб юборай дерди.
― Нафас ололмаяпман, — деб бўғилганимдан кейин қўйиб юборди.
Секин каравотим томон итараркан:
― Энди ухла, каллангни яхшилаб ишлатишинг керак. Жумбоқнинг
ечимини топишингга ишонаман. Сенинг тушунишингга муҳтожман,
Белла. Сени йўқотишни истамайман, ҳатто ҳозирги аҳволимда ҳам...
У катга қадамлар билан эшик ёнига борди ва секингина очиб
қоронғуликка ғарқ бўлди. Мен зинанинг ғирчиллашини кутиб қулоқ
солдим, лекин жимжитлик бузилмади.
Ҳолсизланиб, ўзимни каравотга ташладим, бошим гир-гир айланарди.
Кўзимни юмиб эшитганларимни мулоҳаза қила бошладим, бошим худди
ари уясидек гувилларди. Шу аҳволда ухлаб қолдим.
Тушимда ҳар доимгидек эмас, аксинча, бегона ўрмонда, бошқа бировни
қидириб роса изғидим. Бу океан сувининг ҳиди уфуриб турадиган Ла-
Пуш пляжи атрофидаги ўрмон эди. Кейин Жейкоб пайдо бўлди ва
қўлимдан судраб қоронғу ўрмон томон етаклай бошлади.