Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

101
У юзимга тикилди, ҳатто қоронғуда ҳам рангим оқариб кетгани сезилди,
шекилли. Ўша куни Эдвард вампирлигини айтганди, шуни менга
эслатмоқчими?
― Ҳа, ёдимда.
― Ўша ривоят ҳам эсингдами?
Бошим айланиб кетди. Ўша куни мени Эдварддан бошқа ҳеч нарса
қизиқтирмагани учун бошқа воқеаларга унчалик аҳамият бермаган
эканман, шу сабаб “билмадим” дегандек бош силкидим.
Жейкоб бир сакраб каравотдан тушди, кейин қўлларини мушт қилиб,
пешонасига қаттиқ урди.
― Жейк, бас қил! - қўрқиб кетдим. ― Ҳозир қаттиқ чарчаганман,
гапирганингдан фойда йўқ. Эрталаб гаплашамиз...
У нафасини ростлагач, аччиқ жилмайди.
― Балки кейин эсларсан... Нега фақат битта ҳикоя хаёлингга муҳрланиб
қолганини биламан, ― шундай дея каравот ёнига чўккалади. — Бир
саволимга жавоб берасанми? — деди у киноя билан. — Шу саволимга
жавоб олиш учун ўлишга ҳам розиман.
― Қанақа савол? — ҳушёр тортдим.
― Мен гапириб берган вампирлар ҳақидаги воқеа..
Жавоб беришга қўрқиб индамадим.
― Сен ростдан ҳам билмаганмидинг? — унинг овози хириллаб чиқди. —
Улар ҳақида гапириб берган ягона одам мен бўламанми?
Қаердан билди? Нега энди шу бугун текшириб кўрмоқчи бўляпти?
Тишимни тишимга босдим. Жавоб бермасликка аҳд қилиб кўзига қаттиқ
тикилдим.
— Кўрдингми? Содиқлик деганда нимани назарда тутганимни энди
тушундингми? — тўнғиллади у. ― Менда ҳам худди шундай, фақат
бундан ҳам баттарроқ. Ўзимни қанчалик тийишим кераклигини тасаввур
ҳам қила олмайсан.
Шу гапларни айта туриб, оғриқдан қийналгандек кўзларини юмди. Бу
шунчаки совуққонлик эмасди, бу ерда бошқа гап борлиги аниқ. Унга азоб
бераётган нарсаларнинг барчасини ёмон кўриб кетдим. Кўз ўнгимда
Сэмнинг чеҳраси гавдаланди.
Мен ўз ихтиёрим билан муҳаббат сабаб Калленларнинг сирини мавҳум
сақлагандим. Жавобсиз бўлса-да, ҳақиқий муҳаббат учун. Лекин Жейкоб
нега сир саклашга мажбур?
― Бундан қутулишнинг бирор йўли борми? ― шошиб бошини силадим.
Кўллари титрай бошлади-ю, лекин кўзини очмади.
― Йўқ. Бу бир умрга. Бир умрга маҳкумлик, — у аччиқ кулди. — Балки
ўлганимдан кейин ҳам ундан қутула олмасман...
― Йўқ, Жейк, ундай дема, — унга ачинганимдан йиғлаб юборай дедим.
—
Агар қочиб кетсак-чи? Уйингдан, Сэмдан узоқда бўлардинг?