Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

105
― Фақат битта!
Томоғимга нимадир тиқилиб, нафас олгани қўймасди. "Турланувчи", деб
шивирладим бўғилиб. Айнан шу сўз мени бўғиб турарди. Худди ер ўз
ўқидан чиққандек қалқиб кетдим, Бу қанақа жой ўзи? Наҳотки, шу
кичкина шаҳарчада барча ғайриоддий ривоятлардаги маҳлуқотлар яшаса?
Бу ҳар бир эртак ҳақиқатга асосланганини билдирадими? Воқеаларда
ҳақиқат борми ёки бари сеҳр-жодули афсонами? Бошим ёрилиб
кетадигандек, уни маҳкам сиқдим.
Ич-ичимдан бир овоз "Бунинг нимаси янгилик?" деб сўрарди. Ахир
яқиндагина ер юзида ҳамон вампирлар яшашини билдим-ку! Ўшанда
жазавага тушмагандим-ку! Ичимдаги овозга "Ўша битта афсона бутун
умримга етарди-ку, буниси энди ортиқчамасми?" деб бақиргим келди.
Лекин кўп бора Эдвард Каллен аллақандай ғайриоддий кучга эга бошқа
мавжудот, яъни ўргимчак-одаммикан деган хаёлга кўп боргандим. Лекин
Жейкоб-чи? У фақат Жейкоб эди-ку! У ғайритабиий жонзот бўлиши
мумкин эмас! Ахир у менинг дўстим! Мен ўзимга яқин олган ягона одам
эди у. Демак у ҳам одам эмас экан-да! Яна додлагим келди.
Бу нимаси? Демак менда ҳам ғайритабиийлик бор экан-да! Йўқ бўлса,
унда нега менинг ҳаётим даҳшатли фильм қаҳрамонлари билан тўла?
Нега улар юрагимни
парчалаб ўз афсонавий йўлларидан кетса ҳам, улар
учун қайғуряпман? Миямда барча воқеалар аввал бир кўринишда, кейин
эса бошқача намоён бўла бошлади.
Демак, ҳеч қандай гуруҳ ҳам, безорилар тўдаси ҳам йўқ. Ҳаммаси мен
ўйлагандан ҳам баттарроқ, яъни улар бўрилар галаси эди! Бешта улкан,
турли рангдаги бўрилар галаси мени Эдварднинг сайҳонлигида таъқиб
қилишган.
Шошиб ўрнимдан турдим, ҳали жуда вақтли бўлишига қарамай Ла-Пушга
тезроқ боришим кераклигини ўйлардим. Жейкобни кўришни ва у менга
ақлдан озмаганимни тасдиқлашини истардим. Тезда қўлимга илинган
кийимларимни топиб кийдим. Зиналарнинг иккитасини бир қилиб сакраб
тушаётиб дадамга урилиб кетишимга сал қолди.
― Қаёққа? — сўради дадам ҳайрон бўлиб. — Соат нечалигини
биласанми?
― Ҳа. Жейкоб билан тез учрашишим керак...
― Мен Сэм айбдор десам, ўзаро жанжалмиди?...
― Ҳозир бу муҳиммас. Тезда Жейкоб билан гаплашишим керак.
― Ҳали жуда вақтли... ― деди дадам.
Фикримдан қайтмаслигимни сезгач эса:
― Нонушта қилиб олсанг-чи? ― деди койиб.
― Қорним тўқ.
Лекин дадам йўлимни тўсди.
― Тезда қайтаман...
Қовоғини очмай йўл бўшатган дадам:
― Жейкобларникидан тўғри уйга қайт. Ҳеч қаерда тўхтама, ― деди.
― Албатта, бошқа қаерда ҳам тўхтардим...