Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

106
― Шунчаки айтдим-да... Бўрилар яна бир сайёҳга ҳужум қилгани
ҳақидаги ҳодиса рўйхатга олинган. Бу гал гувоҳлар ҳам бор.
― Бўрилар ҳужум қилибдими? — бошим айланиб кетди.
― Исбот йўғ-у, лекин бир оз қон излари бор. Ёшлар кўнгилли бўлиб
бўрининг изига тушишган, овчилар ҳам. Бўри териси учун катта мукофот
ҳам белгиланди. Ўрмонда отишма бўлмаса эди деб хавотирланяпман.
Одамлар ғазабга минса, бахтсиз ҳодисалардан қочиб бўлмайди...
― Улар бўриларни овламоқчими? — қичқириб юбораёздим.
― Бошқа нима ҳам қилардик? Тинчликми? — дадам менга синчков
тикилди.
— Мендан хавотир оляпсанми?
Жавоб бера олмадим.
― Қулоқ сол, қизим, ваҳима қилма. Шаҳар ва катта йўлдан узоқлашма.
Ўрмон яқинида тўхтама, хўпми?
― Яхши... — шивирладим.
― Мен боришим керак.
Дадамнинг ортидан тикиларканман, елкасига илинган милтиққа кўзим
тушди.
― Бўриларни отгани кетяпсизми, дада?
― Ёрдам беришим керак, Белла. Ахир одамлар йўқоляпти...
Жазавага тушиб "йўқ" деб қичқириб юбордим:
― Йўқ, борманг, бу жуда хавфли.
― Мен ўз вазифамни бажаришим керак. Бунақа қўрқоқ бўлма, менга ҳеч
нима қилмайди, ― шундай дея дадам эшикка йўналди. Қайтариш учун
нима десам экан?
― Юрасанми? — сўради дадам сабрсизланиб.
― Ла-Пушга боришга ҳали жуда вақтли, шекилли...
― Қўшиламан, ― деди дадам ва челаклаб қуяётган ёмғир остига ўзини
урди.
Дадам кетиши билан бошимни тиззамга қўйиб йиғлаб юбордим. Ортидан
борсаммикан? Лекин дадамга бу ишимни қандай тушунтираман.
Жейкобга нима бўлади? У менинг энг яқин дўстим-ку, уни
огоҳлантиришим керак. Агар у ростдан ҳам... (“турланувчи” сўзини
ўйлагим келмай инграб юбордим) бўлса одамлар унга ўқ узишади. Мен
унга ҳам, дўстларига ҳам, агар бўри қиёфасига киришса, одамлар уларни
ўлдирмоқчилигини айтишим керак. Уларни тўхтатишим шарт! Лекин
гапимга қулоқ солишармикан? Бугунгача фақат бегона одамлар йўқолди.
Бунда ҳам бир сир борми ёки шунчаки тасодифми? Нима бўлганда ҳам,
ҳеч бўлмаса Жейкоб гапимга қулоқ солар. Уларни огоҳлантиришим керак.
Ёки ўзимни ҳам... Наҳотки у ҳам ваҳшийликка қўл урган бўлса? У ҳам,
дўстлари ҳам қотил бўлса-да, барибир огоҳлантиришим керакми? Агар
совуққонлик билан беайб сайёҳларни ўлдиришган бўлишса-чи? Агар улар
даҳшатли фильмларда кўрсатиладиган жонзотлардан бўлса, уларни ҳимоя