Олабўжи романдан катта хикоя

Бироқ ўзича дурбин... 
 ...кейин керак бўлмаслигини эслади-ю, яна эгасига қайтаришни 
маъқул кўрди. 
– Яхши экан. Ма... 
– Олинг дедим-у! – Бола тисланди. – Сизга... ўзим ўйлаб 
опкелувдим... 
– Ҳа-а. – Ултон хўрсиниб юборди ва боланинг меҳрини 
қозонганидан қалби қабариб: – Хўп, – дея унинг қирғийи борлиги, 
лекин... 
...тонгда дачада кўрмагани, шу тўғрида Дунё ҳам нимадир 
деганини хотирлади. – Сени... қирғийинг қалай? деб сўради-да, унга 
(тепадан)тик қаради: гўё жиддий муаллимга айланди. – Уни сенга Ўзоқ 
Тўлаганов совға қилган-а? Ҳойнаҳой биздаги боғдаги қирғий боласи 
эмасми у? 

---

533 
Зиёдулла бутун гавдаси билан ирғалди. 
– Ҳа. – Кейин елкалари титраб, тағин йиғлаб юборди. – Кеча 
дачада... қафасдан чиқариб, учирдим... Мундай айланиб-айланиб уйга 
киради. Равондаям айланади... Зал очиқ эди. Уйга меҳмон келганди, ўша 
ерга опкириб қўярдим. Аллақанчаси келишди... – Кейин у қўрқиб 
орқасига қаради. – Иккитаси шу ерда!... Тўлаганов: “Областдан келган 
вакил”, деди... Ёлғон. – Ултонга боқди. – Сизни ушлагани келишган!.. 
– Ў-ўў, азаматлар-е, – деди Ултон ҳаяжони аралаш шодлик билан. 
– Яхши ишлашяпти! 
– Домла, сиз бу ёққа юрманг: Чўнтоққа. Юртга... – Кейин тиниқ 
жилмайди. – Сиз арча остида бир нарсани айтиб бераман девдингиз. 
Кейин ухлаб қолдингиз... 
– A! –Ултон хаёлан арча шохларига ётган жойидан боқиб, тепада 
каттакон ок қушни кўрди: у ҳурпайиб овоз чиқарар – гўё кўксов одамга 
ўхшаб йўталар эди. Ўшани ҳикоя қилмоқчи бўлиб Зиёдуллага қаради-ю, 
ўзининг ҳам фикри чилғиди. – Анавилар ўша ерда бўлса, демак, биз 
бормаймиз...