Олабўжи романдан катта хикоя

опахон. 
Турсунтош кулиб юборди. 
Ултоннинг ёдига эса таниш ўй тушди: нечун буларнинг деярли 
ҳаммаси... 
...«аҳиллик, иноқлик» ҳақида уқтиришади? Ахир, эр-хотиннинг 
ўшандай яшаши табиий ҳол-ку? 
Қолаверса, булар, яъни: ўзи билан Баҳор бир бутуннинг икки 
бўлагидек эканлар... 
Бу ерда иккиланишга ўрин йўқ: тўғри, айрим кишиларнинг 
муносабатларида бир “нима” бор... 
Қолаверса, Баҳорда баъзан паришонлик кўринади: лекин буям 
табиий ҳолдир? Ахир, дугонасига: “Наҳотки энди шу ерда...” дейишиям 
– табиий-ку? 
Ултоннинг ўзи-чи? Қанча ҳайрон бўлмади, бўлмаётир ҳам? Ҳар 
қадамда янги туйғу, мулоҳаза... 

---

352 
Кулба яна силкина бошлади. Абдуқаюм бир қўлида бир жуфт 
“Тошкент суви”, бир қўлида сариқ чарм чамадон билан кирди-ю, 
Баҳорнинг кўзлари яшнаб кетди. 
– Нимани эсимдан чиқардим, деб ўтирган эдим, ака... Раҳмат! – 
Кейин қаққос отиб кулди. Ахир, шу уст-бошим билан ётмайман-ку! 
Ултон шампандан қуйиб, Абдуқаюмга узатди. 
– Шуни ичмасам, – деди новвой, – ухлаб қоламан... Мана, уч 
соатдан кейин тандирга ўт ёқишим керак... – Кейин хотинига илжайди. – 
Сизнинг ҳам ишингиз кўп, ўртоқ раис... Калла-поча кутмоқда! 
– A-а! Ҳозир тозалаб, димлаб қўйсам, азонда тайёр бўлади! 
Улар чиқиши билан Баҳор чамадонни очди-да: 
– Чаппа қаранг, – деди эрига. – Кийинаман... Биров келмайдими? 
– Йўғ-е. 
– Эшикни занжирланг... Тавба, биринчи келганимда, бу ерда 
ётишни тасаввур ҳам қилмовдим... 
– Биламан, – деди Ултон. 
81 
Кун терак бўй кўтарилиб қолган. Осмон шишадек тиниқ. 
Кўкмайдондан учиб чиқадиган “ваҳима”нинг ҳам изи йўқ: бугун ҳордиқ