Microsoft Word hazrati umar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
17
соллаллоҳу алайҳи ва саллам наздларида сенинг Исломга киришинг Ҳаттобнинг Исломга 
киришидан кўпроқ орзу қилинган эди, — деди. 
Бу гаплар ҳақ эди. Тушунган одамга шу жавоб ҳам етарли эди. Боядан бери жон-жаҳди 
билан дўстини ҳимоя қилаётган Аббос мақсадига эришиб, Абу Суфённи ҳимоясига олди. 
* * * 
Макка фатҳидан кейин аёллардан байъатни Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам 
номларидан Ҳазрати Умар қабул қилди. 
* * * 
Бир кун Ҳазрати Умар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга: 
— 
Изн беринг, Маккага бориб, умра қилиб келай, — деди. 
Расулуллоҳ рухсат бердилар. Лекин Ҳазрати Умар кетар-кетмас Расулуллоҳ соллаллоҳу 
алайҳи ва саллам у кишини чақирдилар: 
— 
Дуоларингда бизни ҳам ёд эт, эй биродарим. Бизни унутма дедилар. 
Бу гаплар Ҳазрати Умарни эритиб юборди. Йўл давомида ажиб ҳисларга чулғаниб кетди. 
Хурсандчиликлари шу даражада эдики, дунёнинг бутун неъматлари бу сўзларга тенг келолмас 
эди (Ибн Саъд, «Табақот»). 
Умрадан қайтгунигача кўнгли шу қувончга тўлиб юрди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва 
салламнинг бу сўзлари қулоқлари остида жаранглаб тураверди. Дуо қиларкан, бор ихлос ва 
самимият билан Аллоҳдан сўради. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг бу 
илтимослари Ҳазрати Умарга бўлган муҳаббат ва ҳурмат нишонаси эди. 
* * * 
Бир кун кечаси кимдир Ҳазрати Умарнинг эшигини тақиллатди ва Расулуллоҳ барча 
аёлларининг жавобларини берганларини айтиб кетди. Ўша тун жуда ёмон ўтди. Бомдод 
намозини ўқиб бўлиб, Умар тўппа-тўғри масжидга борди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва 
саллам у ерда кўринмадилар. Масжидга совуқ жимжитлик ва маҳзунлик чўккан эди. Кейин 
қизининг олдига бориб, у билан гаплашди. Сал олдинроқ: «Расулуллоҳ сенинг жавобингни 
беролмасалар, менинг юзим учун эсинг йиғ!» деганларни яна эслатди. Ҳазрати Ҳафсанинг 
қўлидан эса, шу дамда йиғлашдан бошқа иш келмасди. Талоқ қилинган қилинмаганини аниқ 
билмас ҳам эди. Бошқа аёлларнинг аҳволида шундай эди. 
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам масжид ортида «Машруба» номли боғда эдилар. У 
зот ҳеч ким билан кўришишни истамасдилар. Ҳазрати Умар уч бора киришга ҳаракат қилиб 
кўрдилар, лекин рухсат тегмади. Охири баланд овозда: 
— 
Расулуллоҳ мен Ҳафсанинг гуноҳини сўраб келганим йўқ. Агар амр этсангиз, шу 
заҳотиёқ калласини оламан, — деди. 
Шундан кейингина ичкарига киришга рухсат берилди. 
Боғдаги манзара унчалик хунук эмасди. Хурмо пўсти билан тўлдирилган тери ёстиқ бўйрали 
тўшак, яхши ошланмаган битта тери, бир ховуч арпа — мана шулар боғ ичида яратилган 
шароит эди. 
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг баданларида бўйранинг излари қолган. Ўзи 
оламларга раҳнамо қилиб юборилган инсон бўлсалар-у, бунақанги содда ҳаёт тарзи... 
Ҳазрати Умар ўзларини тута олмай, йиғлай бошлади. 
— 
Нега йиғлаяпсан, Умар? 

---

Ҳазрати Умар ибн Хаттоб (р.а.). Аҳмад Лутфий Қозончи