Microsoft Word hazrati umar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
15
— 
Эртага туғни бир инсонга бераман. У инсон Аллоҳни ва Унинг Расулини севади. Аллоҳ 
унинг қўли билан фатҳ, этади. 
Бошқалар қатори Ҳазрати Умар ҳам бундан ҳаяжонга тушди. Тонггача шу ҳақда ўйлаб 
чиқди. Танланадиган инсон битта бўлади. Бомдод намозидан кейин бошқалар каби Расулуллоҳ 
соллаллоҳу алайҳи ва саллам қаршиларига чўкди. Туғни олиш иштиёқи Ҳазрати Умарни «мен 
бу ердаман» дейишга мажбур этди. Бироқ моддий манфаати йўқ, лекин дунё ҳазиналаридан 
аълороқ бу вазифа Ҳазрати Алига топширилди. 
Ҳижратнинг еттинчи йилида Исломга кирган Амр ибн Ос кўп ўтмай уч юз кишилик 
қўшинга бош бўлиб, йўлга чиқди. Кейинчалик яна уч юз кишилик ёрдам кучларини олиб, 
Зотуссалосил тарафга кетган Ҳазрати Амр сафардан ғалаба билан қайтди. У киши учун муҳими 
қўшин сафидан Ҳазрати Абу Бакр, Умар, Абу Убайда каби илк мусулмонларнинг ҳам борлиги 
эди. Бунақанги танланган инсонларга қўмондонлик қилиш оддий вазифа эмасди. Кейин жаноби 
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан таассуротларни эшитиш мақсадида: 
— 
Энг суюкли инсон ким сизга, эй Расулуллоҳ? — деб сўради. 
«
Билмайсанми, Амр, албатта, сен-да», дейишларини кутган эди. Пайғамбаримиз соллаллоҳу 
алайҳи ва саллам эса: 
— 
Оишани севаман, — дедилар. 
— 
Эркаклардан кимни яхши кўришингизни билмоқчийдим. 
— 
Оишанинг отасини яхши кўраман. 
— 
Кейин-чи? 
— 
Умарни.
Ҳазрати Амр бу саволни яна бир неча бор такрорлаб. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва 
саллам кимларни яхши кўришларини билиб олди. Лекин кутилган жавобни ололмади. Фақат 
Ҳазрати Амр бу севги занжирида кимлар борлигини ҳеч кимга айтмади ва ушбу сирни ўзи 
билан қабрга олиб кетди. (Ибн Касир, «Сийар») 
* * * 
Бир куни Ҳазрати Умар жаҳли чиқиб, аёлига қўпол муомала қилди. Аёли эса бунга жавоб 
қайтарди. Бундай ишнинг бўлиши мумкин эмасди. Умардек одамга бир заифанинг гап 
қайтариши қизиқ туюлди ва аёлидан бунинг сабабини сўради: 
— 
Қизинг ҳам Расулуллоҳнинг бошқа аёллари каби у зот билан баҳслашиб қолади. Бир-
бирларидан аразлаган кунлари ҳам бўлган, — деб жавоб берди Ҳазрати Умарнинг аёли. 
Бундан донг қотган Ҳазрати Умар дарҳол қизининг олдига бориб, шу гап рост-ёлғонлигини 
сўради. Ҳафса онамиз: 
— 
Ҳа, баҳслашганмиз, ҳатто хафалашган кунларимиз ҳам бўлган, — деди. 
— 
Бу ишни қилдинг — тамом бўлдинг. Аллоҳ Расулининг ғазаби — Аллоҳнинг ғазаби, 
Аллоҳнинг ғазаби — банданинг ҳалокати эканини билмайсанми?! Расулуллоҳ билан асло 
тортиша кўрма! Бирор нарсани тусасанг, менга айт, мен қиламан. Кундошинг Оиша сендан 
гўзалроқ ва суюклироқ экани сени ранжитмасин. У шундай қилса ҳам, сен бундай қилма, — деб 
қизига танбеҳ берди. («Сунани Термизий») 
* * * 
Кунларнинг бирида форс иттифоқчиларидан бўлган Бакр қабиласи мусулмонларнинг 
иттифоқчиларидан бўлган Хузофа қабиласига ҳужум қилди. Бу ҳужумда қурайшликлар 
иттифоқчиларига қурол-аслаҳадан ёрдам бериш билан чекланмай, баъзилари ҳужумда 
қатнашишди ҳам. Бироқ қилиб қўйган ишлари қандай оқибат билан тугашини кечроқ 

---

Ҳазрати Умар ибн Хаттоб (р.а.). Аҳмад Лутфий Қозончи