Microsoft Word hazrati umar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
11
Бу воқеа барчага маълум бўлганидан бир кун кейин Ҳазрати Абу Бакр Умарни топиб 
шундай деди: 
— 
Умар, балки ўша куни таклифингизга на «ҳа», на “йўқ” деганимдан ранжигандирсиз. Сал 
аввалроқ Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламда шундай ният борлигини билганим ва мен 
билан бу борада маслаҳатлашганлари учун ўша куни жавоб бермаган эдим. Расулуллоҳ 
соллаллоҳу алайҳи васаллам ниятларидан қайтсалар, рози бўлардим. Лекин у зотнинг 
сирларини очишни истамадим (Ибн Абдулбар, «Истиоб»; Ибн Ҳажар Асқалоний, «Исоба»). 
Орадан бир қанча муддат ўтиб, Расулуллоҳ Ҳафсани бир талоқ қилдилар. Ҳазрати Умар 
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга қайнота бўлганида кейинчалик қувонган бўлса, бу 
воқеадан сўнг шунчалик хафа бўлди ва бошидан тупроқ сочиб: «Онанг сени йўқотсин, 
Ҳаттобнинг ўғли, бундан кейин нима бўлса, кўраверасан», деб йиғлади. 
Лекин ўша қувончли кунлар яна қайтди. Жаброил алайҳиссалом Расулуллоҳ соллаллоҳу 
алайҳи ва салламга келтирган илоҳий амрдан кейин Хафса онамиз яна Пайғамбаримиз 
никоҳларига кирдилар (Ибн Ҳажар, «Исоба»). 
 
* * * 
Ухуд жангига кетиш олдидан Ҳазрати Умар акаси Зайд ибн Ҳаттобни ёнига чақириб, 
совутини унга берди. 
— 
Буни нима қиламан, Умар? 
— 
Анув совутдан яхшироқ шуни кия қол. 
— 
Ўзинг-чи? 
— 
Мен сеникини кияман. 
Зайднинг юзларида ёш пайдо бўлди. Кўнгли кўтарилди. Укаси берган совутни олиб кийди: 
— 
Кўнглинг тўлдими, укажон? 
— 
Ҳа. 
— 
Миннатдорман. Аллоҳ рози бўлсин. 
Бир оздан сўнг Зайд совутни ечиб, укасига узатди: 
— 
Ол. Ўзинг кий. 
— 
Нега, ака? 
— 
Сендаги менга бўлган туйғулар менда ҳам бор. Мен ҳам сени жонимдан ортиқ кўраман. 
Сен менга раво кўрганингни мен ҳам сенга раво кўраман (Ибн Саъд, «Табақот»). 
Сўнгра Зайд совутини кийиб, ҳануз унинг совутини кийишдан умидвор кўз тикиб турган 
Умарга ака сифатида амр берди: 
— 
Қани, кий совутингни! 
Ака-ука ана шундай ажойиб кайфиятда жангга киришдилар. 
* * * 
Жанг олдидан Расулуллоҳ камончиларга: 
— 
Душманни олдимизга солиб қувганимизни, улардан қолган ўлжани қўлга 
киритганимизни кўрганингизда ҳам, мендан рухсатсиз жойингиздан жилманг! Душман бизни 
мағлуб қилганини, ўликларимизни қушлар чўқишни бошлаганини кўрсангиз ҳам, жойингиздан 
жилманг! — дедилар. 
Лекин қўмондоннинг буйруғига қулоқ солмай, эгаллаб турган ўринларини тарк этган 
ўқчилар ўзларининг аҳмоқона ҳаракатлари билан деярли қўлга киритилган ғалабани 
мушрикларга тортиқ қилиб юбордилар. Бундан эса мусулмон қўшини қаттиқ саросимага тушди. 
Баъзилар: «Агар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ўлган бўлсалар, ҳаммаси тамом 

---

Ҳазрати Умар ибн Хаттоб (р.а.). Аҳмад Лутфий Қозончи