Microsoft Word hazrati umar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
131
— 
Ўтириб, Аллоҳни зикр киляпмиз. 
Бу гапни эшитиб у киши ҳам даврага қўшилдилар. Кейин ўзларига энг яқин ўтирган 
саҳобага: "Қани, бошла!" дедилар. 
У Қуръондан озгина ўқиди. Ҳазрати Умар кейин унинг ёнидагини ва бошқаларни 
ўкитдилар. Давра айланиб, навбат бу ёнларида ўтирган Абу Саид номли одамга келди. У эса 
титраб, бирорта ҳам сўз айтолмади. 
Ҳазрати Умар: 
— 
Кошки "Аллоҳим, бнзни афв эт, марҳамат қил", десайди, — деб, ўзлари ўқий 
бошладилар. Тиловат қиларканлар кўз ёшлари шашқатор оқарди. Бир оздан кейин ўқишни 
тўхтатдилар ва: 
— 
Етар, энди тарқалинглар, — дедилар. («Табақот») 
* * * 
Кунларнинг бирида Ҳазрати Умар қуллари Асламнинг эгнида янги либос кўриб, қаердан 
олганини сўрадилар. 
— 
Ўғлингиз Убайдуллоҳ ҳадя қилди. 
— 
Майли, ўғлимдан бўлса ол. Бошқа бировдан ҳадя қабул қила кўрма. Убайдуллоҳни чақир, 
бошқа ҳеч кимни ичкарига қўйма. 
Ҳазрати Умарнинг бошқадан ҳадя олмасликка буюришларидан мақсад порага йўл 
қўймаслик эди. Зеро, тўғридан-тўғри ўзларига бўлмаса-да, қуллари орқали берилиши эҳтимоли 
бор. Бу эса, одамларнинг шу йўлдан юришларга сабаб бўлиши мумкин эди. 
Убайдуллоҳга хабар жўнатилди. Лекин у келмасдан аввал Зубайр ибн Аввом келиб: 
"
Мўминлар амири уйдамилар?" деб сўради. 
— 
Ҳа. Ичкаридалар. Бандлар, бир муддат олдларига ҳеч кимни қўймаслигимни буюрдилар. 
Қулнинг жавобидан Зубайрнинг жаҳли чиқиб, унинг қулоқ чаккасига бир тарсаки тортди. 
Аслам оғриқдан инграб юборди. Унинг овозини эшитган Ҳазрати Умар: "Нималар бўляпти?" 
дедилар. Аслам ичкарига кириб, бўлган воқеани сўзлаб берди. Ҳазрати Умар Зубайрнинг хатти-
ҳаракатидан хафа бўлдилар. Ҳақиқатдан ҳам, хафа бўлса арзирди. Гапирилган гап учун шапалоқ 
тортиш... Қизиқ, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга ҳам шундай дейилганда Зубайр 
каби шапалоқ тортармидилар ёхуд сабр қилиб кутиб турармидилар? Ҳазрат Умарнинг амрини 
етказиб қўйгани учун беайб қулни уриш ҳеч бир қолипга сиғмас эди. 
— 
Зубайрни чақир.
Зубайр ичкарига кирди. 
— 
Қулни нега урдинг? 
— 
Ёнингизга кирмай туришимизни айтди. 
— 
Шу пайтгача сени бирон маротаба кутдириб ёки ортингга қайтариб юбордими? 
— 
Йўқ. 
— 
Унда сенга: "Бир оз сабр қилинг. Мўминлар амири банд", деса нега маъзур тутмадинг? 
Валлоҳи, йиртқичгина йиртқичнинг қонини тўкиб, уни ейди... («Табақот») 
Ҳазрати Умар бу билан Зубайрга сабрли бўлганинг яхшироқ демоқчи эдилар. 
* * * 
Кунларнинг бирида Қурайш катталари Ҳазрати Умарнинг зиёратларига келишди. Ичкарида 
у киши Билол, Суҳайб, Аммор каби аввал қул бўлганлар билан ўтирган эдилар. Абу Суфён 
уларга ҳануз қул деб қарар, озод этилганларини ва юз йиллар мобайнида мўминларнинг бошига 
тож бўлишларини англамас ёки англашни истамас эди. 

---

Ҳазрати Умар ибн Хаттоб (р.а.). Аҳмад Лутфий Қозончи