tomosha ular uchun yagona yoki hyech bo‘lmasa eng muhim
bo‘lgandek taassurotni hosil qilishga urinishi mumkin. Buning uchun
ijrochilar, ulaming ommasi bir-biridan shu tarzda ajratib qo‘yilganki,
tomosha soxtaligini hech kim payqamasligiga amin bo‘lishlari kerak.
Agar, hatto soxtalik aniqlangan taqdirda ham, Goffman ta ’kidlashicha,
ommaning o‘zi ehtimol, ijrochining ideallashtirilgan qiyofasini
buzmaslik uchun, soxtalik tasawurini yengib o ‘tishga harakat qilishi
mumkin. Turmush haqida spektakllaming
interaksiya xususiyati ana
shunda
namoyon
bo‘ladi.
Tomosha
muvaffaqiyati
barcha
ishtirokchilaming jalb etilishiga bog‘liq. Taassurotni shu tarzda
boshqarishga yana bir misol - ijrochining omma bilan munosabatidagi
qandaydir noyob jihatning mazkur tomoshada ham mavjudligi haqida
g‘ oyani yetkazishga urinishidir. Omma ham, noyob tomoshani
kuzatayotganiga ishongisi keladi.
Ijrochilar muayyan tomoshaning barcha elementlari bir-biri bilan
bog‘langaniga ishonch hosil qilishga intiladi. Ba’zi hollarda yagona
ziddiyatli jihat spektaklni barbod etishi mumkin.
Ammo toinoshalar
talab qilingan muvofiqliklar soni bo‘yicha farqlanadi. Agar ruhoniy
ibodat chog‘ida sirpanib yiqilsa, bu dahshatli xato bo‘lardi, agar
taksichi boshqa ko‘chaga burilsa, bu tomoshaga jiddiy zarar yetkazishi
dargumon.
Yanglishtirish - ijrochilar qo‘llaydigan boshqa usul. Ko‘pincha
ijrochilar omma bilan aloqani cheklash orqali o‘z chiqishlari bilan
yanglishtirishga intiladi. 0 ‘zi va omma o‘rtasidagi «sotsial masofani»
yarata turib, ular ommada qandaydir e'zozli hayajon hissini
uyg‘otishga harakat qilishadi. Bu esa o‘z navbatida,
ommani
tomoshaning
haqiqiyligidan
shubhalanishdan
to‘xtatib
turadi.
Goffman yana bir karra ko‘rsatdiki, ijrochi bilan “masofani” saqlay
turib, ijroning haqqoniyligi tasawurini saqlab turishga ko‘pincha
ommaning o‘zi yordam beradi1.
Bu esa bizni Goffmanning jamoalarga qarashlariga olib keladi.
Goffinan, ramziy interaksionist sifatida, m a’lum bir aktorlarga katta
e'tibor berish o‘zaro aloqa haqidagi muhim m a’lumotlami yashiradi,
deb hisoblardi. Tahlilning bazaviy birligi Goffman uchun jamoa emas,
balki shaxs hisoblanar edi. Jamoa - bu istalgan individlar guruhi
bo‘lib, ular muayyan hayotiy o‘zaro
aloqalami amalga oshirishda
1 Qarang: George Ritzer, Sociological Theory. Eighth Edition. Me Graw-HiU. 2010. - P. 378.
3 5 4
qatnashadi. Shu tariqa, ijrochi va omma o ‘rtasidagi munosabatlaming
tasvirlangan muhokamasi aslida jamoalarga taalluqli, Jamoaning har
bir a’zosi
boshqalarga bogianib qolgan, chunki har bir a’zo
tomoshani barbod etishi mumkin va har bir a ’zo spektaklda mashg‘ul
ekanligini anglaydi. Goffman shunday xulosa qiladi: jamoa — bu
o ‘ziga xos «yashirin jamiyat».,
Goffman sahna ortidagi maydonni ham ko‘zdan kechirgan. U
yerda old tomonda yashirilayotgan dalillar yoki turli xil norasmiy
harakatlar namoyon boiishi mumkin. Sahna orti maydoni odatda
peshsahnaga tutash, ammo shu vaqtning o‘zida undan ajratib ham
qo‘yilgan. Shubhasiz, ijrochilar omma a ’zolari sahna ortida paydo
boimasligiga umid qilishlari mumkin.
Bunga ishonch hosil qilish
uchun, ular taassurotlami boshqarishning turli usullarini qoilaydilar.
Agar ijrochilar tomoshabinlaming sahna ortida paydo boiishiga y o i
qo‘ygudek boisa, tomosha ko‘rsatish ehtimol, qiyin kechishi mumkin.
Shuningdek, uchinchi, qoldiq soha, tashqi hudud ham borki, u na
peshsahna, na sahna orti emas.
Hyech qanday hayot sohasi barcha vaqt davomida ana shu uch
sohadan biri boiolmaydi.
Buning ustiga, muayyan soha turli vaqt
davrlarida uch sohaning barchasini egallaydi. Professoming ofisi unga
talaba tashrif buyurganda peshsahnaga, talaba chiqib ketganda sahna
ortiga, professor universitet basketbol musobaqasiga ketganida tashqi
hududga aylanadi.
Do'stlaringiz bilan baham: