Abbatisa – ayollar katolik monastirlarining boshqaruvchilari. Abbatlik

Hushboʻy yogʻ surtish marosimi (miropomazaniye) – xristian dinida sirli marosim boʻlib, peshona, qoʻl, koʻkrak, koʻz, quloq va burun chekkalariga yogʻ surtilgan. Bu tartib qirollarning taxtga chiqish marosimlarida ham ado qilingan.

~ I ~

Idalgo (isp.hijo de algo – kimningdir oʻgʻli) – XII asrdan boshlab Ispaniyadagi ritsarlarning umumiy nomi. Oʻziga toʻq oiladan kelib chiqqan va faqatgina erkak avlod boʻyicha qoladigan meros asosida alohida maqomga ega boʻlgan kishi. Oʻzining I. ga mansubliligini isbotlashi uchun u 5 nafar guvoh keltirishi va ular uning bobolari shunday maqomda ekanligini tasdiqlashlari va eng asosiysi guvohlarning kamida 3 tasi I. boʻlishi kerak edi. I. maqomidagilar koʻp soliqlardan ozod qilingan, sharmandali deb hisoblanuvchi jazolarga (osish, gulhanda kuydirish, tanasini burdalash, hayvonlarga yem qilish) tortilmagan. I. maqomidan mahrum qilish imkonsiz boʻlgan.
Igemon – antik mualliflar asarlarida germanlardagi qabila boshligʻi titullaridan biri, yoʻlboshchi.
Igumen (yunon. boshlovchi) – pravoslav cherkovida diniy mansab boʻlib, pravoslav monastirining boshligʻi boʻlgan. Dastlab I. boʻlish uchun ruhoniy boʻlish talab etilmagan.
Il-de-Frans – Fransiyada Parij va Orlean oraligʻidagi viloyat. XII asr boshlarigacha kapetinglar sulolasining domeni boʻlgan. Il-de-Fransning markazi Parij boʻlgan.
Illyustarsiya (lot.illustratio – yoritish, yaqqol tasvir) – oʻrta asrlarda qoʻl mehnati yordamida amalga oshirilgan qoʻlyozma kitoblardagi unchalik katta boʻlmagan oʻlchamlardagi asarlar, tasvirlar. Yevropa ustalarining har birida Vizantiya va Sharq ustalaridan oʻzlashtirib olgan yelim va boʻyoq tayyorlash usullari boʻlgan. Boʻyoqlarni pergamentga surishdan oldin ularni tuxumning oqiga aralashtirib olishgan. Koʻk boʻyoqni nil boʻyogʻidan (indigo), boʻtakoʻz oʻsimligidan, lojuvarddan olgan, qizil boʻyoqni boʻlsa pechakdan olishgan, ammo qoʻrgʻoshin belilasini qizdirish orqali olinadigan kinovar va suriklarni qizil rangda yuqori qadrlaganlar, yashilni – malaxitli koʻkatlardan, sariqni – ildiz qaynatmasidan va zafar’on poyasidan, malla rangni – olxa qaynatmasidan va piyozbosh poʻstidan olishgan. Sun’iy boʻyoq tayyorlash yoʻlini ham oʻzlashtirib olishgan: “oltin rang” – rux va mis kukuni qorishmasidan, “kumush rang” – qalay va rux aralashmasidan olingan. Miniatyuraning “oltin rang” qismlari to yaltiragunga qadar toʻngʻiz tishi bilan ishlov berilgan.