Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

мушлардек беркинар ва ухлардилар. Ер юзи
улардан тозаланмаганди, чунки ҳатто тушлари-
да ҳам улар очиқ деразалар ва уларнинг қўналға-
лари 
тирқишларидан 
таш қарига 
чиқаётган
қўланса ҳидларини таратардилар ва гўё ўз-ўз-
ларига қолган табиатни заҳарлардилар. Гренуй
тоза ҳавога қанчалар ўрганса, бирданига, мут-
лақо қутмаганда ҳавода пайдо бўлувчи, даҳш ат-
ли, така ҳидидай сассиқ ва қандайдир чўпон
бош панаси ёки кўмир ёқувчининг кулбаси ёки
қароқчилар ғорининг борлигини билдирадиган
одам ҳиди уни шунчалар сезиларли дараж ада
азобларди. Ва Гренуй тобора камроқ учраётган
одам танасининг ҳидига тобора сезгирроқ бўлиб
тобора узоқроққа қочарди. Ш ундай қилиб, бур-
ни уни мамлакатнинг янаям четроқ жойларига
олиб кетди, уни одамлардан тобора узоқлашти-
риб, ёлғизликнинг оҳанрабо майдони уни домига
кучлироқ тортди.

---

148
Патрик Зюскинд
24
Бу майдон, яъни қиролликдаги одамлардан энг
холи нуқта марказий Оверни мавзеида, тахми-
нан, Клермондан беш кунлик йўлда, икки минг
метр баландликда, Плон-дю-Канталь вулқони-
нинг чўққисида жойлашган эди.
Вулқон кулранг қўрғошин тусли жинслар қат-
ламидан иборат- ва чексиз маҳзун тепаликлар,
фақатгина унда-бунда ўсган кулранг пўпанак
ва ёйилган кулранг бутазор билан ўралган улкан
қияликка эга эди. У ер-бу еридан чириган тишга
ўхшаб жигарранг қоялар ва бир неча ёнғинлар-
дан кўмирга айланган дарахтлар чиқиб турар-
ди. Энг ёруғ кунларда бу жой шу қадар маҳзун
ва жонсиз манзара кашф этардики, ҳатто энг