Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

доира бўйлаб айланарди. Бошқа мўлжал йўқ эди.
Гренуй мақсадига етган, лекин айни шу дамда у
тузоққа тушганди.
Қуёш чиққанда у ҳали-ҳануз ўш а ерда турар
ва бурни билан шамолни тутарди. Кучли зўриқиш
билан унга хавф солаётган одам иси келаётган
йўналишни ва яна қочиши мумкин бўлган қа-
рама-қарши йўналишни аниқлашга интиларди.
Ҳаммаёқдан унинг ғазабини қўзғаб одам ҳидла-
рининг зўрға билинадиган парчалари учиб келар-
дилар. Бу ерда, у турган жойда эса ҳеч нарса йўқ
эди. Бу ерда фақат тинчлик, агар шундай таъбир
жоиз бўлса, ҳидлар сокинлиги бор эди. Чор атроф-
да сокин шивирлашга ўхшаш ўлик тошларнинг,
кулранг ўрмалаган ўсимликларнинг ва хашаклар-
нинг бир хилдаги шитиригина ҳукм сурарди.
Гренуйга одам ҳиди йўқлигига ишонч ҳо-
сил қилиши учун жуда кўп вақт керак бўлди. У
қўққисдан бахтга эришди. Унинг ишончсизли-
ги идрокига узоқ қаршилик қилди. У ҳатто қуёш

---

150
Патрик Зюскинд
қўтарилганда ҳам нигоҳлари, кўзлари ёрдамида
инсон ташрифининг кичик белгилари - кулба
томи, олов тутуни, девор, кўприк, сурувни из-
лаб уфқни кузатарди. У кафтини кулоғига кўйди
ва чалғитишга ҳаракат қилди. Кун бўйи у Плон-
дю-Канталь чўққисида кичик бир белгини беҳу-
дага кутиб куйдирувчи қуёш тиғи остида ўтир-
ди. Фақат кунботардагина унинг ишончсизлиги
аста-секин лаззатхушликнинг ўсиб борувчи ҳисси
олдида чекинди: у манф
5
ф бадбўйдан қутулди! У
ҳақиқатдан ҳам мутлақо якка қолди! У жаҳонда
ягона одам бўлди!
Ичида ҳуррамликнинг бўрони шиддат сурар-
ди. Денгизда бир неча ҳафталик адашишдан сўнг