Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

ларни ўраётган деҳқонларнинг ҳидига ҳам чидай
олмасди. У ҳар бир қўйлар сурувидан, қўйлар ту-
файли эм ас, чўпонларнинг ҳидини четлаб ўтиш
учун ҳадик билан ўзини четга оларди. Йўллар-
нинг фарқига бормай, тўппа-тўғри далалар орқа-
ли қадам ташлар, қўп мил айланма йўлларни бо-
сиб ўтар, унга фақат отлиқ бир неча соатлик йўл
масофасида эскадрон рейтарнинг ҳидини олиш
кифоя эди. Бошқа шогирдлардек ва дайдилар-
дек қоғоз текширишларидан ва биринчи ҳолат-
даёқ ҳарбий хизматга жўнатиб юборишларидан
қўрққанидан эмас - у ҳатто уруш бораётганини
ҳам билмасди - ёлғиз отлиқларнинг одамий ҳи-
дидан жиркангани учунгина шундай қилар эди.
Шундай қилиб, ўз-ўзидан қатъий қарорсиз унинг
режаси - Грасгача иложи борича тез етиб олиш
фикри - аста-секин хиралашди, бу режа, айтиш

---

146
Патрик Зюскинд
мумкинки, бошқа барча режа ва мақсадлар каби
озодликка қоришиб кетди. Гренуй бошқа ҳеч қа-
ёққа интилмасди, фақатгина қочар, одамлардан
қочарди.
Охир-оқибат у фақат кечалари юрадиган бўл-
ди. Кундузи майда дарахтлар остига кириб олар,
ўсимликлар панасига беркинар, энг ноқулай жой-
ларда жониворлардек ружанак бўлиб олиб, танаси
ва бошига от ёпқичини тортиб, бурнини тирсаги
букилган жойга тиқиб, бирор кичик бегона ҳид
ҳам унинг орзуларига халал бермаслиги учун ерга
ўгирилиб буталар остида ухларди. Кунботарда уй-
ғонарди, атрофидаги ҳамма нарсадан ҳид олар ва
қачонки энг сўнгги деҳқон далани тарк этганига
ва энг довюрак йўловчи қоронғи тушиши билан
ўзига бошпана топганига ишонч ҳосил қилсагина,