1
S52
226
цел
мхтиёр жнлмини бушатса бУлди эди. Токарлик
«таноги эса замое гнжирдар, уни кямдир жа^л билан
ма^яргаыдек бУларди,
— Хотин, ^оЙ хотин!— ча^ирди Шарль.
Эмма Узини орцага таш ади.
—
3
{аердасан? Бу щца кел!
Бир лаздо бурун з^аёти 1$ил устида тургаяили уйлаш-
нинг Узидан Эмманинг кУнгли озиб колаЙ деди. У кУз-
ларинк юмди, ихтиерслз чучиб тушди: кимдир унинг
^Улига тегди. Бу Фелисите эди.
— Хоним, сизни хУжайин кутяптилар. Шурва су-
оылди.
^а, пастга тушишга тугри келди! Овцатга Утиришга
э^ам тугри келди!
У орцатланишга урн иди» лекин томогидан ^еч нар-
са Утмасди. Ни^оят, у гУёки чокини кУрмо^чи бУлган-
дек бУлиб, сочи^чани ёйди, аммо беихтиер ипларини
сана б кетди. Бирдан хат эсига тушиб ^олди. Намотки
ЙУцотиб цуйган бУлса? Топиш керак! Лекин ру^ий з^ор
гинлик устун келди, у овцат устидан туриб кетиш учун
з*еч цанаца барона тояолмади. Кейин уни зУр^ув бос
дн, Шарлдан зУрцар эди: у з^аммасини билади, бунга
шубэ^а йУц! Ростдан *ам у тагдор ^илиб:
— Энди
Я
1
$ин
уртада Родольфни кУрмасак керак,—
деди,
— Ким айтди сенга?— ^овли^иб сУради Эмма.
— Менга ким айтди?— суради Шарль унинг тову
шндаги кескикликдан хиёл ^айратга тушиб.— Жирар
да, мен уни э^озлр «Франция» гдовахонаси олдида
учретдим. Родольф ё кетибди, ёки кетишга отлаляпти
Эмма хУрсиниб if Уйди.
— Бунинг нкмасига ажабланасан? У кунгил очип:
учун тез-тез у ei$*6y ёх$ларга кетиб колади, мен ун!
яхши тушунаман. Бадавлат, буйдоц, унга нима». Узи
га ором беришга, хурсандчилик фглишга дУстими;
анча тузук, ахир у хушчацчац йигит!.. Менга Ланглу;
айтнб берган эди...
Шу вацт хизматчи хотин кириб ^олди, Шарль одо(
юэасидан жим бУлди.
Фелисите э1>ажеркада сочи либ ётган Урикларт
йигиб, саватга солди. Шарль хотинининг ^изарнб кет
ганини сезмасдан, уларни стол га олиб келишга буюрди
битта Урикни олиб тишлади.
226
— Яхши! — деди у,— татиб Kjfpl
У крикни савати билан уэатди» Эмма уни о^иста
игарди.
— Битта цидлаб кургин! О» хушб?йллгнни ца-
ра-я!— деди Шарль саватни Эмманинг худди юзига
олиб бориб*
— Нафасиы сибилянт и,— Урнидан дик туриб цич-
Зирдн Эмма» Лекин узини тутиб олди.— Деч^иси йу^(
Зеч^иси й?ц! Бу — асабнинг бузилишндан! Утириб
ов(уатланавер!
Эмма Шарлнинг сураб-суриштиришидан, мезркбон-
лик ^илишидан, уни тинч з^ймаслигидан ^Ур^арди.
Шарль итоаткорлик билан жойига ^тирди. Урикшшг
да на клари ни олдин у кафтнга туфлар, кейин тарелка-
га ц$ярди.
Бирдан майдондан зангори тильбюри гириллаб ?тиб
кетди. Эмма цаттин чин^ириб муккасига йицилди,
Узоз муло^азалардан сунг Родольф Руакга бориб
келишга ifapop цилган эди. Ёироц Ла Юшетдаы Бюши-
га фа^ат Ионвиль ор^али ?тиларди, бош^а й£л fijhf
эди» Эмма Родольфнннг экипажини иккита ча^моц-
дай шуъласидан, зулматни ёриб $тадиган фонуслар
шуъласидан таниб цолди.
Бовари уйидаги шовцин-суронга фармацевт югуриб
келди. Устидаги замма идиш-тово^ари билан стол
агдарилиб ётардн; ^айла идиш, зовурма, пичоцлар,
туздон, лрованс ёги солинган идиш — заммаси ерда
ётардн. Шарль ёрдамга чадорар, зУрциб кетган Берта
чин^ириб йигларди, Фелисите ц^ллари 1$алт-1$алт
титраб,
бекасининг
к^йлак богичларини
ечарди.
Эмманинг бутун аъзойи баданининг томири торги-
шарди.
— Мен зозир лабораториям дан Уткир сирка олиб
келаман,— деди дорихоначи.
Эммага уни зндлатишди, у к^знни очди, жаноб
Оме шу захоти:
— Ишончим комил эди! Бу сиркадан Улик ?{ам ти-
рилади,— деди.
— Бир нарса дегин! Бир нарса дегин?— деб ялинар-
ди Шарль.— Узингни ц^лга олгин! Мен, мен сенинг
Шарлинг б^ламан, севаман сени, жонгинам! Мени та-
нияпсанми? Мана, мана, лизинг! 1$ани, уни бир Упгин!
1$из онасига интилди, жажжн ^Улчалари билан
227
унинг б?Йнидан *>учо!*ламоцчи бУларди. Эмма тескарп
t* а ради, т£хтаб-т?хтаб:
— Й^1$» йу^„, Деч ким керакмас!— деди.
Яма зушндан кетди, Уни каравотга олиб бориб ёт-
^изншди,
У, огзи сал очмлгаи, кузлари юму^, ч^зилиб ётар-
ди, ^ллари икки ёвда ташланган, жонсиэ, ранглари
мум ^угирчо^никидек сап-саргайиб кетган эди, KJай
да н ёшлари томчилаб, ёстшдеа оцнб тушарди.
Каравот ёнпда Шарль ва дорихоначи туришарди,
Жаноб Оме бунингдек мускбатларда та^озо цилинади-
ган одатларга риоя цилиб, юзига чукур маъиоли ифода
бериб жим турарди.
— Безовта б^лманг!— деди у ни^оят Шарлнинг
тирсаги тагидан ушлаб*— Менимча пароксизм1 тамом
булди.
— Да, майли, знди у дам олеин!— ухлаб ётган Эм-
мага ^араб гапирдн Шарль.— Бояциш!.. Боя^иш!.. Яна
ТОби
1
уОЧИб цолдн!
Оме ^андай унинг ^ушдан кетганини скради.—
Урн к сб турганда бирдан к^нгли озиб цолди,— деб жа
воб берди Шарль.
— Ь{изиц!„— деди фармацевт.— Лекин худди шу
Урикдан кунгли озган б$лиши мумкин! Шундай ми-
жозли одам лар хам борки» уларга бир хил э$нд жуда
цатти^ таъсир кнладн. Бу ^одисаларга патологик
таи назардан* физиологи к нуцтаи назардан цараш кк-
зикарли б^ларди. Ру^онийлар бу нарсага к^пдан эъти-
бор беришган — уларнинг диннй маросимларни нжро
этган маэделларида шундай а,идли нарсалардан фойда-
л а ниш лари бежиз эмас. Улар тоат-ибодатга келганлар-
нинг бошшш гангптиб, жазавасини туттирадилар, бу
айникса г$зал аёллар жинсига жуда тез таъсир ^кла
ди т ахир нима деманг, улар эркакларга Караганда
ожнзлар. Баъзи бир аёлларнинг куйдирилган шохдан,
янги ёпилган ноннннг ^идидан беэ^уш булишларп ^ам
бизга маълум.
— Уни уйготиб юборманг!— деди шивирлаб Бовари.
— Аммо лекин бу аномалия2 фа^ат одамлардагнна
эмас, ^айвонларда э*ам учрайди,— давом этарди дори-
1
Do'stlaringiz bilan baham: |