Ҳуқуқ кафедраси

Шавкат Мирзиёев,
1-жилд, 29-бет, 2017.

. Ал-Мотурудий концепциясининг аҳамияти шундаки, у соф дин доирасидан чиқиб, ақл-идрокни улуғлайди ва мантиқан асосланган билимнинг аҳамиятини таъкидлайди. Унинг “Китоб ат-тавҳид” асари бор.
2. Бурҳониддин ал-Марғиноний (1123-1197) ислом ҳуқушунослигида фундаментал асар яратган. “Ҳидоя” (1178) асари суд-ҳуқуқ амалиётида асосий қўлланмадир.

3. 
   Юсуф Ҳамадоний (1048-1140) яссавия, нақшбандия, кубравия, бектошия каби тариқатларни юзага келтирган.
   
4. 
   Нажмиддин Кубро (1145-1221) нинг таълимоти кубравия номи билан боғлиқ.
   
5. 
   Х
   Қашқадарё заминида буюк аллома, мотуридия таълимотининг йирик вакили Абу Муин Насафий бобомиз яшаб ўтганлар. У киши узоқ муддат Бухоро ва Самарқандда таҳсил олиб, калом илми, яъни исломий эътиқод поклиги масаласида 15 га яқин китоб ёзганлар. Ана шу китобларида, бундан минг йил олдин дин масаласида адашганларга тўғри йўл кўрсатганлар.
   Шавкат Мирзиёев,
   1-жилд, 467-бет, 2017.
   
   ожа Муҳаммад Баҳовуддин Нақшбанд (1318-1389) таълимотида ихтиёрий фақирлик ётади. “Дил ба ёру, даст ба кор”, яъни “доимо кўнглинг Аллоҳда, қўлинг эса меҳнатда бўлсин” деган ва ҳоказо.
   

Абу ал-Муъийн ан-Насафий ва унинг илмий мероси Насафий (1068-1142 ҳижрий). Унинг 3 китобдан иборат (100 босма табоқ ҳажмда): “Тайсир фит-тафсир” (“Тафсир эшитишдаги қулайликлар”), шунингдек, тасаввуфга доир “Рисолайи Нажмия” китоби бизгача етиб келган бўлиб, улар етарли тадқиқ этилмаган.
Мусулмон оламида Насафий асарларига қизиқиш қадимдан катта бўлган. Унинг шеърий шаклда, арузнинг ражаз баҳрида ёзилган “Келишмовчиликлар ҳақида Ан-Насафий манзумаси” асарида мазҳаблар ва улар ўртасидаги мунозарали масалалар ҳақида фикр юритилади.
Ийжий (ваф. 1355 й.), Саъдуддин Тафтазоний (ваф. 1390) ва бошқа кўплаб таниқли олимлар Насафий таълимотига таянган ҳолда фаолият кўрсатиб, калом илмида баракали ижод қилиб, етук олимлар даражасига кўтарилган ҳамда ўз даврининг фақиҳи ва усулчи олими сифатида ҳам шуҳрат қозонган.