Sine ira et studio

H8 (2) – PLINIUS Epistulae 6.16 (1-3) > EP. 6.16 (p.98, rr. 8 - 11); A. De onsterfelijkheid van Plinius Maior (2)

Equidem^290 ^eos beatos puto^291, quibus deorum munere^292 datum est aut facere scribenda aut scribere legenda^293, beatissimos ^puto vero^294 ^eos quibus 10 utrumque^295 ^datum est. Horum^296 in numero avunculus meus et suis libris^297 et tuis^298 erit. Quo libentius^299 suscipio^300, deposco etiam ^id quod^301 iniungis^302.

Ik voor mij beschouw hen gelukkig, aan wie door het een geschenk van de goden gegeven is of daden te verrichten die het waard zijn beschreven te worden of boeken te schrijven die het waard zijn gelezen te worden, het gelukkigst echter hen aan wie beide (is gegeven). Tot het aantal/de cate-gorie van deze (mensen) zal mijn oom behoren zowel door zijn eigen boeken als door jouw (boeken). En daarom neem ik nogal/al te graag op me, eis ik zelfs op datgene wat je aan mij opdraagt.

H8 (2) – PLINIUS Epistulae 6.16 (4-7) > EP. 6.16 (p.100, rr. 1 - 6); B. Er verschijnt een merkwaardige wolk (1)

1 Erat^303 Miseni classemque imperio praesens regebat. Nonum kal. Septembres^304, hora fere septima^305, mater mea^306 indicat^307 ei adparere nubem inusitata et magnitudine et specie^308. Usus^309 ille sole^310, mox frigida, gustaverat^311 iacens studebatque; poscit soleas, 5 ascendit locum, ex quo maxime miraculum illud conspici poterat^312.

Hij was in Misenum en voerde persoonlijk het bevel over de vloot. Op 24 augustus, bijna op het zevende uur, maakt mijn moeder hem erop attent dat er een wolk verscheen zowel met/van een ongewone grootte als uiterlijk. Nadat hij van de zon had genoten, (en) daarna van koud water/een koud bad, had hij liggend een hapje gegeten en studeerde/ging studeren; hij vraagt om zijn sandalen, klimt naar een plaats waarvandaan dat wonderbaarlijk schouwspel het best kon worden bekeken.