БОБУРНОМА
99
Ў ли м ни бўйним га олдим. Ў ша боғда
бир сув оқиб к е л а р д и , та ҳ о р а т олд им .
И к к и р а к ъ а т намоз ўқиди м . Б ош им ни му-
нож отга қўйиб, т и л ак тилаётган эдим ки,
кўзим уйқуга кетибди. Туш к ў р ая п м ан :
Х о ж а Я ъ қ у б (Х ож а Я ҳ ён и н г ўғли, ҳаэ-
рати Х ож а У байдуллоҳнинг набиралари)
рўпарам га оқ-қора тусдаги отда, шундай
от минган кўп о т л и қ л ар билан келдилар.
„Ғам ем ан гиз. Х о ж а А ҳрор мени сизга
ю бордилар“ , дедилар. „Б из уларга Оллоҳ-
д а н м а д а д су р аб , п о д ш о ҳ л и к т а х т и г а
ў л т у р ғ и з г а н м и з . Ҳар
ерда м у ш к у л иш
тушса, бизни назар ига келтуруб
ёд эт-
син, биз ўш а ерда ҳоаир бўлурм иа“ , деб
тай и н л ад и л ар . Ҳозир ушбу соатда фатҳ
ва ғалаба си знин г томондадир. Бош кўта-
ринг. У йгон инг“ .
Ў ш ал ҳ о латд а х уш ҳ о л бўлиб уйғон-
дим, Юсуф доруға на ҳ ам роҳлари бир-би-
рига: „Б аҳона қилиб ҳ а я л л а я п т и , тутиб
боғламоқ к е р а к “ деб маслаҳат қилиш ар-
ди.
Бу сўани мен эшитиб қолдим. „Сиз-
л ар бу тахл ит сўзлайсиз. А ммо кўрайин-
чи, қай син гиз менинг қо ш и м га кел а олар-
сиз!“ дедим. Ш ундай деб тур ган и м и зд а
боғ деворининг т аш қар и си д а кўп отлиқ-
л а р н и н г к е л а ё т г а н о в о з и э ш и т и л д и .
Юсуф доруға: „ Б и з агар с и з н и Танбал
қ о ш и га
олиб борсак эди, б изнинг иши-
м и з и л г а р и с и л ж и г а н б ў л а р д и . Ҳ о зи р
сизни тутгани я н а куп к и п ш ю борипти“ ,
деди. У гапни ш у нга я қ и н л а ш т и р д и к и ,
гўё бу овоз Танбал юборган к и ш и л а р н и н г
отл ар и товуш и эди. Бу сўзни эш итгач ,
мен
к ў п р о қ и з т и р о б г а т у ш и б , қ и л а р
и ш и м н и билмай қолдим.
Ў ш а д а қ и қ а д а бу о т л и қ л ар боғнинг
эш иги ни излаб ўти р и ш га фурсат топмай,
деворнинг
эски рган ерини бузиб, ичкари
к и р д и л а р .
Қарасам , менинг ж он тортган навка-
рим — Қ у тл у қ М уҳаммад барлос ва Бо
бойи П аргарий, ўн-ўн беш, йигирм а к и ш и
бўлиб етиб кел д ил ар . Булар я қ и н етиб,
отдан ў зл ар и н и
таш лаб , й и р о қ д ан таъ-
зим қилиб, и к к и букилиб, менинг оёғим-
га й и қ и л д и л ар . Ў ша дамда ш ундай ҳолат-
га ту ш ган эдим ки , гўё менга Худо қайта-
дан ж он ато қи л ган . „Юсуф доруға ва бу
турган сотқин зотларни тутиб боғланг“ ,
дедим мен. У эр к а к н у с х а л а р қ о ч а бош-
л аган эди, ҳар ер-ҳар ерда биттадан ту-
тиб боглаб к е л т и р д и л ар .
„Сизлар қаердан к е л а я п с и з л а р . Қан-
дай қ и л и б хабар т о п д и н ги з ? “ деб сўра-
дим мен.
Қ у тл у қ М уҳам м ад барлос деди: „Ах-
сидан қочиб ч и қ қ а н д а н к ей и н сиздан ай-
р и л га ч , А нд иж о н га к ел д им , х онлар ҳам
А н д и ж о н г а к е л и п т и л а р . Мен туш кўр
д им , т у ш и м д а Х о ж а Убайдуллоҳ деди
л а р к и : „Бобур подшоҳ
К арнон деган кен
тдадир. Бориб уни олиб к ел и н г, подшоҳ-
л и к тах т и унга т а а л л у қ л и д и р “ . Мен бу
т у ш н и кўриб, х у ш ҳол булиб, улуғ хон,
к и ч и к хонга бу ҳ ақ д а ай тди м . Хонлар
га: „М ен и н г беш -олти оға-и ним , ў ги л
л ар и м бор. Я на бир неча йигит қ ў ш и н г.
Б о р и б К а р н о н т а р а ф и д а н
х а б а р ола-
й и н “ , дедим.
Х онлар д ед и л ар ки : „ Б и з ҳам ш ундай
деб у й л а й м и з , у у ш а ерга борган бўлса
к е р а к " .
Ўн к и ш и н и тайи н қилиб: „Ў ш а то
монга бориб, хўп
текш ириб, хабар олинг.
Оллоҳ ёр бўлсин, то парсизлар“ , дедилар.
Ш у сўз устида
Бобойи П арғарий деди:
„Мен ҳам бориб қ и д и р а м а н “ . У ҳам и к к и
йигит иниси билан бирга қў ш ил иб отлан-
дик. Бугун уч к у н д и р ки , йўлдам из, Ал-
ҳ а м д у л и л л о ҳ , сизни т о п д и к “ , дедилар.
А й тд и л ар к и : „Юринг, отланинг, бу боғ-
ланганларни ҳам олиб кетай ли к.
Бунда
тур м о қ я х ш и эмас. Танбал си энин г бу
ерга к елганингиздан хабяр топибди. Ҳар
қан дай қилиб бўлса ҳам, бориб хонларга
қ ў ш и л а й л и к “ . Ў ша яамон отланиб, Ан-
д иж он тараф га қараб йўлга туш ди к.
И к к и к у нд ан буён ҳеч таом емаган
эдим. П еш и н намози пайти бир қ ў й н и
топиб келиб, бир ерда қуниб, сўйиб, ка-
боб қ и л д и л а р . Ў ша кабобдан тў й гу н ч а
едим. Ундан сўнгра отланиб, беш к у н л и к
йўлни и к к и кеча-кундузда
т е з л и к билан
босиб ў тд и к. А н д и ж о н га к ир и б улуғ хон
тоғам га ва к и ч и к хон додамга к ў р и н и ш
бердим ва ўтган к у н л а р н и батамом баён
қ и л д и м . Х о н л а р б и л а н тў р т ой бирга
бўлдик.
Ҳ ар ерда борган-кўрган нав кар л ар и м
й и ғи л д и л ар . Уч юздан кў п р о қ к и ш и бор
эди. Х отиримдан кечдики: „Қ ачонгача бу
Ф арғона в и ло я ти д а саргардон бўлиб юра-
миз. Б ир о р ё қ қ а бош олиб кетай , зора
о м ад им ю р и ш с а “ , деб м у ҳ ар р ам ойида
Ф ар го н а в и л о я т и д ан
Хуросон тал абида
отланиб ч и қд и м .
www.ziyouz.com kutubxonasi
