Виждон азоби. Амина Шанликўғли
www.ziyouz.com кутубхонаси
9
қилишга уринди, бунга чора излади. Мен Насрин билан ноқонуний ҳаётимни бошладим. Уйга
борганимда, ҳотиним менга яҳши муомала қилиши билан инжиқлигим тутар, уни эзишдан
завқланадиган одамга айлангандим. Малак ҳайрон эди:
- Нима бўлди Исмат, - дер, мен эса янада уни кўпроқ қийнар эдим. Қай
тарафга бош
уришимни билмас, арзимас нарса учун уни дўппослардим. Йиллар ўтди. Насрин
билан
орамиздаги ҳаром ва ношаръий муносабат ўзини кўрсата бошлади. Аммо Малак ишонмади:
- Менинг эрим бундай иш қилиши мумкин эмас, у мени севади, - дея миш-мишларни ёлғонга
чиқарарди. Бу қандай гапки, у менга бўлган ишончи туфайли бу ҳақда мендан ҳам сўрамади.
Бу мени янада эзарди... Бир кеча Насриннинг уйига бордим. Унинг уйига киришим билан оёғим
шолга ўҳшаб қолди... Юролмадим. Ўша куни унинг уйида қолдим. Эрталаб Насрин касалҳонага
элтиш учун мошинага чиқараётганида мени қўлтиқлаб олди. Амина қизим, шу ерда нима
бўлсам бўлдим... қарасам қаршимда Малак турибди. Мен қотиб қолдим. Малак ҳам шу ҳолда
эди. Бир пайт Малак йиқилиб тушди. Зўрға ёнига бордим. Одамларнинг ёрдами
билан уни
мошинага миндирдим ўзим ҳам миндим. Қайсидир шифоҳонага элтдим. Аммо ғишт қолипдан
кўчган, Малак шол бўлиб қолган эди, мени танимасди. Шифоҳонада бир ой ётди. Чиққач
ҳотираси қайтди. Аммо мени кўришни ҳам истамади. Мажидияга тоғасиникига кетди. Қанча
ёлворсам ҳам уйга қайтмади. Болаларга у-бу нарсалар юбориб турди. Уни кўпйиллар
кўролмадим. Белдан пастини тутолмасди. Ҳали ҳам шундай ҳолда деб эшитаман. Яна орадан
йиллар ўтди. Фарзандларимиз турмуш қуришди. Мени кўрмаслик учун тўйга ҳам келмади. Уни
23 йил бадалида бирор марта ҳам кўрмадим. 23 йилдан сўнг ўғлимнинг уйида кўрдим. Кошки
уни бу ҳолда кўргунча кўзларим кўр бўлсайди. Чокиб кексайиб қолган. Дарду ғами юзига
ёзилган, юз битикларидан ўқилиб, билиниб турарди. Мени кўргач:
- Келинг, Исмат, ишингиз оқибатини кўринг. Балки ифтиҳор этиб, ўзингиз билан
мақтанарсиз, - деди. Тош қотдим. У ўтирган жойга қараб юрдим. Менга бақирди:
- Қани чиқинг, чиқиб кетинг, бу ердан чиқинг, чиқ... - дея йиғлаб юборди. Ҳозир ўғлимнинг
уйида экан, бутунлай ётиб қолибди. Ўғлимни огоҳлантирибди:
- Агар уни ичкарига қўйсанг, сенга берган сутимга рози эмасман! Ҳуллас, Малак жон чиқар
ҳолда ҳам мени кўришни истамайди. Насрин туфайли Малагимга жаҳаннам азобларини
солдим... Виждон азобидан қутулолмаяпман. Аллоҳга:" Жонимни ол", деб ёлвораман. Лекин
Аллоҳга Малакка қилган зулмимнинг ҳисобини қандай бераман.
Насрин деб вайрон этдим
Малагимни... Жигарим эзилади, қувурилади... Амина қизим! Ёзинг, менинг жирканч аҳволимни,
токи, шаҳват деб оилаларини бузаётган фарзандларимизга ибрат бўлсин!Сизга юрагимни
бўшатдим. Журналда ёритмасангиз ҳам майли, бироз тинчландим. Ҳеч бўлмаса орқамдан
тупурадиганлар топилар. Болам йиғлаб ёздим, қандай ёзилди, билмайман, ҳатоиларимни
тузатарсиз. Кейин Ражаб ўғлимга жўнатарсиз... Журнални Малагимга ўқиб берар, ҳеч бўлмаса
30 йил уни деб йиғлаганимни билар. Ёзинг болам бу кекса кишини виждон азобини ёзинг. Бу
шундай
виждон азобики, бундан кўра итдай ўлиб кетганим байрам эди. Қизим, вақтингизни
олдим, бошингизни қотирдим. Аллоҳга омонат бўлинг. Мени дуо қилинг. Мени қандай даво
тузатишини билмайман. Балки сиз биларсиз, мен чолга ёрдам беринг...
Аминадан жавоб: Муҳтарам улуғимиз! Оғамиз! Мени йиғлатган "достон"ингизни бироз
қисқартириш билан эълон қилмоқдамиз. ИншаАллоҳ, Малак ҳоним ҳам ўқиб сизни кечирар,
кечиришлари ҳам керак... Чунки бу қайғу аламлар гина адоватлар бу дунёда ҳам оҳиратда ҳам
фойдасиз, аксинча жуда зарарлидир. Ҳам нечун авф этмасинларки, Ҳазрати Оиша(р. а. )онамиз
Расулуллоҳ с. а. в. ни севганларидан ҳам кўпроқ севармидилар... . Волидамиз ўша буюк зотни
бошқа волидаларимиз билан бўлишардилар, шуни Малак ҳоним ҳам бир ўйлаб кўрсалар яҳши
бўларди... . Кўрардиларки, бу у қадар жиддий тус берадиганвоқеа эмас. Ҳа ўртада
Ислом
шуури бўлмаганда қилинган ҳато ва ҳиёнат... аммо ҳатоларни ҳатто Аллоҳ ж. ж. кечиради,
агартавба ҳақиқий бўлса. Сизнинг ҳатойингиз Исломий яшамаганингиз ва Исломни
билмаганингиз оқибатидир. Малак ҳоним ҳамайни ҳолдалар... Улар Исломни билиб яшасалар,
