Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

91
Шу маҳал кўз қирим билан ён томондан кимнингдир шарпасини сезиб
ўгирилдим.
Деразадан Билли амаки менга ҳайратланиб қараб турарди. Мен унга қўл
силтаб қўйдим, лекин жойимдан қимирламадим.
У негадир жаҳл билан дарпардани ёпди. Қанча бўлса шунча кутишга
тайёр эдим, лекин нима биландир банд бўлмасам хотиралар азоб
беришини ўйлаб рюкзагимдан эски тест саволларини ва ручка олдим.
Кейин бекорчиликдан тест саволларига жавоб топа бошладим. Қоғознинг
ярмини чизиб бўлмасимдан кимдир
машинам ойнасини қаттиқ
тақиллатди. Кутилмаган овоздан сапчиб тушдим, қаршимда турган
Жейкобни кўриб тилим айланмай, қотиб қолдим.
Уни кўрмаганимга бир ҳафта бўлган бўлса-да, у шу қадар ўзгариб
кетгандики, таний олмай қолдим. Эътиборимни энг аввало сочлари
тортди. Унинг ажойиб узун сочлари калта қирқилган бўлиб, юз тузилиши
ҳам кескинлашгандек эди. Катта қўли билан ойнани ушлаганда
билакларидаги томирлари ўйнаб кетди.
Бўйни ва елкаси янада кенгайиб, бақувватлашганди. Чеҳрасидаги истара
ва самимий табассум ҳам узун сочлари билан бирга йўқолганди.
Кўзларидаги меҳр ўрнини қаҳр эгаллаганди. Мен билган, доим қуёшдек
чарақлаб турадиган Жейкоб энди йўқ эди.
― Жейкоб? — шивирладим зўрға тилим айланиб.
У менга қаҳр билан тикилди.
Шунда ёлғиз эмаслигимизни тушундим. Унинг ортида баланд бўйли,
қуёшда қорайган, бақувват тўрт нафар йигит гурарди. Уларнинг ёвқараш
қилиб туришлари ва сочлари бир хил эди. Фақат биттаси улардан фарқ
қиларди.
Йигитлардан бир неча ёш катта Сэм орқада турганча вазиятни хотиржам
кузатарди. Шу пайт уни ўлгудек дўппослагим келди. Йўқ, нафақат
дўппослагим, аксинча, менга кучи етмайдиган вампир бўлиб қолишни,
Сэм Улейни қўрқита оладиган нарсага айланишни истардим. Лекин
бундай истиқбол мен учун йўққа чиққан, энди ҳеч қачон амалга ошмайди.
Юрагимдаги оғриқ уйғонмасидан ўзимни қўлга олдим.
― Нима истайсан? — қўрслик билан сўради Жейкоб менинг жаҳлим
чиқаётганини сезиб.
― Сен билан гаплашиб олишни истайман.
― Бўпти, — деди у тишлари орасидан алам билан. Илгари бу қадар жаҳли
чиққанини сира кўрмагандим.
― Ёлғиз гаплашиб олсак.
У ортига ўгирилди. Мен ҳам Сэм нима деркан деб, ўша томонга қарадим.
У индамай бош силтади. Кейин атрофидагиларга менга нотаниш квилет
тилида нимадир деди ва барчалари Жейкобнинг уйи томон юришди.
Назаримда Жейкоб ўта бахтсиздек туюлди.
― Нимани билишни истаётганим сенга маълум!
У жавоб бермай ғамгин термулди. Унинг кўзларидаги дардни кўриб