Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

92
қатьиятимдан асар ҳам қолмади. Йиғидан ўзимни зўрға тийиб: —
Айланиб келсак бўладими? — дедим.
У жавоб бермади-ю, лекин йўл бошлади. Қаттиқ нигоҳлар остида
дарахтзор оралаб юрдик.
Лой йўлда фақат менинг шипиллаган оёқ товушларим эшитиларди. Унинг
қадам товушлари эшитилмаётгани диққатимни тортди. Жейкоб тўхтадими
деб ортимга ўгирилсам, у ёнимда келарди. Лекин сассиз, худди сузиб
келаётгандек эди.
Сэмнинг кўзидан пана бўлгач, ўзимга ишончим ортди.
Йўл бўйи Жейкоб тўдага қўшилиб қолганидан аччиқланиб борардим,
Билли амаки эса индамай томошабин бўлиб тургани баттар ғазабимни
келтирарди.
Тўсатдан Жейкоб мендан ўтиб йўлимни тўсди. Мен унинг нозик
ҳаракатланишидан ҳайрон бўлдим, чунки у бир ҳафта олдин бесўнақай
эди. Қачон бу қадар ўзгарди экан?
― Бу мавзуга ҳозир, шу ерда нуқта қўяйлик, — деди у қўрслик билан.
Индамадим. Чунки ҳали саволимга жавоб олмагандим.
― Бу сен ўйлаган нарса эмас, — ҳорғин хўрсинди Жейкоб. ― Бу ҳатто
мен ўйлаган нарса ҳам эмас!
― Унда нима?
У фикрини тўғри изоҳлаш учун бир нафас ўйланиб турди. Юзидаги ғазаб
ўрнини ўтинч эгаллади:
― Сенга айта олмайман.
― Биз дўстмиз деб ўйлагандим, — дедим алам билан лабимни тишлаб.
― Дўст эдик, — деди у ҳар бир сўзини чертиб-чертиб.
― Энди сенга дўстларнинг кераги йўқ, шундайми? Энди Сэм бор. Сен
унга содиқсан, қандай яхши!
― Шу пайтгача уни тушунмаган эканман.
― Қара-я, бирдан кўзинг очилиб, тушунибсан-да? Қойил!
― Сэм айбдор эмас. У менга қўлидан келганча ёрдам беряпти.
― Ёрдам беряпти? — қайтардим, лекин Жейкоб менинг гапимни
эшитмасди.
У ўзига келиш учун чуқур-чуқур нафас ола бошлади. Дарғазаб
бўлганидан ҳатто қўллари титраб кетди.
― Жейкоб, илтимос, — шивирладим. — Нега бор гапни менга айтгинг
келмаяпти? Балки ёрдамим тегар?
― Энди ҳеч ким менга ёрдам бера олмайди, — ингради у.
― У сенга нима қилди? — қичқириб юбордим кўз ёшларимни тия олмай.
Қўлидан тутиш учун интилганимни кўриб, мени кескин нари итарди:
― Яқинлашма!
― Сэм бирор касаллик юқтирдими сенга? — қичқирдим кўз ёшларимни
арта туриб.
― Ҳамма нарсага Сэмни айблайверишни бас қил! — деди чорасиздек
бошини чангаллаб.
― Унда кимни айблай?