Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

26
― Йўқ, — дедим юрагим тез урганича.
― Ҳозир, — деди у кўзларимга қаттиқ тикилиб.
― Майли. Йўл-йўлакай онамга хат жўнатишим керак. Уйда учрашамиз,
— дедим. У орқа ўриндиқда ётган қалин конвертни кўриб тезда қўлига
олди.
― Ўзим ташлаб қўяман. Ўша ерда учрашамиз, — деди жилмайиб. Лекин
табассуми кўзларига таъсир қилмади.
― Яхши, — дедим. Гапим тугамасдан машинаси томон йўл олди.
Эдвард мени уйим ёнида кутиб турарди. Нега у бу қадар чиройли-а?
Машинаси йўл бўйида турганига қараганда узоқ қолмоқчи эмас. Мен
жасурлик учун чуқур-чуқур нафас олдим.
У машинамга пешвоз чиқди. Тушишимга ёрдам бераркан, қўлимдаги
рюкзагимни олиб орқа ўриндиққа ташлади.
― Юр, айланиб келамиз, — деди қовоғини очмай.
Унинг қилиғи ёқмасада, индамадим. Лекин мендан жавоб кутмай ўрмон
томон етаклаб кетди. Мен истамайгина унга эргашдим. Гаплашиш учун
имкон туғилишини билсамда, ваҳимам босилмасди. Ўрмондаги ёлғизоёқ
йўлдан анча юрганимиздан сўнг у тўхтаб, дарахтга суяниб туриб олди.
Совуқ синовчан нигоҳини мендан узмасди.
― Кел, очиқчасига гаплашиб оламиз, — дедим иродамни жамлаб.
У оғир хўрсинди.
― Белла, биз кетяпмиз.
Мен ҳам хўрсиндим. Бу ёқимли хабар эди. Қувонсамда, саволларим кўп
эди.
― Нега ҳозир, балки кейинги йил...
― Белла, вақти-соати етди. Форксда бундан ортиқ қола олмаймиз.
Карлайл ўттиз ёшдек кўринсада, ҳаммага 33 ёшдаман, дейишга мажбур
бўляпти. Мен тушунмай унга тикилдим.
Гапини нотўғри тушунганимни билиб, бошим айланди.
― Биз деганинг ким... — шивирладим.
― Мен оиламиз ва ўзимни назарда тутяпман.
Мен ўзимга келиш учун бошимни эгдим. У эса сабр билан жавоб кутиб
турарди.
― Яхши, - дедим анчадан кейин. Мен ҳам сен билан кетаман.
— Сен боролмайсан, Белла. Биз кетадиган жойлар сенга тўғри келмайди.
― Сен қаерда бўлсанг, мен ҳам ўша ерда бўламан. Жой танламайман.
― Мен сенга муносиб эмасман, Белла...
― Кулгимни қистатма, — дедим ўтиниб. — Сен ҳаётимдаги энг ката
қувончимсан.
― Менинг дунёим сен учун эмас, ― деди у шафқатсизларча.
― Жаспер билан бўлган воқеа ҳеч бир аҳамиятга эга эмас, Эдвард.
― Тўғри айтасан. Бўлиши керак бўлган нарса бўлди.
― Сен сўз бергандинг. Финиксда, эсингдами? Доим ёнингда бўламан
дегандинг...