Олабўжи романдан катта хикоя

бир гар айтганди –Қўчқоров бошини буриб, булкиллаб кулди-да: – 
Хуллас, бизнинг шу тилакларга қўшилган одамлар идишларини 
қўлларига олсинлар! – деди. 
69 
...микрофон қошига келиб турган Хуррам девона шотирлари 
жўрлигида яна ашула бошлади: 
 
Кўрсат жамолинг мастоналарға,
Ишқингда куйган парвоналарға.
Мендин дуодир, сендин – ижобат,
Жоним тасаддуқ жононаларға.
Эй кўнгли қаттиғ, раҳм айламайсан,
Қилғил назар сен бечораларға.
Машраб сени деб, кечти жаҳондин,
Бошини қўюб остоналарға.
Ултон тағин сўзлар сеҳрига тушиб ва негадир ўпкаси тўлиб аста-
аста чайқалар экан, бирдан хотинига қараб, ҳарир парда ҳамон 
бурнигача тушиб турганига эътибор қилди. 
– Баҳор, – деди. – Юзингизни очиб ўтиринг... – Кейин эса, хиёл 
пушаймон еди: Баҳорнинг шундай соме бўлиб ўтириши беқиёс гўзал эди. 
– Сиз шуни истайсизми? – Баҳор дафъатан шўхчанлик билан 
сўради. 
– Aгap мумкин бўлса... 
– Берди тентак нима деди? – кўзлари қувлик билан жилваланиб 
шивирлади Баҳор: – Эрга хизмат қилиш – ибодатдан ҳам устун! 

---

301 
– Бўпти, оча қол, – деди Дунё ҳам. – Кошки, шу башарангни ҳеч 
ким кўрмаган бўлса! 
– Башара эмиш... 
– Шунча йилдан бери паранжи ёпиниб юрибмидинг? 
– Уф... – Баҳор чачвон учини шартта кўтарди-ю, шу заҳоти 
туширди. – Отангиз қараб турибди... Вой, Умидни қаранг, Умидни... 
– Ичмаймизми? 
– Ўзим, – деди Дунё. – Самообслуживания бўп қолди дейман. 
– Мен қуяй, – деди Ултон. 
– Ҳали сизгаям навбат келади. – Дунё ўзининг ҳам пиёласини ярим 
қилиб, тўрга қаради.