Олабўжи романдан катта хикоя

Сўпига қарши бормайди. 
Arap ўртада бирон-бир... кутилмаган... 
 
 
 
 
 
 
4 
Эшик очилди. Жувон чиқиб, тутқичдан тутган ҳолда: 
– Марҳамат, – деди. 
Ултон тағин сочининг ён-верини босиб қўйиб, томоқ қириб олди-
да, жилди. Остона ҳатлаб, тўрга боқди. Ва узун стол бошида мийиғида 
кулумсираб, тикилиб турган Тўқлибой Қўчқоровни... кўк костюм 
кийган, қизил бўйинбоғ таққан ва... анча тўлишиб, юзлари алланечук 
тўгарак бўлиб қолган собиқ домласини кўрди... Каловланиб: 
– Салом, Тўқлибой Қўчқорович! – деди. Хайрият, ҳаяжони тағин 
овозига юқмаган эди. 
– Hy-y! –Тўқлибой Қўчқоров ўнг бурчакка – кимгадир қошини 
кўтариб қўйди. – Тўқлибой Қўч-қо-ро-вич... – Сўнг ўрнидан енгил турди. 
– Воалайкум ассалом, Ултон Султонович! – кейин йирик гавдасини 

---

15 
енгил силкитиб, буёққа йўналди. 
Ултондаги ҳаяжон эса... қувончли бир шошқин туйғуга эврилиб, 
ўзи ҳам илжайганича у кишига пешвоз илдамлади. 
Ана шунда эшик ёпилди. 
Ултон қўлини узатиб етган чоғида Тўқлибой Қўчқоров: 
– Ол-е буни! – дея азза-базза қучоғини очди. Ултоннинг эгнидан 
қучишга қучди-ю, йигит терлагану тер ҳиди келгандек, ўзини тезгина 
орқага тортди. 
Ултон қўлларини бир-бирига ишқаб: 
– Яхшимисиз, домла? – деди. Ва энди чиндан ҳам унинг 
пешонасидан тер чиқиб кетди. 
– Албатта-да! – деди Тўқлибой Қўчқоров. – Ким сенга мени 
“ёмон”» дейди? Зокир Ўриновми? 
Ултон тек қолди. 
– Йўғ-е. 
– Биламан, – Тўқлибой Қўчқоров қиҳ-қиҳлаб кулиб, ёнидаги 
стулнинг қошига қоқди. – Ўтир... Райком секретарини ким яхши