Олабўжи романдан катта хикоя

қолишларини изҳор этган эди.. 
Тўқлибой Қўчқоров ҳамма билан хўшлашгач, Ултоннинг 
қўлтиғидан олиб пастгача (учинчи қаватдан) тушган ва... бир гал: 
“Партия турмуши бўлимига ўт. Фойдаси бор... Барибир районга 
борасан-ку?” деган, иккинчи марта – Ултон “хўжалик” бўлимидангина 
эмас, умуман, бу бўлим шуғулланадиган барча соҳалардан кўнгли совиб, 
газетада “Табиат бурчаги” сарлавҳаси остида чиқадиган мақолалар 
мутасаддиси бўлиб ишлаётганида, унга: “Бу ишинг ёмонмас. Лекин 
ҳечқурса партияга ўтиб қўй...” деган эди. 
 
 
 
 
 
5 
– Халққа ёқади, – деди Ултон. – Айниқса Хуррамбой қўшиқ қилиб 

---

17 
айтганда... 
Тўқлибой Қўчқоров тағин ўнг бурчакка кўз ташлаб олиб, бошини 
сарак-сарак қилди. 
– Раҳмат-у... барибир биздан Машраб чиқмайди! – деди-да, қаҳ-қах, 
отиб кулиб юборди. 
Ултон “сирли” бурчакка қараб қўймоқчи эди... Бироқ Тўқлибой 
Қўчқоровнинг бемалол кулишию ўзига тушунарли мавзуда гап 
кетаётгани учун ўзини ҳамфикрлар даврасида ўтиргандек туйди: 
чалғимаслик керак. 
Шунда миясидан бир гап ўтди: “Наҳот шу одам райком 
секретари?” 
Бироқ шу оннинг ўзида шу йил Биринчи Май байрами куни 
Тўқлибой Қўчқоровнинг район марказидаги “Олатоғ” ресторани 
биқинида – қанотлари тушириб қўйилган юк машинаси устида – қизил 
алвон ёпилган столча ортида ноҳиянинг казо-казо арбоблари ўртасида 
туриб, катта йўлдан “ypa-ypa!” садолари остида байроқлар, шиорлар, 
плакатлар кўтариб ўтаётган оломонга оҳиста қўл силкитиб қўйиши, 
лабидаги қувноқ табассумнинг гоҳо ҳокимона-мағрур ифода касб этиши,