Олабўжи романдан катта хикоя

 
Ким умидин узди ҳақдин, жону иймон ўртанур. 
95 
Ўтириш қизиб, унинг яна-да “гуриллаши”га иштиёқ кучайган, 
рақсни билмайдиганлар ҳам ўртага туша бошлаганда, Баҳор хаёлланиб: 
– Ҳой, суваракнинг уйига бормаймиз-а? – деб қолди. – У ерда 
қайиққа тушиш ҳам... 
“Кўлгами, дарёгами?” – Ултоннинг кўнглидан ўтгани кўйи Иван 
Иванович билан боғлиқ “қандайдир сир” ҳам ниҳоят ечиладигандек, 
ечилмаса – ечирадигандек: 
– Майли, – деди Ултон. – Лекин туғилган кунга... 
– Совғани бошқалар оборади! – деб шивирлади Баҳор. – Ундан 
тили қисиқлар, унга қарамлар кўп... – Сўнг эрига тикилди. –
Биласизми, у ҳалигидай... Район КГБсиям унга қарайди... Ҳайрон 
бўлманг, Тўқлибой Қўчқоров унга топшириб қўйган. – Кейин кулди. – 
Ахир, у Маскованинг вакили... – Аста қўзғала бошлади. – Мен чолга бир 
оғиз айтай. Катталарнинг номини эшитса... 
– Бизнинг чол ҳам шундай. 

---

428 
– Лекин Умидга... 
– Биламан. 
...Бир 
муддатдан 
кейин 
келин-куёв 
Хўжамнинг 
ёнида 
қўлтиқлашиб ўтирар, “Волга” туман марказидан (Оқсув томонга) елиб 
борар эди. 
– Дунёлар боришмайди, – деди Баҳор ва эрининг қулоғини тишлаб 
қўйди. 
– Нима учун? 
Баҳор яна хаёлга толиб: 
– У кўп нарсаларни серёзний қабул қилади... – деди. – Савил. – 
Қари чолга моли деб, пули деб тегди-ю, энди “эрим” деб оғиз 
кўпиртиради. 
– Балки кейин севиб қолгандир? 
– Ишонмайман. У билан қурултойга бориб келди-ю, оберган 
нарсаларини мақтайдиган бўлди. Ўшанда камсамолда ишларди, 
шўмшайиб... Уф! Нимани гапираётгандик? Ҳа, Тараканов... Ёқтирмай