Олабўжи романдан катта хикоя

 
Илоҳи, сен етур ҳиммат йўлиға хаста Машрабни,
 
Ҳама обод бўлди, бўлмадим обод дастингдин,
 
Ки мен ҳар қайға борсам, дод этарман, дод, дастингдин! 
78 
Тешавой соатига қараб олиб: 
– Хуррамжон, сизга катта раҳмат. Ҳаммаларингга раҳмат, – дея 
Ултонга бурилди. – Энди бизга жавоб берсангиз. Келинпошша, 
базмниям охири бўлса керак? 
Баҳор сергакланиб: 
 
– Борасиз-да ўша шаҳрингизга! – деди. 
– У қафасдан ўзга макон йўқ бизда! – деб кулди Тешавой. – 
Сизларга ҳавас қилиб қайтиб кетамиз. Яна шундай шодиёна кунларда 
учрашайлик! 
– Раҳмат, – деди бирдан паст тушиб Баҳор. 
– Буларни узатиб қўяйлик, мен ҳам кетаман, – деди Дунё. 
Баҳор аллақандай хўрсинди. 
– Наҳотки энди мен... – дея дарахт шохларига боқди. 

---

343 
Шаҳарликлар ҳурматига ерликлар ҳам туришмоқда эди. 
Тешабой Болтабоев дуч келган киши билан қўл олиб 
хўшлашаркан, Қобил фаррошни туйқус қучоқлаб қисди. 
– Укагинам, биз кўп нарсани тушунамиз... – деди. – Шўро опа! Хўш 
қолинг. Келин-куёвни сизларга, сизларни худога топширдик!.. 
Мундибой? 
– Аҳволимиз шунақа, ака, – деди Мунди атайми-ростданми – 
мискин қиёфада. Кейин Собирга бақирди: – Ул-булингни йиғиштир сен 
ҳам! Сениям уйинг бор, бола-чақанг бор. 
– Микрофон қолсин, – деди Хуррам. Сўнг ўзи томон жилаётган 
Тешавой билан ачомлаша кетди. – Яхши етиб борингизлар! 
– Сизни зўр санъаткор деб билардик, – деди Тешавой. – Зўр 
тарихчи... ...ватанпарвар ҳам экансиз! 
Хуррам қўл қовуштириб: 
– Ишқилиб, сизларга соям тушмаса, бўлди, – деди. – Тушовни ечиб