Олабўжи романдан катта хикоя

Ултон ичида қайтара бошлади-ю, “Ла илоҳа...”дан нарига 
ўтолмади. Ва терга ботиб, алами келиб (“Ўзи анчайин гап экан-ку? Ҳа-
ҳа, мусулмон учун Аллоҳдан ўзга иллоҳ йўқ...”) 
– Билдим, тақсир, – деди. 
Домла ҳорғин бош ирғади. 
– Зиён қилмайди... – Сўнг қандайдир хўмрайиб уқтирди: – Барча 
динлар учун – Аллох, биттадир. Муҳаммад қавмларини Исо 
Алайҳиссаломнинг умматлари ила яқин қиладургон буюк замин ана 
шунда... Шу боис, – овози титраброқ давом этди, – насроний 
ибодатхонасида ҳам, мусулмон масжидида ҳам никоҳдан ўтгувчиларга 
мудом бир хил сўроқ берилади ва бир хил тилаклар тиланади. Ултонбой 
Султонбой ўғли, – домла орқага тортилиб, Ултонга кўз қадади, – 

---

274 
Баҳорой Кенжабой қизини тан маҳрамликка, яъни хотинликка 
олдингизми? 
Ултон домлага бақрайиб тураркан: 
– Ҳа, – деди. 
– Сиз-чи? – домла энди Баҳорга кўз тикди, – Баҳорой Кенжабой 
қизи, Ултонбой Султон ўғлига ўз танингизни бахшида этдингизми, яъни, 
хотинликка розимисиз? 
Баҳор аланглаб дугонасига қаради-да, унинг оғир бош ирғашини 
кўриб: 
– Ҳа-ҳа, – деди синиқиб. 
Шунда Дунё: 
– Домла, буларни никоҳлаяпсиз-а? – деб сўради. 
Зикриёхон домла унинг гапини эшитмаётгандай: 
– Эр-хотинликнинг масъулияти ҳам бағоят кучли бўлади, – дея 
давом этди. – Бир-бирига садоқат бирламчи ўринда туради. 
Пайғамбаримиз Муҳаммад Алайҳиссалом ҳадисларида айтадиларки, 
хотин эри ўлтирган кўрпачага бегона эркакни ўтқазмаслиги лозим. 
Баҳорнинг кўзлари пирпираб, бошини эгиб қолди. 
“Уялди...” деб кўнглидан кечирди Ултон, ва ўзига нисбатан (яъни, 
эрга нисбатан) ҳам шундай бирон “қўпол гап” айтилса, Баҳор билан тенг