Microsoft Word shaytanat3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
25
yoqtirmasmidi, yo dang‘illama uy solishdan qo‘rqarmidi, Manzura buni bilmaydi. O‘zi esa 
hech mahal bunga qiziqmagan. 
«Qizlar bizning uyimizni nazarga ilisharmikin?» 
Ostona hatlab ichkari kirgan Manzuraning xayoliga kelgan dastlabki fikr shu bo‘ldi. 
Dunyodagi barcha ayollarda bo‘lganidek, Manzurada ham libosga qarab qo‘yish odati bor 
edi. U bir qarashning o‘zidayoq, mezbonlar libosining shohona ekanini bildi. Ularnikiga 
nisbatan o‘ziniki g‘aribgina tuyuldi. Agar qimmatbaho bezaklari bo‘lmasa, uni shu uy 
xizmatkorlari qatoriga qo‘yish mumkin edi. 
Tanishuv so‘ngida ular chekkaroqda iymanib turgan ikki qizga yaqinlashdilar. 
— Mening qorong‘u osmonimni yoritib turuvchi ikki yulduzim — biri Cho‘lponoy, biri 
Mushtariy, — dedi Muzaffarxon faxr bilan. 
Qizlar ko‘zlarini yerdan uzmay, baravariga salom berdilar. Manzura alik olgach, doktor 
Xudoyor so‘z qotdi: 
— Inshoollohkim, bu yulduzlar sizning osmoningizda ham nur sochajak! 
Qizlar uyalishib, o‘girildilar-da, zina tomon yurdilar. So‘ng ildamlik bilan yuqoriga 
ko‘tarildilar. 
Ularni ko‘rgan zahoti Manzuraning yuragi jiz etdi. Qizlar bag‘oyat go‘zal, istarali edilar. 
Balki hazrat Navoiy «Ruxsorida lomai malohat, guftorida nash’ai fasohat» deb bitik 
bitganlarida shunday go‘zallarni nazarda tutdilarmi, Xudo biladi. Manzura hozircha 
ularning ruxsorigagina bandi bo‘ldi, hali so‘zlarini eshitgach, shunday qizlarni o‘g‘illariga 
nasib etgani uchun Yaratganga shukrlar qilishi tayin. 
Manzura barcha bilan bir sidra tanishib chiqqach, Guluzor begim iltifot qildi: 
— Azizlarim, Manzuraxon begim ila meni ma’zur tutgaysizlar, sizlarni bir necha daqiqaga 
tark etajakmiz. 
Manzura mezbonga ergashib, avval shinam dahlizga chiqdi, so‘ng mo‘’jaz 
mehmonxonaga kirdi. 
— Bunda orom olmog‘ingiz mumkin, Manzuraxon begim. Chantalaringiz bu yerda. — 
Mezbon shunday deb, yon eshikni ochdi. Manzura bir kishilik yotoqxonani, karavot 
yonida turgan jomadonini ko‘rib, «chanta» nima ekanini fahmladi. 
— Siz tashrifingiz ila barchalarimizni g‘oyatda sarfaroz ayladingiz, begim, biz bunda ota 
yurtdan kelgan har bir vatandoshlarimizning nafasiga mushtoq yashayurmiz. Shul bois 
vatandoshlar tashrifingizga peshvoz yig‘ildilar. Siz hordiq chiqaring, men picha fursat 
o‘tgach, huzuringizga qaytajakman. 
Mezbon chiqqach, Manzura yumshoq kursiga omonatgina o‘tirdi. U uyning hashami, 
mezbonlarning takallufidan hayron, go‘yo begona yurtga, begona odamlarnikiga emas, 
balki begona dunyoga kelib qolganday edi. To‘yu-ziyofatlarga borib «esonmisiz-
omonmisiz...»dan boshlab, kerakli-keraksiz gaplar bilan vaqt o‘tkazishga, ketma-ket 
kiritiluvchi ovqatlarga, «oling opovsi, oling, ovsin» degan mehribonchiliklarga o‘rganib 
qolgan ayol uchun bu chindan ham o‘zga dunyo edi. Shu sababli Manzura yo‘ldagi 
holatini, qizi tashvishidagi xayollarini, o‘g‘illarini bag‘riga bosgan chog‘dagi mas’udlikni 
bir zum unutib, o‘zini qanday tutmoqligi lozimligini o‘yladi. Guluzor begimning bu xonaga 
boshlab kirishidan maqsadi yuvinib, kiyimlarini almashtirib olish uchun sharoit yaratmoq 
ekanini fahmlab, o‘rnidan turdi. Shunda yotoqxona yonidagi eshikning qiya ochiq 
turganiga, bu yerning yuvinish xonasi ekaniga e’tibor berdi. 
Manzura yuvinib, taranib bo‘lgach, mezbonni yana o‘n daqiqa kutdi. So‘ng Guluzor 
begimga ergashib, tanishuv marosimi bo‘lib o‘tgan katta xonaga qaytdi. Davra qurib 
o‘tirganlar Manzuraning tashrifini jilmayib, bosh irg‘ab qo‘yish bilan sharaflashdi. Davra 
to‘rida, ikki o‘g‘il o‘rtasida ikki joy bo‘sh edi. Manzura bilan Guluzor begim o‘tirishlari 
hamon xizmatchi kelib qahva tutdi. 

---

Shaytanat (3-kitob). Tohir Malik