www.ziyouz.com кутубхонаси
50
—Хоҳлайман. Аммо Оллоҳ таоло сиз кабиларни жангдан маъзурли ҳисоблаб, уйингизда
ўтиришингизга изн берган. Истасангиз, жангда қатнашишингиз ҳам мумкин!
Расулуллоҳ (с.а.в.) унинг ўғилларига қарата бундай дедилар:
— Сизлар эса уни жангдан қайтаришга урина кўрманглар. Иншаоллоҳ, оталарингиз
шаҳидлик мақомига эришгай!
Амр ўзига берилган бундай фурсатдан кўнгли севинчга тўлиб, уйига йўл олди.
* * *
Абдуллоҳ ибн Ҳарам Расулуллоҳнинг (с.а.в.) хузурларига кирганида, Сарвари коинот уни
ҳар доимгидек очиқ чеҳра билан кутиб олдилар.
— Эй Оллоҳнинг пайғамбари, бу кеча бир туш кўрдим. Бадрда шаҳид бўлган Мубашшир
тушимга кирқбди, ўртамизда бундай суҳбат кечди:
«Яқинда бизга қўшиласан, эй Абдуллоҳ».
«Сен ҳозир қаердасан?»
«Жаннатда».
«Сени Бадрда ўлдиришган эдику!»
«Оллоҳ бизга янгидан ҳаёт бағишлади, биз тирикмиз», деди у.
Абдуллоҳ Сарвари анбиёнинг ҳузурларидан қайтар экан, бутун вужуди шаҳид бўлиш
истагида ёнар эди. уйига келгач, ўғли Жобирни чақирди.
— Ўғлим, эртага жангда шаҳид бўлиш умидим бор. Мен ўлсам, етти синглинг сенинг
карамоғингда қолади. Кейин бир қанча қарзларим бор. Уларни ҳам узишинг
ни
васият қиламан.
Шундан кейин Абдуллоҳ бу дунёдан айрилиш ва охират мулкига кўчишга маънан
ҳозирлик кўра бошлади. унинг ҳолати янги қурилган гўзал уйга кўчиш учун кжларини йиғиб
мунтазир турган кишининг ҳолатига ўхшарди. Дунё борган сари кўзига бегона кўринарди. 5ир
томондан эса, Расулуллоҳдан айрилиш ҳисси, қаровчига мухтож етти қизни ва ҳали вояга
етмаган ўғлини колдириб кетиш туйғуси юрагини ўртар эди.
* * *
Жума намозига азон айтилди. Расули акрам (с.а.в.) хутбада мўминларни сабр ва матонат
кўрсатишга, ҳар ишда жиддиятли бўлишга даъват этиб гапирдилар. Хутба тугаши билан
Абдуллоҳ ибн Убайй ибн Салул ҳар доимги лузумсиз одатига кўра, ўрнидан туриб:
— Эй инсонлар, Оллоҳнинг расулига итоат этинглар, сўзларига қулоқ тутинглар ва ундан
ёрдамингизни аяманглар,
⎯ деди ва яна жойига ўтирди.
Бу сўзларни айтишга ҳожат йўқ эди. Чунки ҳеч ким уқинг сўзлари туфайли итоат этмас ёки
итоатини орттирмас эди. Қолаверса, у «Итоат этманг» деганида ҳам ҳеч нарса ўзгармасди.
Расули акрам унинг бу беҳуда ҳаракатинй яхшилик билан қабул қилиб, унга ҳеч нарса
демадилар
Намоз ўкиб бўлингач, Расулуллоҳ (с.а.в.) силоҳларини тақиш учун уйларига кирдилар. Энг
яқин дўстлари Ҳазрати Абу Бакр билан Умар ибн Хаттоб (розийаллоҳу анҳумо) ҳам унга
эргашишди. Совутни кийишларига, қуролни тақишларига кўмаклашишди.
Ташқарига чиққанларида халқ тўпланиб, ниманидир муҳокама этаётган эди.
Пайғамбарнинг (с.а.в.) фикрларига карши ўлароқ Мадина ташқарисида жанг қилишни
эплаганидан кўпчилик энди пушаймон бўла бошлаган эди. Айниқса, Авс қабиласи улуғларидан
бўлмиш Саъд ибн Муоз билан Усайд ибн Ҳувайр Расули акрамни шахар ташида жанг қилишга
мажбур этганлари учун одамларни маломат қилишарди. Шу боис халқ орасидан пушаймонлик
оҳанглари тўла овозлар чиқди:
— Эй Оллоҳнинг пайғамбари, Сизни хушламаган ишингизга мажбурладик. Бизни афв
этинг, қандай жанг қилишимизни истасангиз, ўшанга буюринг — дейишди улар.
— Бир пайғамбар жанг қилишга қарор бериб, совутини кийганидан сўнг яна ортга қайтиши
маъқул иш эмас. Мен сизларга фикримни билдирганимда қабул этмадингиз. Энди фақат олға
Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий
Do'stlaringiz bilan baham: |