Microsoft Word pushkin sherlar ziyouz com doc

 
САРКАРДА 
Рус шоҳи саройида битта улкан хона бор: 
На бахмал, на олтиндан унда бир нишона бор. 
На тождаги олмослар сакланар бу уйда; 
Лекин, эни-узуни, юқорида-қуйида — 
Эркин, тўкис қаламлик, ўткир кўзлик санъаткор 
Нуқул сурат чизипти — қандай ёрқин ва рангдор! 
Қишлоқ парилари-ю, ё тамтам олтинлармас. 
Дайди жинлармас, ёки кўкракдор хотинлармас. 
Рақсу ов тасвиримас — бари қилич, қалқонлар! 
Бари юзида мардлик барқурган паҳлавонлар! 
Рассом бир-бирига зич, ёндош ўрин берипти. 
Халқимиз қудратининг бошлиқларин терипти, 
Бунда — шонли юришда шон олган талай сардор 
Ва ўн иккинчи йилдан бизга мангулик ёдгор! 
Кўп маҳал бу хонада мен авайлаб юраман. 
Таниш бу суратларга кўзим тикиб тураман: 
Жанговар наъралари гўёки янграр ҳамон. 
Кўпчилиги йўқ хозир; баъзилари навқирон 
Кўринса хам ёрқинроқ тасвирда, хозир қари. 
Тинчлик, сукут қўйнида мункиллаб яшар бари, 
Ҳам гултожли бошлари қуйи... 
Жазб этар фақат — 
Бу ҳайбатли, жанговар сафда мени бир сурат. 

---

Александр Пушкин. Шеърлар ва достон 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
19
Мен унинг қаршисида хар гал тўхтаб қоламан, 
Янги фикрлар чулғаб, узоқ назар соламан, 
Мен узоқ боққан сари дилни бир ғусса ёкар. 
Бир ғусса ёққан сари кўзларим тикка боқар! 
У тиктурар. Манглайи худди ялангоч чаноқ. 
Чексиз хасрат бекинган каби — юксак, ярқироқ. 
Атрофи — коронғулик. Лашкаргоҳ — орқа томон. 
Кўзларда ўйчан нафрат, сиёқида мунг аён. 
Расмини чизар экан шу тарзда, шу сиймода, 
Рассом ўз фикрни дангал этдимикин ифода, 
Ёки жўшқин илхомнинг қудратими, ажабо. 
Ҳар нечук унга Доу берипти шундоқ сиймо... 
Бебахт сардор! Тақдиринг қандай огир беомон! 
Сенга ёт ўлка учун бор-йўгинг бўлди қурбон, 
Вахший оломон сени англай олмади гарчанд. 
Тек йўл ошдинг сен фақат буюк фикрларга банд, 
Номингдаги ёт садо кўриниб ёт ва ёмон, 
Ғавғо солиб, кетингга тушиб олди беомон, 
Сен ўзинг у кез пинхон қутқариб қолган бу халқ, 
Булғади сочларингнинг эзгу оқини бефарқ. 
Қийматингни тушунган зийрак-чи, эди айёр, 
Нодонларга ёқай деб, сенга берди кўп озор... 
Ишончинг кучли эди, тебранмайин қанча йил, 
Адашганлар ўнгида туролдинг тетик, дадил; 
Оқибат ярим йўлда, ғинг демай — чиқармай ун, 
Лозим эди, тан бердинг, гултождан кечдинг бутун, 
Кечдинг сардорликдан хам, теран хаёллардан хам, 
Лашкарда махфий қолиш орзунг хам топти барҳам! 
У ерда сен навқирон аскардай, кекса сардор! — 
Ўқларнинг шўх садосин эшитган каби илк бор, 
Ўзингни ўтга урдинг, ўлиминг этиб орзу, 
Эсиз!.. 
О, тубан зот, аянч қавм, о, ярамас инсонлар 
Бир лаҳзалик омадга қурбон бўлган паст жонлар! 
Кўз ўнгингиздан тез-тез ўтади шундоқ инсон, 
Уни мазах қилади сўқир, ёввойи замон, 
Лекин у юксак сиймо танилажак жаҳонга, 
Келажак насл шоирин солажак ҳаяжонга! 
1835