Microsoft Word pushkin sherlar ziyouz com doc

 
Рамз Бобожон таржимаси 
 
ТИКЛАНИШ 
Ваҳший рассом мудроқ беизн, 
Гений суратини бузади 
Ва у сурат устига ўзин 
Бебурд суратини чизади. 
Лекин, у ёт бўёқлар бир-бир 
Кўчиб тушар йил сайин, аён; 
Ва гений ижоди беқусур 
Аввалгидек бўлур намоён. 

---

Александр Пушкин. Шеърлар ва достон 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
33
Ана шундай кетар эзилган — 
Юрагимдан сохта тугунлар, 
Ва шубҳасиз тикланур ўтган — 
Илк ва тоза-мусаффо кунлар. 
1819 
Туроб Тўла таржимаси 
* * * 
Мен сизга ачинмайман, вафосиз севгиларда 
Беҳуда оқиб ўтган баҳоримнинг йиллари! 
Мен сизга ачинмайман у оташин найларда 
Эҳтирос-ла куйланган, эй тунларнинг сирлари! 
Мен сизга ачинмайман, бевафо дўст, жўралар. 
Базмларнинг тожлари, даврада айланган жом. 
Мен сизга ачинмайман, хиёнаткор гўзаллар, 
Мени хаёл банд этган, хурсандчилик қилмас ром. 
Кайда, қайда қолдингиз, ёшликдаги орзулар, 
Ва қалбнинг сокинлиги эркалатган кезлари! 
Қани аввалги оташ, илҳом бахш этган завқлар. 
Келинг, келинг, муштоқман, баҳоримнинг йиллари. 
1820 
Зулфия таржимаси 
ҚОРА ШОЛ 
Қора шолга мажнунона боқаман, 
Сўник дилни гам ўтида ёқаман. 
Гўл йигитлик чоги — ишқда куйгандим. 
Ёш ва сулув грек қизин суйгандим. 
Соҳибжамол эркаларди ҳар замон. 
Келди бироқ қора куним беомон. 
Бир кун дилкаш меҳмонларим бор эди, 
Эшигимни қоқди жирканч яҳудий: 
— «Зиёфатда, (деди пичирлаб) барин. 
Вафосизлик қилди сенга дилбаринг». 
Қулига мен олтин бердим қаргадим, 

---

Александр Пушкин. Шеърлар ва достон 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
34
Сўнгра содиқ қулимни тез чорладим. 
Бирга чиқдик: отда учдим мен жадал, 
Раҳмдиллик йўқди асло шу маҳал. 
Грек қизин бўсағасин кўрган чоқ 
Кўзим тинди, мадор кетди, тоқат тоқ. 
Йироқ хилват уйга кирдим мен танҳо. 
Арман ўпар, қучогида бевафо. 
Қора босди: садо берди ханжарим... 
Бўса битмай у ёвуз ҳам ўлди жим. 
Бошсиз танни тепкиладим беармон. 
Рангим ўчиб, лол боқардим қиз юнон. 
Ҳали эсда — ёлворишлар... оққан қон... 
Улди қиз ҳам, битди севги ўртаб жон! 
Улик бошдан қора шолни тортдим мен. 
Қонли тиғни ўшанга жим артдим мен. 
Қулим, зулмат ёйганда тун дунёга. 
Мурдаларни отди жўшқин дарёга. 
Шундан бери кўрмадим кўз ундан шўх, 
Шундан бери хурсанд ўтган кечам йўқ. 
Қора шолга мажнунона боқаман, 
Сўник дилни ғам ўтида ёқаман. 
1820