Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
250
кўз солди. Илиқ газ тумани орасидан кўприк жимирлаб кўринарди. 
— Биз “Бюллетень” мухбирларидан суриштириб кўрдик, — деди у охири. 
— Жиммиданми? — Бернснинг овозида ташвишдан асар йўқ эди. — Калаванинг учи 
топилгандир? 
— Топилди. — Палмер оҳиста хўрсиниб, ўгирилди ва Бернснинг рўпарасидан ўтирди. — 
Манба номини топдик. 
— Жимми уни сенга бердими? — Бернснинг кўзи ажаблангандек хотиржам қарарди. — Ҳа, 
билдим. У Жинни Клэрига айтган. 
— Энг кулгилиси шундаки, — давом этди Палмер, — мен билган нарса бўлиб чиқди. 
Бернс сапчиб турди-да, Палмернинг олдидан югуриб ўтиб дераза олдига борди. Худди 
саҳнадагидай, у деразага орқа қилиб санъаткорларча ўгирилди. Унинг чўзинчоқ юзи бадтар 
чўзилди. 
— Вуди, бошқалар каби менинг ҳам сабр косам тубсиз эмас. Сен мени боши берк йўлларга 
бошлаяпсан, ва мен... 
— Сени бундан ҳам чалкаш йўлга олиб кириш учун нима қилишим керак, Мак? 
— Биргина ўйламасдан қилинган айблов. — Бернснинг пастки лаби таранг тортди. 
— Бунақа айбловларим тўлиб ётибди. Энг тўғрисини танлашимга бир сония сабр қил. — 
Палмер Бернснинг одатдаги малла башарасини кузатди. Энди унинг ёноқ ва манглайи қандай 
қизараётгани яққол кўриниб турарди. 
— Палмер, — гап бошлади Бернс бирмунча таъсирсиз оҳангда. — Ўзи аввал-бошиданоқ сен 
ҳам, анави сассиқ чол боссингиз ҳам менга ҳеч қачон ишонмай келяпсизлар, шундай эмасми? 
— Шундай эмас. Бир неча ҳафта бурун ҳам мен сизга ишонар эдим. — Палмер яна вискидан 
ҳўплади. — Ишонганим шунчаликми, то шу бугунги кунгача ўзимга ишонмай келар эдим. Сиз 
рўзномада мана бу хабарни бостирганингиздан кейин нега бундай қилганингизга ақлим 
етмагунча сизга ишониб келаётгандим. 
— Лекин бу сабаб бўлолмайди, — тутоқди Бернс, — сизнинг тусмолларингиз ҳам, 
исботларингиз ҳам хато. Мен сизга ўзимнинг сабабимни айтдим. Нима учун энди сиз бунга 
ишонмас экансиз? 
— Шундай қилгим келиб қолди. 
— Менга ишон, Вуди, — Бернс озғин қўлларини узатди, бирдан енгидаги игнатугмалар 
қандайдир жазавали ялтираб кетди. — Э худо, бизлар бир-биримизга ишонишимиз керак. 
— Менга нисбатан ҳалол муносабатда бўлсанг ишонаман сенга. 
— Ҳалолман. 
— Синаб кўрамиз, — таклиф этди Палмер, — унча катта бўлмаган очиқ суҳбат қилиб 
кўрамиз. Менга айт-чи, штат маркази ташкилотининг ичида ҳақиқатдан нималар бўлаяпти? 
Бернс бир нима демоқчи бўлди, бироқ оғзини очганча тек туриб қолди. У Палмерга бир 
мунча муддат тикилиб турди, сўнг унинг оғзи ёпилди, қўллари ҳар икки ёнида осилди ва у 
орқадаги диванга қараб кетди. Ўтирди-да, яна стаканни қўлига олиб, гўё ўзича енгил кулиб 
қўйди. 
— Янги одам дегани ҳам шунақа фаҳм-фаросатли бўладими? — мурожаат қилди у диван 
ёнидаги бўшлиққа. — Ёки қизалоқ Клэри буни маълумотлар билан боқаяптими? 
— У менга ахборотларни етказиб туради. — деди Палмер, — йилига эллик минг доллар маош 
оладиган маслаҳатчингдан ҳам кўпроқ маълумотлар келтиради. 
Бернс бошини кўтарди ва Палмерга қаттиқ тикилди... 
— Мен сенга вазиятни тўла изоҳлаб берганим йўқ, Вуди, — аста деди у. — Штат 
чеккаларидан менга нотинч миш-мишлар келиб турибди. 
Палмер олдинга интилди: 
— Қанақа миш-мишлар? Қаердан? 
— Ван Калхейннинг у ерда одамлари бор. Хиёл майда тижорат банкларидан айримлари 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер